Hoi An

Hoi An is een droom. Ina, als jij denkt dat je in herhaling valt en zegt wat al 1000 keer gezegd is wat moet ik dan zeggen. Iedere dag opnieuw denk ik dat ik het gehad heb en de volgende dag gebeurt er weer iets nieuws, iets anders, iets waar we weer volop van kunnen genieten.

Mams, leuk dat je de weg naar reacties gevonden hebt want simpel is het niet he.

Hoi An is klein en oh zo gezellig. We moeten hier een dagje langer blijven dan voorzien maar dat vinden we alle 4 prima.

Gisteren op de middag zijn we aangekomen. Bakken was dat. We hadden afgesproken dat we een luie middag zouden hebben. En dat was ook zo; een beetje op het inernet, lezen, zwemmen, dutje ... rusten. Tegen de avond als het koeler was zijn we het stadje gaan verkennen, met de fiets. Ik ben er zeker van dat er geen leuker stadje bestaat in Viëtnam dan Hoi An. Klein en gezellig en de mensen zijn ontzettend vriendelijk. 2 maal per maand maken ze het centrum verkeersvrij (alleen fietsen) en spelen ze overal klassieke muziek wat echt een apparte sfeer geeft. Gisteren hadden wij het geluk dat dit één van die 2 dagen was.

We zijn heerlijk seafood gaan eten en op zoek gegaan naar een Hollander die hier fietstochten gidst en we hebben hem gevonden: Hans.

Deze ochtend hebben we uitgeslapen en in de ochtend aan 't klesten geweest in ons hotel met andere leuke Hollandse en Oostenrijkse toeristen terwijl Storm en Wolf het zwembad onveilig maakten (gelukkig hadden ze het rijk voor hun alleen).

Tegen 13.30 moesten we bij Hans zijn voor onze fietstocht. We scheurden op onze hotelfietskes Hoi An door naar het eiland waar Hans woont en waar 4 mooie fietsen met remmen en een zadel op ons stonden te wachten ... en daar gingen we. Snel bleek dat we de juiste keuze hadden gemaakt. Voor Storm en Wolf was het leuk dat het in het Nederlands was maar voor ons ook hoor want soms is het best vermoeiend communiceren.

We zijn 4 uur gaan rondfietsen op het eiland langs dorpjes door de rijstvelden tot aan het strand. De uitleg die we deze keer kregen was weer iets helemaal anders; op de marktjes leerden we de groenten kennen, we zagen hoe ze vis kuisten en kookten in mandjes voor de markt, we kregen meer uitleg over en inzicht in het dagelijkse leven en gebruiken van de Viëtnamees. We kwamen voorbij 2 begrafenisceremonies (de kindjes met de witte hoedjes op de foto zijn familie van de overledene; al wat ze wilden was hun foto trekken en zien hoe ze erop stonden). We zagen hoe ze blokken ijs op de ijsboot transporteerden. We zagen de mooiste en kromste oude vrouwtjes die je je kunt indenken. Op die 4 uur zijn we niet 1 toerist tegen gekomen. De tocht eindigde op het strand. Storm en Wolf zaten sneller in het water dan ze hun zwenbroek konden aantrekken. Daar aten we weer heerlijk en in het donker rijden we 5 km terug naar Hoi An (kwestie van WEERAL grenzen verleggen: ik rij achteraan en zie natuurlijk alle bijna-ongelukken.)

Morgen huren we weer brommertjes om naar My Soon te rijden .... ik moet nog lezen over wat het precies gaat. Het is wel 2 uur rijden en Stefan zegt dat ik zes nul moet halen .... mmm we zullen zien.

Op de 2 andere foto's zie je Storm met het Kracker bakkerke waar we langs gefietst zijn en op de andere foto staan ze met een 16 en 25 jarig meisje die er enorm plezier in hadden dat deze 9 en 11 jarige zoveel groter zijn (trouwens de kleinste is de oudste)

Hue

Hier zijn we weer met vers nieuws. Iedere keer als we denken nu kan het niet meer beter weet Viëtnam ons steeds weer te verrassen met iets anders. Na ons avontuur op Halong Bay namen we de nachttrein naar Hue. Een oude keizerlijke hoofdstad. Deze keer niet met een eigen wagon van Et Pumpkin maar met een soft sleeper van Viëtnam Railways. Tja, Christine DB ik had toch je zijden slaapzakje nog moeten komen halen. Best Goor zo'n couchette (ik zie de pluk zwart haar nog steeds bewegen door de wind van de van ... plakkend in een prakje op de vloer). Het is maar voor 1 nacht en morgen zien we verder. We zouden aankomen rond 9.30 in Hue. Nu vonden Stefan en ik dat de trein wel heel zachtjes gereden had ... soft sleeper .... bleek dat hij heel de nacht had stil gestaan iets buiten Hanoi. Er zou een ongeval gebeurt zijn met een Cargo Trein. Al bij al hebben we exact 24 uur op de trein gezeten. We kregen wel eten (????????) of zoiets.

