De weg naar Bagan

Vandaag zijn we onderweg naar Bagan. MAAR eerst nog een tempel bezoeken namelijk Thanbodday. Die moet je gezien hebben. Ik kan maar niet besluiten of ik hem nu lelijk of mooi moet vinden, gecharmeerd ben ik in ieder geval. Een stoepa omringd door ontelbare kleinere stoepa's, pastelkleurig, ….. dacht ik. Net bruidstaarten, ik vind het wel iets hebben. 

Tot we bijna rond zijn waar ze de stoepa aan t bijschilderen zijn in de oorspronkelijke schreeuwerige kleuren, maar die eigenlijk ook wel iets hebben. Mijn mooie pastelletjes worden overschillderd omdat ze afgegaan zijn door de zon. Het is alvast origineel. 

Binnen, en buiten ook, is het weer allemaal grandeur wat de klok slaagt. En overal OVERAL Buddhabeeldjes, 583.576 of zoiets. Ze maken de design van de tempel. Eigenlijk ook wel ok. 

We struinen rond in en rond de tempel, kijken onze ogen uit. Ik laat met zelfs even verleiden om via een steen een gunst te vragen aan Buddha.

Ondertussen ben ik erachter. Thanbodday heeft alle elementen in zich om lelijk te zijn maar toch vind ik het mooi. Misschien zelfs heel mooi. 

Zarni demonstreert nog eens aan Stefan hoe hij zijn Longy moet knopen, hij loopt er altijd bij als een slons. Tot groot plezier van menig Myanmarees.

We rijden verder richting Bagan en stoppen onderweg ergens aan een dorp.  Ergens in de middle of nowhere staat er dan weer een oude onderkomen tempel met schitterende muurschilderingen, voor ons alleen. We lopen wat rond in het onooglijke dorp waar ze niet voorzien zijn op toeristen, geen winkeltjes met prul, geen kinderen die jengelen. We kijken hoe ze wierrookstokjes maken en de pottenbakster had gisteren tot 10 uur gewerkt en haar potten stonden te drogen, dus geen demonstratie ook goed. Ze had een mooie tuin. 

Na de lunch rijden we verder naar de jetty waar Zarni ons overdraagt aan de volgende gids KI, een meisje deze keer. Ze wandelt met ons naar de jetty ofte de kant van het water waar een plank over het slijk ligt zodat we op de boot geraken. Een paar plastieken stoelen en versleten bamboe stoelen. Geen Franscretenlaanstoelen maar het is goed voor ons. We instaleren ons en varen de Ayerarwaddy af naar Bagan. Fris windje, ontspannend, lekker op het water zijn maar ook niet veel meer dan dat. Tja we zijn wat verwend met onze Sunstar. 

Ki brengt ons naar ons Hotel en legt het plan voor de komende dagen uit. En dan mogen we eindelijk RUSTEN. Ik boek nog eerst een manicure achter de hoek en dan vervoeg ik mij bij Stefan die aan het zwembad ligt. Die heeft al een duikske genomen en springt er met mij nog eens in. En dan …. In t zetelke …. Een snurkse hier en een snurkse daar. T kan geen kwaad hier. 

Als de zon onder is gaan we douchen en ga ik naar de pedicure. Voor 5 € half uur verwenning …. Echt wel … ze heeft dat goed gedaan. Ik mag niet klagen. Ik was wel blij dat ik zo’n beejte op nen hoge stoel zat want plots zag ik in de deuropening een muis, en een vrij grote. Ze was even snel verdwenen als gekomen. Ik denk ok moet kunnen. Beetje later muis weer aan de deur, floep achter de kast. Ok nog mogelijk, we zitten in Myanmar niet waar. Iets later loopt die gewoon langs alle muren heel het salon rond. Niemand die reageert. Ik ook niet trouwens. 

Ondertussen beginnen we Myanmar zo wat beter te kennen. Er zijn zo van die dingen die gewoon anders zijn dan anders en dat is ok. Ik zal een voorbeeld geven. Ze rijden hier rechts maar hun stuur staat rechts. Wij hebben daar zelf 2 dagen over gedaan om het te zien. Want je stapt in een auto met de chauffeur aan de ander kant maar bewegen in het verkeer is niet zo anders buiten natuurlijk de Aziatische chaos.

Stopkontakten staan uit als ze bij ons op staan. 

