De laatste dagen

Ik zet er een paar foto's op want de dagen zijn hier allemaal hetzelfde. Nog eens de markt, nog eens uitvaren, nog eens aperitieven.
Vandaag een klein hoogtepunt : stefan en ik zijn naar de bar tabac ne cola gaan drinken.
Vandaag komen Merel en Hanne aan en Wolf en Arne zijn eindelijk met 2 den berg op

De jeugd van tegenwoordig

Waren wij ook zo, ben ik het vergeten, zijn de tijden veranderd of word ik gewoom oud.
Picture it: 2 mooie jonge gasten, 15 en 16 jaar met alles er op en eraan komen een week naar de cote d'azur ze hebben ter hunner beschikking :
2 fietsen, een zwembad met ... meisjes van hun leeftijd, een strand op 10 minuten wandelen met wit zand en een heerlijke warme zee om in t zwemmen, met wat geluk een bekoorlijke monokini om naar te kijken met zekerheid een overvloed van .... schaarsgeklede meisjes, voor de sportievelingen een avontuurlijke bergtocht naar de vlag op de berg, een fietstochtje naar het mondaine St-Raphael, mogelijkheid om te surfen zeilen kajakken enz... mama en papa willen betalen, andere strandjes op fietsafstand, ....
Allez ik zou zo denken .... DOE UW DING!
Helaas, ze slapen uit (kan ik nog begrijpen) en dan blijven die hier bij mij zitten aan d'ouw krel en doen NIETS. Allez niets .... Arne leest, 

Wolf ligt in d'ouw krel en kijkt een filmpke. (Ja IN)  Wachten tot Stefan terug komt met de boot en zijn dutje gedaan heeft om dan op zee te gaan ... voor het hoogtepunt van de dag.

Jammer he, misschien hebben we ze te hard verwend, waarom doen die niets uit zichzelf.
Toen Storm hier was het weekend zei ik dat hij ook mocht blijven : nee want de ochtenden zijn hier zo saai. DOE UW DING!
En dan ... ze hebben taakjes .... de vuilbak leegmaken, brood halen en de afwas doen. Lijkt me niet overdreven ze zijn met 2. Nu ... als je niets zegt gebeurt er natuurlijk niets en stapelt het zich op ... dus vanmorgen moet er brood gehaald worden, de 2 vuilzakken restafval en pmd puilen uit er staat al wel wat glas en de afwas van gisteren is maar half gedaan. Tja .... uit ervaring weet ik als ik niets zeg gebeurt er niets.  Pas op dat is absoluut geen slechte wil, ze zien het echt niet.
Ik zeg bvb deze ochtend tegen Arne : "dat is nu toch niet overdreven dat jullie de afwas moeten doen, bij de chiro is dat toch ook?". Hij antwoord: "ja das waar, maar das gemakkelijker want daar doen we dat direkt na t eten". Oe doen die leiding dat? Da mag hier ook hoor, wij zijn vragende partij ;-)
Ik probeer voorzichtig. Arne staat op en t is zijn beurt voor de bakker. Vermits hij op de heenweg langs de vuilbakken moet geef ik hem de restafval mee en vraag ijs mee te brengen (winkeltje ligt op de terugweg). Gelukt, brave jongen en ik ben niet zijn mama. Nu Wolf aanmoedigen voor de pmd en het glas; ik zie mijn kans als hij naar het zwembad wil (niet om te zwemmen maar om zich te verfrissen van in d'ouw krel te zitten) maar niet zo' brave jongen en ik ben wel zijn mama. Dus nee.  Maar ik heb geluk vandaag; Niettegenstaande ik een zaag ben gaat hij zonder extra aanmoediging na zijn verfrissing uit eigen beweging de pmd weg brengen. Ik zie op tijd dat hij het glas vergeten is en dat is weer een beetje ne moeilijke maar als ik het aangeef wil hij het toch meenemen.
Nu nog den halve afwas van gisteren. Die moet voor 12 uur gebeuren. Ik moet nog een plan van aanpak bedenken.
Misschien wat oplossingsgericht coachen.
In the end zie ik ze wel graag♡

 

 