Maar we hebben het overleefd en Hue zag er veelbelovend uit. Ons hotel lag net naast de citadel. 's Avonds laten we ons verleiden door gids TUU om een tripje met brommertjes te booken. We zijn moe ... wilden eigenlijk fietsjes huren maar wisten nog niet goed naar waar dus .... voor die 5 euro per persoon ... we doen het gewoon. En daar hebben we echt geen spijt van gehad. De volgende dag pikt Tuu ons op, met 3 chauffeurkes, voor wat weer een ongelooflijke dag zal worden. We komen op plaatsen die we nooit zelf zouden gevonden hebben en niet toeristisch. Ok je komt ze overal tegen maar zij ons ook denk ik dan ...

We rijden door dorpjes waar vrouwen de was doen in de rivier, we zien vissers in het water hoe ze de vis uit hun gigantische netten ophalen, we rijden naar een oude brug waar men verkoeling vindt aan een lokaal piepklein marktje waar ze ons voor een keer gerust laten.

We bezoeken een klein museum waar een 75-jarig oud krom vrouwtje enthousiast demonstreert hoe het vroeger werkte; ze zingt voor ons een ritmisch lied als ze demonstreert hoe de rijst van zijn velletje gescheiden wordt met een grote stamper. Schitterend. We stoppen bij een monastry waar we kunnen genieten van het mediterende gezang van de monniken. Ook de kinderen waren hier van onder de indruk ... dat kan ook niet anders.

We genieten van onooglijk mooie verzichten op een bergtop.

We leren hoe wierrookstokjes worden gemaakt en mogen zelf ook eens oefenen.

We bezoeken het mausoleum van keizer Tau Duc, die 104 vrouwen en nog een aantal concubines had (maar geen kinderen)

en een pagode waar we oneerbiedig kunnen binnengluren in de slaapzaal van de monniken terwijl ze allemaal samen een middagdutje doen. Weten jullie nog die eerste Monnik die zichzelf in brand gestoken heeft in Saigon om zo de wereldaandacht te krijgen tegen de onderdrukking van de boeddhisten .... wel die kwam van deze pagode. Het is warm en we besluiten eerst rust te nemen aan het zwembad.

Is dat genieten we eten daar een hapje en tegen de avond bezoeken we de citadel. De kinderen haken ergens halverwege af .... te begrijpen. We laten ze achter aan de troonzaal met hun ds en psp en wandelen samen rond. Ik val in herhaling maar ook hier zijn geen woorden voor.

Uiteindelijk sluiten wij de citadel ... tegen we Storm en Wolf terug hadden opgepikt was iedereen al buiten .... dus hadden we die prachtige citadel toch even voor ons alleen . mmmmmmm Enfin .... je merkt het hoe kunnen wij in godsnaam alles onthouden wat we hier meemaken . Soms ben ik 's avonds al vergeten wat we diezelfde dag hebben gedaan. Vandaag zijn we weeral aangekomen in Hoi An. Rustiger. We zien wel wat er hier weer gebeurt.