Onze gids studeerde voor computerengineer maar uit het boek, er waren geen computers om op te oefenen. Hij had er zelf nog nooit een gezien. 

Maximum snelheid in de dorpspomp is 48 km per uur.

Wc papier gebruiken ze als zakdoeken, en zo zijn er nog dingen. 

Ik heb ook geleerd dat monniken niet bedelen, ze gaan de straat op en krijgen donaties van de mensen. Het Boedhisme is hier echt een manier van leven. Mooi eigenlijk wel

Het is natuurlijk een militaire staat, als ze demonstreren tegen iets (want dat doen ze wel hoor) dan treedt op een gegeven moment het leger op, soms ook met doden, en dan verandert er niets en dan zeggen ze “we moeten nog wat wachten”. En dat doen ze dan. Je moet het maar kunnen zo berusten in je lot en gelover dat het verandert. Actie en reactie

MONYWA

Om 8 uur zijn we op de baan want ongeveer 3 uur rijden naar Monywa. Onderweg even stoppen voor een verfrissingske. Daar staan de heerlijkste gerechten op tafel, maar we laten wijselijk deze kelk aan ons voorbij gaan 

Rond de middag zijn we op de eerste bestemming. Gigantische Staande Zittende en Liggende Boedha. Wat is dat? ik zet er een foto bij meer uitleg hoef ik niet te geven. We zitten het uit en je moet dit uiteindelijk wel gezien hebben.

Onderweg passeren we ontelbare plekken met gelijkaardige Boedha’s, elk onder een eigen boom, netjes geordend. Ooit begonnen met 1 en nu …. 1000den. Alles teveel te groot te goud maar steeds devoot. 

De namiddag krijgen we waar we voor gekomen zijn de grotten van Po Win Daung. De foto’s doen de plek geen eer aan. In de grot uitgehouwen tempels met uitgehouwen boehdabeelden en met wat geluk nog muurschilderingen; de éne mooier dan de andere. Hier kunnen we ons ontzettend in verliezen …. Wat we dan ook doen. Wordt dit samen met de Swedagon een hoogtepunt?

We bezoeken ook nog Shwe Ba Taung, hetzelfde maar anders en niet zo mooi. 

De zonsondergang, weliswaar prachtig, laten we aan ons voorbij gaan want we zijn weer kapot. Ons hotel Win Unity resort  (ik denk één van de enig in Monywa) is zoals de grote boedhabeelden, veel te groot, bombastisch en  eigenlijik een beetje lelijk maar van alle luxe voorzien. We verkiezen toch maar de straat op te gaan om iets te eten. we overlopen onze dag en zijn héél tevreden. 

Mahamuni Pagode

Cruisen om en rond Mandalay

Ok Mama, je hebt gelijk. Ik heb het begrepen; copy paste kan ik niet maken dus ik doe het zoals het hoort.

Vandaag onze 2de dag in Mandalay. Lekker geslapen in ons kingsize bed in het luxueuze Hotel by the Red Canal. Beetje boven onze standaard maar we weten het wel te appreciëren. 

Om 9.30 worden we opgepikt en de eerste stop is bij een fabriekske waar ze goudblaadjes maken om op Budha beelden te kleven. Wat een hard werk is dat. Ik probeer een filmpje te posten.

Onze eerst verbazing is er bij de Mahamuni pagode. Prachtig, er zit ook een Italiaanse architect ergens tussen en het is een mix van bogen en marmer en jade en goud. Het beeld zelf komt uit Mrauk U (waar wij dus niet kunnen komen) en alleen de mannen mogen erbij om goudblaadjes te kleven. De vrouwen mogen vanop afstand kijken en er hangen grote TV schermen zodat je niets mist. 

Wat ik zo fijn vind aan die Boedhistische tempels is het leven dat er heerst, gelovigen die bidden, monniken die lezen, toeristen die er tussen hun ogen vergapen …. En alles kan en is goed; als je maar je schoenen uit doet, je benen en schouders bedekt en niet met je voeten richting Boedha wijst. 

Daarna rijden we verder naar Sagaing, de provincie aan de andere kant van de Ayerarwaddy rivier. Gisteren vaarden we voorbij de heuvel waar het krioelt van de pagodes een lieflijk zicht. Vandaag rijden we helemaal naar boven om het eens van de andere kant te bekijken ook vanuit de U Ponyapapagode, heb je een prachtig zicht. De pagode zelf is vanbinnen posh maar vanbuiten weer prachtig. 

