De balans

Vrijdagmiddag 4 uur. Ik zit in het appartementje, goed geïnstalleerd in de zetel met een wit wijntje. De zon, die niet veel kracht heeft vandaag, verwarmt me net voldoende door het glas. Tijd om de balans van de reis op te maken.
Ik ben blij dat we het gedaan hebben. Ik ben er ECHT,  effe tussenuit geweest (het is toch wel een beetje een zware periode geweest met het overlijden van Gaston enzo), nog eens met de gasten is wel fijn, we hebben 5 dagen lekker weer gehad, maar deze formule  …. Nee.
Eens alles op een rijtje zetten en dan hopen dat ik het lees alvorens ik nog eens een skireis boek.

De conditie om te skiën : tja ….. wat zal ik zeggen, niet goed dus. Ik vraag mij af wat ik wekelijks minstens 1 uur op de fiets en de hometrainer sta te doen. Dat heeft hier totaal geen enkele zin. Conditie is 0. Ik moet om de haverklap stoppen omdat de spieren verzuren. Trap constant op mijn adem. Ik sta op de pist van 11.00 tot 15.00 uur en da’s ruim gerekend hé. We zitten misschien wel een uur ergens iets te drinken.

Het skitalent: ik kom op de sneeuw en begin old school te skiën, en maar wringen op die latten. Dag 1 is een hel. Stefan legt het me weer uit maar ik bak er niks van. Dus extra vermoeiend. Ik vraag me af wat ik er leuk aan vind en beloof mezelf dit nooit meer te doen.
Dag 2 met mooi weer is een ander verhaal, op gemakkelijke stukken heb ik het weer onder de knie en voel de luxe van het carven. Maar zodra het wat moeilijker wordt begin ik weer old school te wringen en te worstelen met de ski s in de sneeuw
Dag 3 en 4 zijn leuk, ik heb het wat beet, na de cola een up momentje van max een half uurtje. We spreken af s middags met de gasten om samen iets te eten, uiteraard de visa van Stefan is interessant.
Dag 5 lukt er niets, de benen willen echt niet meer. Vind het niet leuk. Ik zal dan maar de balans opmaken.

Het skiën met Stefan (en de gasten):
De conditie van Stefan is ook niet meer Wat ze geweest is, geen erg de man is 61. Maar het is wel in mijn voordeel. Hij hoeft zo nodig niet meer. Dus s morgens geen stress om om 9 uur op de piste te staan maar rustig op het gemakje, uitslapen, koffietjë, ontbijtje en dan klaarmaken om te skiën.  Op t gemkaske,  zo ken ik hem niet maar ik lust hier meer van. Hij skiet met mij op de saaie blauwe pistes, wacht aan kruispunten, geeft me instructies om het beter te doen, en moedigt me aan ….. aan de authenticiteit over mijn prestaties moet nog wat gewerkt  worden. Alleen als ik het zelf echt  wil doen we een rode. Ik ben deze keer niet “per ongeluk" op een zwarte gesukkeld. Maar vergis je niet, als bij mij om 3 uur de pijp uit is zet hij me netjes af in Flaine le Foret, om dan lekker verder te skiën.  De kinderen zijn samen met hem of voor hem thuis.  Hij sluit nog steeds de piste.
En de gasten, ze vinden ons altijd ergens in het gebied en dat vind ik heerlijk. Stefan en ik vertrekken als eerste rond half 11 en zij zien wel. Maar ze poppen altijd ergens op. Ofwel halen ze ons in op de pistes of springen ze ineens mee in een liftje. Samen op de piste …. Met mij niet echt ik ben te traag maar Stefan willen ze nog wel op sleeptouw nemen als ik het laat af weten in de namiddag. Het is leuk om te zien hoe goed ze het kunnen en wat ze graag doen. Het doet me terugdenken aan toen ik hun leeftijd had en elke bult een uitdaging was voor een jumpke, en off piste de norm was.

Dus al bij al is het leuk geweest, maar het is ook goed geweest.  Ik ga niet meer op een appartementje met slechte bedden, slechte zetels, discussiërende deuren, sauna met windgaten in de  deuren, jacuzzi die vol volk zit en twijfelende hygiëne.
Ik ga ook niet meer met mijn zonen op 1 appartementje, het was best leuk maar ik wil net dat meer op vakantie.

Dus wat is de les voor ik boek om te skiën in 2020:
Hotel met wellness op de piste (ik kan stopen als ik wil)
Eerst oefen in Aspen,  eventueel een privé lesje zodat ik dag 1 niet kwijt speel
Doe iets aan de conditie en de buik die in de weg zit, als we tegen volgende skireis geen 5 kilo minder wegen komen we onszelf weer tegen

