De laatste

Zoals voorzien slapen we uit, dat was ook de bedoeling. We proppen alle aankopen in de North Face, ik moet zeggen hij staat strak. We nemen ons ontbijt, voor de 4^de keer en drinken nog een laatste thee op het verwarmd terras van Hotel SultanSaray, onder een dekentje met de verwarming aan. Stefan trekt de laatste foto’s van de buurt en het buske is er om ons naar de vlieghaven te brengen. Het einde nadert. We zijn uiteraard op tijd en verdoen onze tijd op de luchthaven en dan is het zover, vlieger op richting Brussel, richting beter weer zoals we begrepen hebben.

Topkapi en Hamam

Vandaag bezoeken we het paleis van de sultan in de regen, wat jammer.
We brengen nog een laatste bezoek aan de grand bazaar en daarna laat Stefan me achter in de hamam ; wat een belevenis.
's Avonds hebben we onze leukste diner bij den turk met TL-lampen zoals het hoort.

Vandaag regent het pijpenstelen, echt jammer. Maar we laten ons niet ontmoedigen en vertrekken. Het doel is Topkapi. Het paleis van de sultan (ook achter onze hoek) met als hoogtepunt een bezoek aan de Harem. Het is mooi en indrukwekkend. Ik heb zo’n audiogidsje genomen dat me verteld wat ik zie, eigenlijk best leuk. Topkapi is mooi dat staat buiten kijf, de vertrekken van de sultan spreken absoluut tot je verbeelding, overweldigend, druk, te druk misschien maar toch mooi in al zijn overdaad. Maar de regen begint ons parten te spelen we zijn verkleumd en vochtig. Dus ruilen we het paleis voor een pub waar we ons verwennen met een warme thee en daarna een bord mezze met een lekker glaasje wijn, terwijl mijn schoenen op het chauffageke staan te drogen.

Als we wat opgewarmd zijn trekken we richting Hamam, maar eerst duiken we nog even de bazaar in en ik mag mijn gangen gaan … of toch tot zekere hoogte. De winst is : een vijl, 3 theelichtjes, tabak voor de waterpijp voor Sven en Jeroen, en Turkisch Delight. Het mooie sjaaltje waar ze begonnen aan 250 Lira was de druppel en toen was het feestje over.

Geen erg want er stond mij nog iets anders te wachten. Stefan trakteert mij op de Hamam, hij zet mij af betaalt de 50€, kusje en zakt af via Starbucks naar SultanSaray.

En ik, ik laat het gebeuren. Met een doosje met zeep en washandje en 2 jetons betreedt ik onwetend het vrouwengedeelte van de Haman. Zodra ik de eerste open ruimte binnen kom staat er iemand te wachten die me mee naar boven neemt me een geruite doek en een zakje met bikini geeft. Ze wijst me naar de kleedhokjes en de lockers. Gekleed in slipje en theedoek kom ik buiten en weer neemt iemand me mee naar the place to be. Een grote ruimte met in het midden een groot veelhoekig marmeren platform onder een gigantische koepel waar schaars licht door binnenvalt. Het is er vochtig en warm en allemaal halfnaakte vrouwen. Weer is er iemand die me wijst waar ik moet gaan liggen op de warme marmeren steen op mijn doekje. Ik kijk het even aan en ben verwonderd over wat ik zie. De Turkse vrouwen die er de boel doen draaien zijn allemaal tussen de 40 en de 50 jaar, zeker niet moeders mooiste, ze lopen daar rond in al hun naaktheid met een slipje en that’s it, zonder enige gene , gewoon ze zijn wie ze zijn en ze doen wat ze doen. Ik ben plots al mijn complexen kwijt. Ik geniet alleen al van wat ik te zien krijg. En dan ben ik aan de beurt ; een Turkse mama roept me naar de rand van de steen en geeft instructies; op de rug op, op de buik, zitten, terug liggen, ….en ik word gewassen en gescrubd en helemaal ingezeept onder kilo’s schuim elke centimeter van mijn lichaam is proper tot tussen mijn tenen. Het is zalig, bizar maar zalig. Verwennerij op zijn best en dit duurt gemakkelijk een heel kwartier dan spoelt ze me af met warm bijna heet water wast mijn haar en stuur me dan naar de jacuzzi. Wat is dit een belevenis. Als ik genoeg in de jacuzzi gezeten heb ga ik terug op het warme marmer liggen genieten. Het is een komen en gaan van vrouwen die gewassen worden en soms is het heel rustig en hoor je de druppels van de koepel naast je neer pletsen, soms is het een drukte van jewelste van kwebbelende vrouwen stemmen die langs alle muren weergalmen.

