2014: Jaar van de ontdekkingen en de Sportiviteit

Wat is dat allemaal dit jaar. Ik doe hier na 20 jaar allemaal ontdekkingen en nieuwe dingen, zoals ....
- er is hier een torenke dat elk half uur het uur slaagt .... nooit gehoord
- ben voor de aller1ste keer in 20 jaar alleen met Stefan met de boot de zee op gegaan. Stond wel wat veel wind maar we hebben toch ons ankerke uitgegooid en in alle rust met 2 op de zetel, naast elkaar, ons pintje gedronken, fruitje en koeske gegeten. Mijn boek is niet uit het tonneke gekomen.
- IK ben teruggevaren. Als een stoere bootvrouw op de console, gas geven en sturen over de wilde zee (want er stond dus wel wat wind) over de baai in.
- stefan is mij aan t leren, ik kan al een knoop over de bolder leggen (straks nog wat oefenen), weet nu wat lager wal is waarom je daar beter wegblijft.
- dat het hier eigenlijk niet te warm is in juli, ook niet druk dus zeker veel te duur
- ik snap nu wat het is als je verslaafd bent aan sport: zat om 10 uur al in het zwembad en heb er op slag 10 baantjes bijgedaan. Daarna brood gaan halen, niet in t winkeltje van de camping, nee den berg op ... te voet .... niet in het 1ste winkeltje, was niet ver genoeg maar bij de artisanale bakker nog eens zover. Zou ik vroeger NOOIT gedaan hebben.
- ....

Gisteren was er vanalles te beleven. Woensdag is het markt in Agay. Zo'n pseudo-provencaalse lokale markt, als je begrijpt wat ik bedoel. Niks te beleven maar het breekt de sleur. Dus ik ernaar toe. Dit jaar in mijn 1tje (meestal gaat wolf mee op jacht in de hoop iets achter over te slaan. Mijn buit had ik op 30 minuten binnen: 4 worsten, 2 kazen, 1 meloen, 1 baguette en een pain au viges, 1 cavaillon, 2 porties paella en een zakske olijven. Voila 50 euro armer zat ik een 1,5 te vroeg een perrierke te drinken en te wachten op de mannen die mij na den duik oppikken aan het strand. Enfin voorzienig als ik ben had ik mijn sudoku boekske bij.
Gisteren is Kim (dochter Koen) aangekomen met haar gezin. Leuk want 4 jaar geleden was het hier dat ze ontdekte dat ze zwanger was.

Ge leest het dolle pret hier ;-)

Storm?

Wat moeten we hier nu weer van denken? Wind, waaien en storm op zee. Stefan en de Leyssen zijn wel gaan duiken maar in de namiddag is er te veel wind om buiten te varen.
Ik ben deze ochtend gaan baantjes trekken in t zwembad. En voor de rest begin ik mij na 3 dagen caravan zitten stierlijk te vervelen.  Rust is goed maar ik ben het rap beu. Straks aperitieven aan de mobilehome van de leyssen en dan zit boring dag 3 er op

Of hoe het toch nog leuk kan worden:

Den apero bij de leyssen was lachen

Onderweg naar de caravan aan den babbel met nen oude engelsman met nen motto die mij wel ziet zitten achterop zijn machien stevig tegen hem aangedrukt ...

Lekker koken en diner by candle light aan de oevers van het riviereke .... just the 2 of us 