Flaine - Le Grand Massif - 2/2 tot 11/2

Ze willen met ons gaan skiën. We begrijpen hem niet helemaal maar ok ik ga op zoek naar een haalbare en betaalbare formule. T wordt ofwel 3 dagen in luxe skiën, met de vlieger en hotelleke in het gezellige Oostenrijk. Of 6 dagen basic, zelf 900 km rijden en appartement in het kille Franse Flaine. De prijs is hetzelfde. De meerderheid haalt het, er wordt wel even geluisterd naar de wijsheid van de minderheidsstem maar tevergeefs. Ik aanvaard de beslissing en denk nog, cava .... IK moet niet rijden want Wolf heeft nu zijn rijbewijs, en de residentie heeft een zwembadje en jacuzzi in de sneeuw dus dat vind ik ook wel leuk. T wordt niet  de andere residentie met de wellness met alles erop en eraan want de kinderen willen in t centrum. Daar kan ik ook wel begrip voor opbrengen. Zie zo ik leg het vast en we betalen de rekening.
The Wheels worden nog een op te lossen probleem; Stefan met zijn jobswitches 4 maanden voor zijn pensioen. Enfin Tec lost het op en ipv van met het tijdelijke C4erke, hebben we voor een week een dikke BMW3 onder ons kont. Easy riding

Zaterdag 2/2 : 5 uur wekker, douche, ontbijtje, kids wekken en om 6.11 zijn we weg. Stefan aan het stuur en 2 slapende 20ers op de achterbank. T is donker, t regent, regen en smeltende sneeuw, en ik ben niet gelukkig. Enfin om 9 uur zijn we in Luxemburg. Beetje tanken en ..... tja dat was de afspraak niet hé,  maar voor ik het weet zit ik achter het stuur en rij ik de volgende 200 km Frankrijk in. Wolf snurkend op de achterbank, Stefan  naast mij .... ook snurkend.  Nu zo'n BMW3, automatisch en cruise control.... dat kan ik wel. T is ook licht en het stopt ook met regenen.
Als Wolf uitgeslapen is rijdt hij het laatste stuk tot juist voor Flaine. Ik ben wel trots hij is echt een goede chauffeur.... en vanachter in de auto ziet alles er minder beangstigend uit.
De klim naar boven is voor Stefan. Zo far zo good, we zijn  goed gevorderd en binnen een half uurtje zijn we op bestemming, volgens Gps. Maar het heeft gesneeuwd en het sneeuwt en voor Carroz, op 17 km van Flaine, staat alles stil. In het dorp is het chaos, auto's zonder sneeuwkettingen, geraken over bepaalde stukken niet, overal mensen die beginnen sneeuwkettingen op te leggen anderen die vast rijden .... chaos. We doen een uur over 1 km ..... zien auto's naar beneden komen met en zonder sneeuwkettingen..... wat doen we .... we zien ergens een grote plek , stoppen en besluiten de kettingen erop te leggen. BMW3 mag dan super zijn op de autostrade, maar in de sneeuw de berg op met achtertractie ....
Storm en Stefan werken uitmuntend samen, Stefan de doener steekt direct de handen uit de mouwen, haalt de kettingen uiteen en probeert. Storm de denker pakt het plannetje, bestudeerd het en geeft zijn vader de juiste richtlijnen.  Hij begrijpt de handleiding van de sneeuwkettingen en die van zijn vader.  Wolf, de driver houd zich een beetje afzijdig. Ieder zijn talent. En ik .... Ik geniet hiervan. Mijn mannen die samenwerken, in de kou en toch best niet simpel want het lukt niet allemaal zo goed. Ze zijn een half uur bezig geweest,  maar zonder woorden of roepen, ik heb ze nog nooit zo mooi zien samenwerken.  En met resultaat. De kettingen liggen erop en we kunnen veilig naar boven. Onderweg komen we nog chaos en auto's zonder sneeuwkettingen, en dan op den berg knoeien.... wat zij  we slim geweest.
Wij komen net voor donker aan checken in, Wolf parkeert den auto in de ondergrondse. De boys gaan hun skimateriaal halen en wij moeten niet meer mee. Stefan en Storm gaan naar de winkel en later op de avond haalt Wolf de pizza's. Alles gaat vanzelf. Geen discussie,  gewoon ieder doet mee.
Vandaag, zondag 3 februari is het slecht weer. Dus no stress. We slapen tot we wakker worden, kan eens goed doen. En we hebben een rustige ochtend, iedereen staat op.
Uiteindelijk is het Wolf  die ons aanmaant om te vertrekken. Ik ski niet mee vandaag. Ik zet ze af, zo weet ik hoe het zit voor morgen. Ze vertrekken, wat zien ze er goed uit!
Ik ga op verkenning in Flaine, da’s rap gebeurd.  Belangrijkste is dat ik de prijslijst van OdesCimes heb; De wellness voor vrijdag want dan voorspellen ze  weer slecht weer.
Op een uurtje ben ik rond, ik keer huiswaarts, ruim wat op en bel dan 1,5 met Botswana over Whatsapp, zalig want er is tijd voor. Er moeten veel feiten uitgewisseld worden. Als we aan de betere onderwerpen willen beginnen zie ik mijn mannen thuiskomen …. Mmmmmm, ….. Kaapstad zal nodig zijn 😉
Ze hebben 3 uur geskied en komen moe maar voldaan binnen. Wolf nam blijkbaar de leiding en Storm wachtte op Stefan, die met zijn voeten omhoog in de diepsneeuw gesukkeld is. Ze hebben het plezier gehad, en ik ook. We eten de overschot van de pizza en dan sukkelen Stefan en Storm in hun bedje. T is een mooie dag geweest  voor iedereen.