Daarna mag ik nog naar de oliemassage. Op zijn Turks, hard maar grondig, best goed hoor, zeker de nek en de schouders. Maar kwebbelende wijven overal. Leuk. Dit was voor mij misschien wel het hoogtepunt, jammer dat ik dit alleen heb moeten doen.

’s Avonds zijn we bij den Turk gaan eten en drinken, we zijn er eens goed ingevlogen voor 68 TL (is 30€) goed gegeten en gedronken, heel de avond gezeten en honderduit gekletst, dat kunnen we toch nog altijd.

We maken de balans van de city-trip : Haga Sophia is en blijft voor ons beiden de absolute topper, 1 trip 2continents wat een heerlijk idee. De beleving in de hamam zal ik maar 1 keer voor de 1^ste keer meegemaakt hebben in Istanbul. Een bizarre mannenwereld, multicultureel en verdraagzaam, vriendelijk en behulpzaam.

Koude en regen waren de pretbedervers, 2 boeken voor Stefan zijn absolute noodzaak en volgende keer zeker Triominos niet vergeten.

Het is goed, de batterijen zijn weer opgeladen, de neuzen weer bijgesteld in de juiste richting en we weten weer even hoe goed we zijn samen.

Bosporus

We beslissen om vandaag de Bosporus te ontdekken op ons eigen houtje en niet de touristentour van 60 euro pp te nemen.

Na ons ontbijt in het hotel nemen we de tram om naar een ander stuk van Istanbul te gaan, de tram rijdt over de brug waar het vol staat met mannen met vislijnen, volgens mij omdat het zondag is. Aan terminus Kabatas stappen we uit. Daar gaan we op zoek naar een ferry of zo die ons naar de overkant kan brengen maar die vinden we niet direct en we besluiten de bus te nemen naar Bebek, waar we een pendelbootje zouden kunnen nemen die de verschillende
plaatjes aan de bosporus aandoet.

Als we de bus opstappen blijkt dat je je ticket op voorhand moet kopen maar gelukkig is er een meisje (dat engels spreekt) en met haar kaart voor ons wil tikken. Zo gaat dat hier.
De Bus rijdt langs de Bosporus en we genieten. We passeren het Paleis Dolmabahce, en
gedrocht uit de vorige eeuw waar Ataturk gestorven is. We gaan het niet bezoeken.

In Bebek vinden we het pendel bootje niet. We laten de moed niet zakken en beginnen aan een wandeling langs de oevers van de Bosporus. We begrijpen snel dat we in een soort mondain stuk beland zijn, aan de boetieks, de coffehouses, restaurants porches, ferrrari's en jachten te zien die we paseren. We wandelen tot aan de 2de brug waar het pas de place m’a tu vu wordt met parkingboys en al over de koppen lopen is het daar. Wel geen toeristen maar wel daar waar elke chiken Turk moet zijn op zondag.
We eten daar een hapje en de zeeschepen komen gewoon voorbij gevaren wel indrukwekkend.

We besluiten om de bus terug te nemen, stappen weer op zonder ticket (trouwens zelfde chauffeurke) en deze keer vragen we gewoon of iemand voor ons wil betalen …. Wat ook
gebeurt, zo gaat dat hier.
In Kabatas vinden we deze keer wel de ferry naar de overkant en we varen naar Uskadar.