We beginnen het ondertussen door te krijgen, je moet hier zeker niet elke pagode gaan bekijken dat kan ook niet er is er een achter elke hoek en velen zijn schreeuwerig, bling, fluolichten, goudverf maar steeds met evenveel devotie. Anderen zijn mooi, elegant, sierlijk en niet te beschrijven en met dezelfde devotie. T is kwestie van goed vertrouwen op de gids. 

We bezoeken nog een nonnenklooster en een monnikenklooster. Dat snappen we nu ondertussen ook veel beter. Het is voor een deel een soort internaat voor kinderen uit woelige gebieden, maar ook een school voor de leer van Boedha. Je moet er niet blijven maar je mag dat. Het draait allemaal om donaties en er wordt veel gedoneerd. In het klooster Mahagandayon waar wel 1500 monniken verblijven moeten zij niet de straat op om eten te krijgen (let op ze bedelen dus niet mensen doneren eten)  wordt het voedsel gedoneerd en is er een wachtlijst van 1 maand om te kunnen doneren. 

Laatst op het programma staat een bezoek aan de U-Bein brug, de langste teaken brug. Deze loopt van de ene kant van het meer naar de andere. Leuk hoor. Veel volk en onder de brug, visser, eendehoeders ….

De gids trakteert ons op een Mandalya Rum, mmm lekker met Sprite. Grappig want we gaan een cafeke binnen hij besteld 3 frisdranken en giet de Rum uit zijn zelf meegebracht fleske mag allemaal. 

En dan dezelfde dril, hotelleke, lekker afkoelen in het zwembad, aperitiefje, heerlijk dineren in Unique Myanmar, slapen. 

Morgen vertrekken we naar Monywa. Ik ben benieuwd. 

Mandalay - cruise Ayeyarwaddy - Mingun - Ava

Dit is wat we gedaan hebben, en het was leuk, lekker, indrukwekkend, mooi, de moeite maar ook vermoeiend. Het is warm en vochtig, en de dagen zijn volvol. En ik dacht dat we slowtravelling geboekt hadden. Om 9.30 zijn we vertrokken, en om 5 uur waren we terug. Dan springen we in hef zwembad met een biertje, douchen, happy hour coacktail, gaan eten in de green elephant achter t hoekske en dan kan ik net dit nog schrijven. Dus als je ons programma wil weten :

A day cruise on the Ayeyarwaddy River visiting Mingun and Ava – KMM-MDL-002A – full day

Mandalay and the other former royal capitals around it have all been capital cities for a while for one 

major reason: they are all situated on the Ayeyarwaddy River (Irrawaddy). Feel the breeze of the 

river and imagine how it must have been to arrive by boat in Mingun or at the court of Ava. From the 

jetty in Mandalay we go upstream to Mingun and visit the Mingun Pagoda with the big crack caused 

by an earthquake and the giant bronze bell. We take a leisurely boat cruise for about 3 hours 

downstream to Ava. A simple lunch will be served while cruising down. Arriving in Ava, horse carts 

are ready to take us around this magnificent site with various ancient temple ruins that used to be 

majestic buildings during the 400 years that Ava was the capital. Return to Mandalay by car. An 

ideal excursion if you don’t take the boat from Mandalay to Bagan since the most interesting part of 

the long boat ride is covered in this shorter cruise.

Yangon --> Mandalay

Snel vandaag bijschrijven want morgen volgt weer een drukke dag. En ik die dacht dat we slow travelling gingen doen. 

Het chauffeurke en Christ pikken ons op en brengen ons naar de luchthaven. Wij moeten echt niets doen; niet valiezen dragen, niet inchecken, niet nadenken. Leuk en ook weer niet. Luxe maar ook een beetje bizar vinden we, maar we laten het maar gebeuren. T is ook best gemakkelijk. 

Mooi vlucht weliswaar met propellerkes, dat was weer effe wennen. Aan de luchthaven worden de opgewacht door de volgende gids en chauffeurke. Deze keer hebben we echt nen sjieken bak, als hij goud was geweest zou het helemaal de Laurel van heel vroeger kunnen geweest zijn. Onze gids is super, leert ons enorm veel over het boedhisme, t zal kwestie van onthouden worden maar hij kan ons ontzettend boeien met zijn verhalen. Dat belooft. 

