Hue

Hier zijn we weer met vers nieuws. Iedere keer als we denken nu kan het niet meer beter weet Viëtnam ons steeds weer te verrassen met iets anders. Na ons avontuur op Halong Bay namen we de nachttrein naar Hue. Een oude keizerlijke hoofdstad. Deze keer niet met een eigen wagon van Et Pumpkin maar met een soft sleeper van Viëtnam Railways. Tja, Christine DB ik had toch je zijden slaapzakje nog moeten komen halen. Best Goor zo'n couchette (ik zie de pluk zwart haar nog steeds bewegen door de wind van de van ... plakkend in een prakje op de vloer). Het is maar voor 1 nacht en morgen zien we verder. We zouden aankomen rond 9.30 in Hue. Nu vonden Stefan en ik dat de trein wel heel zachtjes gereden had ... soft sleeper .... bleek dat hij heel de nacht had stil gestaan iets buiten Hanoi. Er zou een ongeval gebeurt zijn met een Cargo Trein. Al bij al hebben we exact 24 uur op de trein gezeten. We kregen wel eten (????????) of zoiets.

Maar we hebben het overleefd en Hue zag er veelbelovend uit. Ons hotel lag net naast de citadel. 's Avonds laten we ons verleiden door gids TUU om een tripje met brommertjes te booken. We zijn moe ... wilden eigenlijk fietsjes huren maar wisten nog niet goed naar waar dus .... voor die 5 euro per persoon ... we doen het gewoon. En daar hebben we echt geen spijt van gehad. De volgende dag pikt Tuu ons op, met 3 chauffeurkes, voor wat weer een ongelooflijke dag zal worden. We komen op plaatsen die we nooit zelf zouden gevonden hebben en niet toeristisch. Ok je komt ze overal tegen maar zij ons ook denk ik dan ...

We rijden door dorpjes waar vrouwen de was doen in de rivier, we zien vissers in het water hoe ze de vis uit hun gigantische netten ophalen, we rijden naar een oude brug waar men verkoeling vindt aan een lokaal piepklein marktje waar ze ons voor een keer gerust laten.

We bezoeken een klein museum waar een 75-jarig oud krom vrouwtje enthousiast demonstreert hoe het vroeger werkte; ze zingt voor ons een ritmisch lied als ze demonstreert hoe de rijst van zijn velletje gescheiden wordt met een grote stamper. Schitterend. We stoppen bij een monastry waar we kunnen genieten van het mediterende gezang van de monniken. Ook de kinderen waren hier van onder de indruk ... dat kan ook niet anders.

We genieten van onooglijk mooie verzichten op een bergtop.

We leren hoe wierrookstokjes worden gemaakt en mogen zelf ook eens oefenen.

We bezoeken het mausoleum van keizer Tau Duc, die 104 vrouwen en nog een aantal concubines had (maar geen kinderen)

en een pagode waar we oneerbiedig kunnen binnengluren in de slaapzaal van de monniken terwijl ze allemaal samen een middagdutje doen. Weten jullie nog die eerste Monnik die zichzelf in brand gestoken heeft in Saigon om zo de wereldaandacht te krijgen tegen de onderdrukking van de boeddhisten .... wel die kwam van deze pagode. Het is warm en we besluiten eerst rust te nemen aan het zwembad.

Is dat genieten we eten daar een hapje en tegen de avond bezoeken we de citadel. De kinderen haken ergens halverwege af .... te begrijpen. We laten ze achter aan de troonzaal met hun ds en psp en wandelen samen rond. Ik val in herhaling maar ook hier zijn geen woorden voor.

Uiteindelijk sluiten wij de citadel ... tegen we Storm en Wolf terug hadden opgepikt was iedereen al buiten .... dus hadden we die prachtige citadel toch even voor ons alleen . mmmmmmm Enfin .... je merkt het hoe kunnen wij in godsnaam alles onthouden wat we hier meemaken . Soms ben ik 's avonds al vergeten wat we diezelfde dag hebben gedaan. Vandaag zijn we weeral aangekomen in Hoi An. Rustiger. We zien wel wat er hier weer gebeurt.