De balans

Vrijdagmiddag 4 uur. Ik zit in het appartementje, goed geïnstalleerd in de zetel met een wit wijntje. De zon, die niet veel kracht heeft vandaag, verwarmt me net voldoende door het glas. Tijd om de balans van de reis op te maken.
Ik ben blij dat we het gedaan hebben. Ik ben er ECHT,  effe tussenuit geweest (het is toch wel een beetje een zware periode geweest met het overlijden van Gaston enzo), nog eens met de gasten is wel fijn, we hebben 5 dagen lekker weer gehad, maar deze formule  …. Nee.
Eens alles op een rijtje zetten en dan hopen dat ik het lees alvorens ik nog eens een skireis boek.

De conditie om te skiën : tja ….. wat zal ik zeggen, niet goed dus. Ik vraag mij af wat ik wekelijks minstens 1 uur op de fiets en de hometrainer sta te doen. Dat heeft hier totaal geen enkele zin. Conditie is 0. Ik moet om de haverklap stoppen omdat de spieren verzuren. Trap constant op mijn adem. Ik sta op de pist van 11.00 tot 15.00 uur en da’s ruim gerekend hé. We zitten misschien wel een uur ergens iets te drinken.

Het skitalent: ik kom op de sneeuw en begin old school te skiën, en maar wringen op die latten. Dag 1 is een hel. Stefan legt het me weer uit maar ik bak er niks van. Dus extra vermoeiend. Ik vraag me af wat ik er leuk aan vind en beloof mezelf dit nooit meer te doen.
Dag 2 met mooi weer is een ander verhaal, op gemakkelijke stukken heb ik het weer onder de knie en voel de luxe van het carven. Maar zodra het wat moeilijker wordt begin ik weer old school te wringen en te worstelen met de ski s in de sneeuw
Dag 3 en 4 zijn leuk, ik heb het wat beet, na de cola een up momentje van max een half uurtje. We spreken af s middags met de gasten om samen iets te eten, uiteraard de visa van Stefan is interessant.
Dag 5 lukt er niets, de benen willen echt niet meer. Vind het niet leuk. Ik zal dan maar de balans opmaken.

Het skiën met Stefan (en de gasten):
De conditie van Stefan is ook niet meer Wat ze geweest is, geen erg de man is 61. Maar het is wel in mijn voordeel. Hij hoeft zo nodig niet meer. Dus s morgens geen stress om om 9 uur op de piste te staan maar rustig op het gemakje, uitslapen, koffietjë, ontbijtje en dan klaarmaken om te skiën.  Op t gemkaske,  zo ken ik hem niet maar ik lust hier meer van. Hij skiet met mij op de saaie blauwe pistes, wacht aan kruispunten, geeft me instructies om het beter te doen, en moedigt me aan ….. aan de authenticiteit over mijn prestaties moet nog wat gewerkt  worden. Alleen als ik het zelf echt  wil doen we een rode. Ik ben deze keer niet “per ongeluk" op een zwarte gesukkeld. Maar vergis je niet, als bij mij om 3 uur de pijp uit is zet hij me netjes af in Flaine le Foret, om dan lekker verder te skiën.  De kinderen zijn samen met hem of voor hem thuis.  Hij sluit nog steeds de piste.
En de gasten, ze vinden ons altijd ergens in het gebied en dat vind ik heerlijk. Stefan en ik vertrekken als eerste rond half 11 en zij zien wel. Maar ze poppen altijd ergens op. Ofwel halen ze ons in op de pistes of springen ze ineens mee in een liftje. Samen op de piste …. Met mij niet echt ik ben te traag maar Stefan willen ze nog wel op sleeptouw nemen als ik het laat af weten in de namiddag. Het is leuk om te zien hoe goed ze het kunnen en wat ze graag doen. Het doet me terugdenken aan toen ik hun leeftijd had en elke bult een uitdaging was voor een jumpke, en off piste de norm was.

Dus al bij al is het leuk geweest, maar het is ook goed geweest.  Ik ga niet meer op een appartementje met slechte bedden, slechte zetels, discussiërende deuren, sauna met windgaten in de  deuren, jacuzzi die vol volk zit en twijfelende hygiëne.
Ik ga ook niet meer met mijn zonen op 1 appartementje, het was best leuk maar ik wil net dat meer op vakantie.

Dus wat is de les voor ik boek om te skiën in 2020:
Hotel met wellness op de piste (ik kan stopen als ik wil)
Eerst oefen in Aspen,  eventueel een privé lesje zodat ik dag 1 niet kwijt speel
Doe iets aan de conditie en de buik die in de weg zit, als we tegen volgende skireis geen 5 kilo minder wegen komen we onszelf weer tegen