Onderweg naar het hotel doen we een omwegske via Paleik, een dorp waar ook een pagode is met tempels en stoepa’s, de ene al mooier dan de andere, oudere heel oude en nieuwe. Goud voor trots, rood voor de monniken en wit voor de verlichting. Geen toeristen alleen wij, de gids een paar kinderen en een local. Zalig. 

We stoppen nog langs een tempel met 3 slangen, een heel verhaal maar nu ben ik te moe. 

En dan ons hotelleke “Red Canal” super, alles er op en eraan. We “laten” ons inchecken en zakken af naar het zwembad om daar een aperitiefje te nemen. Dan een douchke met veel water en dan gaan eten in het Indisch restaurant van het hotel. En weeral zijn we K.A.P.O.T. maar iedere avond lukt het ons toch om iets later in ons bed te kruipen. Oei 23.30. Slaapwel .

YANGON

Yangon 

De gids pikt ons op voor een wandeling door het koloniale Yangon. We bezoeken een gewone kerk en een Armeense. We bezoeken het Secretariat, waar “Onze Generaal”, vermoord werd kort voor de onafhankelijkheid. Onze Generaal, vader van Aung San Suu. Ze spreken met heel veel respect en liefde over deze man. Innemend wel. 

We bezoeken nog enkele pareltjes van Koloniale gebouwen, of zijn het baden ….. Onze gids spreekt buildings uit als bathing, we worden het maar niet gewoon. Sommige mooi onderhouden of in herstel, anderen helemaal onderkomen wegens geen geld. Jammer maar je blijft de schoonheid zien ondanks het verval.

Het meest onder de indruk zijn we van het monument van de onafhankelijkheid. Niet voor het monument zelf maar voor de sfeer. Het is omringd door een park, waar de bevolking komt kuieren met familie en vrienden en omringd is door een aantal prachtige koloniale gebouwen. 

Dan begint het donker te worden. Onderweg naar het hotel betrap ik mij op een snurkske, tja. We steken nog rap een curryke achter den hoek en kruipen in ons bed. Kapot.

Goed nachtje. T was nodig. 

Vandaag komen ze ons halen om 8 uur. We ontdekken de buurt rond de Shwedagon Pagode en dat is nu eens echt volledig ons ding. We beginnen met een traditioneel ontbijt, vissoep. Lekker maar als je wat magere yoghurt met fruit gewoon bent, iets te zwaar. Het eetrestaurantje zit goed vol, mensen maken blijkbaar die soep niet zelf (alleen als het feest is) maar gaan ze eten of halen uit. Daarna wandelen we verder door de buurt, we doneren aan de bedelende monniken, hoewel “bedelend”?; ze lopen rond met hun kom en roestvrijstalen emmertje (de kom voor rijst en koekjes, het emmertje voor curry) op blote voeten en je moet ze stoppen om iets te geven, dan doen ze hun kommetje open en mag je het erin leggen. 

We passeren de lokale markt, toch weer net dat anders als in andere landen. Veel verse vis, groenten, zo van die sjiekkraampjes, gefermenteerde vis stinktoestanden, ingewanden. Je kijkt je ogen uit.

Ondertussen vertelt Christ ons over van alles en nog wat over het leven van de Birmaan. Leuk

Dan pikt de auto ons op en rijden we naar de pagode. Er zijn 4 gigantische trappen, noord, oost, zuid en west maar wij toeristen mogen

met de lift. Luxe. Schoenen uit, benen bedekken lange brug over hoekje om en BAM: verstomming. Wat is dit een bangelijk mooie pagode. De stralende zon op al dat goud is overweldigend. Wat een mooi gebouw. Ik had bij het ineen steken van de reis al wel eens mr.Google geraadpleegd maar dit had ik niet zien komen. Echt indrukwekkend. We wandelen rond, en ondertussen komen we vanalles te weten over het boedhisme en het geloof in Nats (soort geesten) en hoe dat samen gaat. We weten nu ook welke rijkdom aan edelstenen er nog in de paraplu bovenaan de pagode aan hangt, allemaal offerande. Daar kunnen wij een ganse dag blijven maar de zon is onverbiddelijk en rond de middag wordt de marmeren vloer te heet onder onze niet geoefende blote voeten. 