Even bijwerken

Tja, met de kids en Jeroen en Katrijn hier was het toch effe te druk om te bloggen. Te druk maar wel heel leuk. Vrijdagavond laat zijn ze met zijn 5en geland in Nice, na een redelijk zware vlucht met veel turbulentie. Voor Arne minder leuk want zijn 1ste keer vliegen, maar t was ok. Stefan is ze gaan halen en ik hier wachten. En dan is de drukte begonnen. Fijn om Storm en Wolf te zien na 11 dagen. Een mama blijft een mama ondervind ik hoe groot ze ook worden: ze zien er goed uit, beetje bruin, groot, nog helemaal heel, I like ;-) en ik maak mezelf wijs dat ze ook een heel klein beetje blij zijn ons te zien ....
En dan gaan de dagen verder zoals we gewoon zijn, maar iets onoverzichtelijk; Stefan is en blijft een duiker met veel rommel, euhm excuseer duikgrief, dat half d'ouw krel en het terras opeist en dan met 7en, kleine uitdaging om orde op zaken te stellen dus heb ik dat ook niet geprobeerd. Overal handdoeken, badkostuums en zwembroeken, droog of nat, dozen, kleren, zakken, sletsen, lichaamsdelen van tieners die ergens liggen te crashen... loslaten.
Maar het is leuk. Katrijn blijkt een ware zwemkampioen en samen trekken we elke ochtend onze baantjes, elk op haar eigen tempo. Heerlijk frans brood met kazen en worst van de markt. Siesta in de hangmat en op andere plekken om en rond de ouw krel. En dan met de boot en de band de baai in. De kinderen doen helse toeren op de banden (arne verliest op dag 1 al zijn watersloefkes) maar ze weten weer waarom ze het hier zo leuk vinden. En dan wat dobberen aan het keienstrand. Jeroen en Katrijn ontdekken andere voordelen van de band en hebben een romantisch momentje. Hapje tapje op de boot, met de boot naar de winkel en terug naar de camping. Kip en pizza eten, naar BENEDEN om een ijsje te eten, het avondmarktje mee te pikken en aan het strand Naiobi-plage 1tje te drinken. Ik durf zeggen, drukke bevredigende dag. 

Zondag doen we de ochtend over en dan wordt het al tijd om Jeroen en Katrijn en Storm naar de luchthaven te brengen. Gezien de grote weerstand voor de trein en de subtiele aanpak van Katrijn rijden Stefan en ik braafjes tot Nice-cote d'azur, terminal 2.
Leuk om ze hier te hebben, zeker leuk om Storm even gezien te hebben.
En nu rekenen we op vernieuwde rust, t zal niet hetzelfde zijn als de 1ste week, nu Arne en Wolf erbij zijn maar toch minder druk als met zijn 7en.
's Avonds zijn we onder ons gaat eten in ..... den Belle Vie. Er was life muziek, plezant en keigoed. De gasten hebben ons, uiteraard beperkt, verslag gedaan van het kamp. Het beste kamp tot nu toe, dus ik ben zeker dat we maar een half verslag gekregen hebben maar even zeker dat ze het weer fantastisch gevonden hebben.
En verder doen we hier verder wat we hier goed kunnen ttz veel hetzelfde doen, soms een beetje anders maar niet overdrijven.
Gisteren was den aperitief bij ons, superleuk, en is geëindigd dat we hier weer met 7en aan t tafel zaten. Das Stefan dan he, als niemand zin heeft om nog te koken verzamelt hij overal ingrediënten en tovert lekkere spaghetti op tafel voor iedereen die wil blijven eten.
Voila bijgewerkt.

Dito en welkom

Vandaag hetzelfde als gisteren tot en met den apero bij de leyssen. Daarna koken en caravan in orde brengen voor de kinderen en jeroen en katrijn. Ze zijn onderweg.

Genieten

Zo onder ons 2tjes is toch plezant. Geen gezaag en geen gedoe. Gewoon doen waar we zin in hebben wanneer we er zin in hebben.
Gisteren heeft Stefan de mexicaanse hangmat ontdekt, jammer voor mij en niet bevorderlijk voor de rust op de camping. Ik vrees dat ik vanaf nu een ander plekje zal moeten zoeken voor de siesta.
We zijn weer samen uitgevaren naar het keienstrandje. Met een zuid-afrikaanse mok met capuchino, en een koekse en een meloentje en een pintje en een boekske en een parassolleke. Op t gemakske. Rust op dien boot. Just the 2 of us. We hebben tot 6 uur op t water gezeten. Voor den 1ste keer heeft Stefan een boekske gelezen. 

Koen en youjka .... er zijn zekerheden in het leven ;-) en als we terug vaarden efkes bootje geparkeerd bij de leyssen voor een aperitiefke.
Vanaf morgen is het gedaan dan is het weer een gedoe om alles in die coolbox te krijgen, de handdoeken, wie neemt/heeft wat mee, half de camping meevaren, bootje bol met joeng, vlieg ik weer overboord in mijnen opblaasbare zetel, word ik nat gespetterd door spelende kinderen, is er gekrijs en gegil en BOMMEKE.
's Avonds lekker gaan smullen in den Belle Vie, teveel rose.