Halong Bay

Nu hebben we ons hoogtepunt echt gehad beter kan echt niet. Halong Bay is echt onbeschrijflijk prachtig. Daar zijn geen woorden voor. We hebben wel 1000 foto's getrokken maar ik denk niet dat er 1 bij is dit dit natuurwonder eer zal aan doen.
De 1ste dag verliep eem beetje hectisch. Op de kade was het een drukte van jewelste, een komen en gaan van jonks en toeristen. Eens we op spectaculaire wijze aan boord geraakt waren werd ons een heerlijke lunch voorgeschoteld, smullen maar. Dat hebben we de volgende dagen aan boord ook gedaan, onze chef was top nog niet zo lekker gesmuld als aan boord. Samen met 100den anderden varen we de baai in en aanschouwen dit natuurwonder. We bezoeken in rij grotten en gaan en masse zwemmen op een eiland. Tegen zonsondergang meren we ergens aan tussen een hele hoop andere jonks. Gezellig maar druk. Je kunt zo iets niet alleen doen dit is big business.
We hebben hier wat meer geld gespendeerd en dat merk je ook aan de mensen die op onze boot zitten 2 oudere koppels (Spaans en Duits) het was net de wereldbeker. En een Amerikaan met Thaise vriendin. Carter bleek een zeer boeiend man te zijn. Director van NY Museum (beetje Ross van Friends).
De volgende dag verlieten Carter en zijn vriendin reeds de boot op weg naar huis. De Duisters gingen er ook af en we waren nog maar met 6 met een crew van 9 om ons te bedienen. Dat kunnen we gewoon worden. Wij hadden gekozen om nog een dag aan boord te blijven. Dat bleek de beste keuze te zijn. We vaarden verder te baai in en waren deze keer wel alleen dit hadden we niet verwacht. Onze jonk stopte hier en daar als de kinderen wilden zwemmen en als het kon mochten ze vanop het dak van de boot in het water springen en de crew speelde met hen . Leuk voor iedereen. We maakten een kajatocht door grotten langs verborgen baaitjes naar vissersdorpen. Het tart je verbeelding.
S' avonds werden we getrakteert op de mooiste sterrenhemel die je je kunt inbeelden met Milky-Way en alles. Carter zal het verschrikkelijk vinden dat hij dat heeft moeten missen want daar kwam hij voor.
Moet nu gaan want we zitten in een café met internet en vlooien en dat vinden we iets minder.

Voila gratis internet gevonden dus snel even afwerken. Stefan en de kinderen zitten hiernaast-boven in De Highland coffee op me te wachten.
Enfin vandaag vaarden we dan op ons gemakske terug om dan met een busje terug naar het drukke Hanoi te rijden. We vullen hier nog enkele uren voor onze trein naar Hue vertrekt.
Mariska en Maurice wat leuk om van jullie een reactie te krijgen en wat sneu voor jullie. Maar ik ben zeker dat Mariska na een paar rake opmerkingen er weer mee kan lachen. Wij vonden het heel leuk om een deeltje te mogen uitmaken van jullie huwelijksreis en geef volgende keer jullie gegevens eens dan kunnen wij jullie ook eens contacteren.
Moekie, als er 1 reden is waarom ik blijf bloggen dan ben jij het wel hoor. Zekerheid hebben we: Moekie reageert en dat vinden wij hier werkelijk fantastisch. Jij bent totaly cyber moekie

Sapa

We zijn net terug in Hanoi met de nachttrein uit Sapa en we moeten nog even wachten tot de bus vertrekt naar Halong Bay. Dus profiteer ik er snel van. Sapa ligt in het Noorden van Viëtnam en daar heb je enorme rijstvelden (wat een werk om die te bouwen; dat moeten eeuwen van generatie op generatie zijn) en authentieke etnische minderheden; Ssammen elk met zijn eigen entiteit. Sapa was fantastisch en nat, maar dat konden we verwachten als je in het regensiezoen reist. Wat we gezien hebben was al wondermooi dus we kunnen ons voorstellen hoe prachtig het zou zijn als het niet bewolkt is. De eerste dag hebben we een wandeling gemaakt door een dorp en langs een waterval was interessant maar het interessantste was op het einde als de brommertjes stonden te wachten om ons over het slipperige wegdek terug te brengen naar ons Hotel. Storm en Wolf konden hun pret niet op.

De volgende dag hebben we een echte trekking gemaakt OVER de berg langs 2 dorpen. Van grenzen verleggen gesproken. Iedereen is vandaag stijf in zijn benen (niet alleen ik deze keer). Maar het was weer de moeite, beetje gevaarlijk vond ik (alleen ik deze keer) hoewel stefan ook geschoven is. We passeerden weer 2 bergdorpen en zijn in een huisje gaan kijken. Hoe kun je in zo'n omstandigheden leven ... vraag je je af. Maar ze hebben wel een tv in hun hut en een brommer voor de deur.

Het blijft hier iedere dag een wonder. Ja Lutgart Magie is het woord en Moekie de boeddha uitleg mag ook thuis hoor. Ik ga het hierbij weeral moeten laten want mijn tijd is weeral op. Foto's als we sneller internet hebben.