Voor 2Lira = 1 euro. Leuk, we zijn op enkele minuten in Azie, daarjuist zaten we nog in Europa. Het is wel zo maar je merkt het verschil niet echt.
We weten wel niet waar we aangekomen zijnen beginnen weer te wandelen langs de Bosporus, nu hebben we een kijk op de andere kant.
Maar nu begin ik echt mijn benen en voeten te voelen. Onderweg drinken we nog een thee'tje en we vervolgen onze tocht en het begint te regenen, niet verschrikkelijk hard maar toch voldoende omp de pret te bederven. Uiteindelijk komen we in Harem aan maar ik ben moe en heb de moed niet meer om de bezienswaardigheden daar te gaan zoeken. Dus nemen we de car-ferry terug naar Sultanahmet, waar we nog een kleine wandeling omhoog moeten alvorens rust te vinden in een koffieshop in de wijk waar we logeren.

Ik heb vandaag voldoende beweging gehad, maar we hebben de Bosporus gezien en er op gevaren.

We gaan naar ons hotel en doen een heuse Powernap, daarna blijven we op onze stek want het regent nu pijpestelen en het is koud. We eten in ons hotel (wel heel lekker) en aan 't chaufageke.

Istanbul

Wij zijn al goed bezig geweest en beginnende stad (of dan toch het oude gedeelte te begrijpen.
Gisterenavond lagen we er al om 10 uur in, eigenlijk 9 uur in Belgie, maar ach.
We hadden besloten om uit te slapen en rond 8 uur vonden we het welletjes. Ontbijt in ons hotelletje waar ze super vriendelijk zijn.
Daarna te voet naar Sultanahmet of de Blauwe moskee. Te voet want achter de hoek hier. Maar ze gingen juist bidden dus besloten we maar eerst naar Agha Sophia te (er tegenover bij wijze van spreken ). We hebben even aan moeten schuiven want het is hier ontzettend druk niettegenstaande het winterseizoen, vragen ons af hoe het hier in de zomer moet zijn.
Agha Sophia is zo indrukwekkend alvast aan de binnenkant want van buiten is er niets aan. Storm weet je nog die documentaire op NG van die kerk met die grote koepel, waarvan ze de werken steeds moesten aanpassen omdat ze inzakte …. Wel das dedie.

Het was een wonderbaarlijke ervaring als je daar binnenkomt , de grootsheid, de pracht en praal het immense heeft mij echt met verstomming geslagen. Echt mooi , het is deze keer waar wat ze in de boekjes schrijven : het zou de mooiste van de wereld zijn. We hebben genoten van de mix van katholieke zaken in een moslim kleedje. Dan toch de verdraagzaamheid om de pracht en praal van de ene godsdienst te laten bestaan naast het gebruik van een andere. Knap. Zelfs Stefan die NOOIT kerken zal bezoeken was onder de indruk.
En toen waren we moe en onderweg om een koffietje gaan drinken en botsen we op de citernes. Toch maar eerst die koffie. Daarna brengen we een bezoek aan het ondergronds water systeem wat ook weer best indrukwekkend was, we hebben de 2medusa’s gevonden zijn nu weer wat cultuur rijker en zijn verwonderd geweest door het klank en lichtspel.
Daarna weer naar de blauwe Moskee, deze keer gingen we binnen, schoentjes uit …mooi dat zeker maar niet te vergelijken met de vorige ook mooi langs buiten.
We hadden er nog niet genoeg van en besloten door te stoten naar de Bazaar van Istanbul, de pret kon niet op … ik heb gekocht en Stefan heeft zichzelf voorbeelidig en de aanwinsten in de rugzak gedragen . Daarna hebben we een hapje gegeten en zijn we 2 hammams gaan bezoeken
zo dat we een keuze kunnen maken.
Nu zijn we echt kapot en na een theetje met een taartje keren we hotelwaarts maar we passeren eerst de Barber shop: Stefan ziet er 5 jaar jonger uit met zijn coupe Turkije.