Dolce far niente

Het zalig nietsdoen is begonnen. De routine is een beetje anders dan de laatste jaren omdat we hier nu zonder kids zitten en de leyssen investeert 2 dagen quality-time in zijn vrouwen en gaat pas morgen mee duiken. Dus we slapen uit, ontbijten, doen iets; vandaag zijn we naar de leclercq geweest voor inkopen en gisteren naar beneden een zwembroek gaan kopen voor Stefan. Dat is een unicum, meestal moet ik er 2 weken in investeren voor ik hem meekrijg. Dan is het tijd voor de lunch met een zalige baguette zoals je ze alleen in Frankrijk vindt, en lekkere franse kazen, mmmmmmm. Dan vertrekt het manneke met de boot naar de zee voor zijn duikske en is het voor mij hoog tijd om uit te rusten. Koffietje, boekske lezen,  sudoku maken, dutje in de Mexicaanse hangmat.  Straks is hij er terug en is mijn me-time voorbij. Dan is het tijd voor pastis met de vrienden, douchke, haartjeknip door Pascale, eten of gaan eten. En moe.
Dat is het eigenlijk, en dat dan iedere dag opnieuw. Niet te snappen als je het vergelijkt met onze andere reizen. We zijn dan ook al volop aan het brainstormen over onze volgende trip; peru en galapagos, nepal, afrika, .... wat zal het worden?
Ik vrees ook dat de verslaggeving vrij saai wordt en misschien is het toch niet zo'n goed plan. We zien wel

Bandeke wisselen

Tja, eigenlijk wisten we het gisteren al maar de verleidingen in ons hofke van eden waren te aantrekkelijk. Dus voor we de route du soleil terug oprijden toch even bandje vervangen. Stefan kan dat zo snel dat ik nog niet de tijd heb om een bericht te schrijven en een foto te trekken.  En we zijn weg. Onderweg nog een  pitstoppeke en smullen van de koude kip, Kerstomaatje en komkommer. Om 13.00 uur komen we aan. Altijd spannend welk caravanneke we krijgen. Maar ik ben content, beetje een ouw krel maar wel aan t riviereke, met veel schaduw, en dat is het belangrijkste.  De leysen en pascale komen ons direct begroeten met een straf verhaal ; ze zijn vannacht overvallen in hun mobil home; maar alles ok ze hebben niets en de buit was alleen maar een weliswaar dure horloge. Enfin, we drinken het weg met het 1ste wit wijntje en pils. Dan is het al tijd om de boot in het water te leggen. Alles uitpakken, instaleren en voila hier zit ik dan in la douce france, op mijn terras, t is lekker weer (ni te warm want daar was ik wat bang voor in juli), verfrissend windje, in mijn franscretenlaancstoel. T is goe

Agay wel of niet

Sinds de grote reis in 2008 blog ik over onze ervaringen in het buitenland.  In het verre exotische buitenland.  De jaren dat we geen verre reis maken gaan we naar Agay cote d azur. De eerste keer was onze 1ste reis samen we kenden elkaar amper. En we zijn blijven gaan. Het concept is veranderd maar de basics niet. dit jaar is waarschijnlijk de laatste keer, hoewel ...zei ik dat vorig jaar ook niet.
Met enige twijfel of ik het nu wel of niet moet doen begin er toch aan : reisverslag van 2 weken niets doen in Agay, het moet een ode worden aan die 20 jaar dat we hier nu komen.
Enfin, we zijn nu onderweg en in Valaurie,  heb ik een paar jaar geledenhet hof van eden ontdekt om onze tussenstop te houden. Na 900 km autostrade aan een gemiddelde van 100 km per uur met een vlaai van 7 meter boot achter de remorque, komen we aan in Les Mejeonnes. Ons ottelleke. Provençaals, met zwembad,  authentiek, lekker eten en plaatselijke pastis. Hier begint de vakantie echt. Bootje parkeren met het nodige manoeuvreren,  maar hij kan dat. Inchecken, kamer 3 op de 1ste verdieping met zicht op de wei, rustig. Onze 1ste pastis en onze 2de pastis. Douchen en dan culinair voor 27 € 3 gangen menu om duimen en vingeren af te likken. We checken nog even de boot en remorque voor we ons bed in duiken. Bandje staat plat???
We besluiten het probleem morgen aan te pakken, ontdekken (na al die jaren) dat we eigenlijk op de gesloten parking gemakkelijk kunnen parkeren met de boot maar hadden nooit de moeite genomen om te checken.  Zitten nog even aan het zwembad waar een onderwatergeorges aan t werk is en dan slaat de vermoeidheid onverbiddelijk toe. Slaapwel