We lunchen in een lokaal restaurantje met de gids, lekker curry met groenten en vanalles. 

We rijden nog langs de jetty aan de Yangonrivier, bezoeken een plaatselijke Nath, de Scott markt met handcraft en een lelijke chinese tempel (die chinezen toch hé). Maar t is goed geweest het hoogtepunt was de pagode. 

Na een powernapke in onze Airco slaapkamer beginnen we aan het avondprogramma.

Dit wil ik nog effe kwijt hier staat de airco op 22, als we onze kamer binnen stappen is het alsof we in het coolgedeelte van de Colruyt stappen. Thuis staat de verwarming op 22 en dan hebben we het lekker warm. Bizar.

Oh ja het avondprogramma stelt niet veel voor hoor. We aperitieven in de YangonYangon bar, rooftop van CBbank building, waar we genieten van het zicht over de stad met  onze geliefde Pagode verlicht in het donker langs de ene kant en de Yangonrivier langs de andere. We hebben geluk deze keer er hangt geen nevel of mist het is enkel overtrokken dus missen we wel  de ondergaande zon. 

We dineren gezellig in Rangon, een trendy restaurant, met heerlijke plaatselijke schotels, jazzy muziek op de achtergrond en goeie stoelen om onderuit te zakken.

Wat een mooie dag.

Straks vliegen we naar Mandaly. 

Belgie --> Myanmar

DONDERDAG 24 OF VRIJDAG 25

Natuurlijk zijn we vrijdag maar alles speelt zich een beetje af in de Twighlightzone.

Maar ondertussen hebben we een powernapke gemaakt en wachten we, met ne warme cola en spuitwater, op onze gids voor de 1ste kennismaking met Yangon. Benieuwd. 

 We zijn blij terug in ons vertrouwde Azië te zijn. Afrika en Zuid-Amerika is ook top natuurlijk maar hier is het een beetje thuiskomen. Toen we in Bangkok in transit waren, kwamen de ideeën voor een volgden reis spontaan naar boven …. We zien wel …. 2021 misschien? 

De reis is vlot gegaan; wonderbovenwonder zonder zenuwen. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik een gigantische buffer ingebouwd had maar toch. Maar blijkbaar niet voor niets hé; know your man hij moest ’s ochtend nog de nummer van zijn banden gaan nakijken en doorgeven en nog een ditje en een datje. Enfin we sluiten de deur van de Rollierstraat achter ons om 8.30 en wandelen naar Schelle Centraal. Hop zonder vertraging naar Berchem waar het op spoor 9 chaos van jewelste is door vertraagde  treinen wegens de werken op de Noord-Zuidverbinding. De chaos verdwijnt al even snel als hij ontstaan is want bij de 1ste trein naar Brussel is het perron leeg. Gelukkig voor ons. De trein naar Brussels Airport is voor Belgische normen op tijd. Om 10 uur zijn we op de luchthaven. Beetje queuen voor de incheck, valiezen ingecheckt en weg zijn we. Hapje tapje en boarding. 

Om 13.30 take off. En weer hebben we, of ik toch, geluk. We zitten op een rijtje van 3 en nummer 3 is er niet bij. Dus we drinken een ginneke eten ons vliegtuighapje en pakken ons pilleke. De keuze van film is maar niets dus ik probeer maar ineens te slapen. Ik dacht dat ik niet echt geslapen had maar het is toch plots 22.20 als ik voor de eerste keer op de klok kijk dus dat heeft goed gewerkt. Ik kon dan ook een beetje liggen op stoel 2 & 3. Voor Stefan lukt het niet zo goed. En dan krijgen we al ons ontbijt en gaan we al landen en is het ochtend. Boem. Ik denk so far so good. 

Vlotte transfer in Bangkok en hup een uurtje later zijn we in Myanmar en om 10 uur plaatselijke tijd checken we in. Danku Tine om er op te wijzen van geen chinesetorenhotel te nemen. We zitten hier in een mooi huis met veel houtsnijwerk en uitstraling en warme frisdranken. 

Onze kamer is effe ontploft zo gaat dat de 1ste dagen, we hebben de routine nog niet. Niet erg. We blijven hier 2 nachten en dan vliegen we naar Mandalay. Vanaf dan orde op zaken. 

Laat nu de gids maar komen.