dinsdag 12 augustus 2008
Exit Viëtnam via Mekong - Enter Cambodja
Wat een avontuur hebben we weer achter de rug. We verlaten Saigon 's ochtens, met de bus met een Kamikaze chauffeur .... gelukkig zitten we achteraan. We brengen een hele dag door op de Mekong met een boot, langs de floating market, langs dorpjes waar we bij kokossnoepfabriek en rijstwafel productie op bezoek gaan. Nu weten we er alles van ... en we zijn weeral onder de indruk over het feit dat ze er hier in slagen om echt ALLES te gebruiken voor iets.
We lunchen op een eiland waarna we een siesta nemen in een hangmat. Op roeibootje varen we nog een stukje de Mekong af en zien een echte waterslang. Dan brengt onze bus ons naar onze Cruiseboot (deze keer zaten we wel vanvoor ... gelukkig maar een kort stukje. We worden naar een resthouse gebracht waar we ons kunnen douchen (zalig voor Stefan en mij een spijtige zaak voor Storm en Wolf want die zijn graag heel vuil en stinken het liefst uren in de wind) en dan gaan we naar onze boot. Je weet nooit wat je krijgt hier en meestal is het iets minder dan je verwacht maar dit hadden we niet verwacht echt een mooie boot en groot. We zijn met 24. De kinderen en ik zijn eerst op de boot en kiezen snel onze slaapplaatsen want we slapen met zijn 24 in 1 grote ruimte (wel allemaal apparte bedjes hoor met gordijntjs ... hier en daar). We vertrekken en genieten van de zonsondergang op de Mekong. Deze trip is uniek er zijn ook geen andere boten en we merken al gauw aan het enthousiate geroep en gezwaai van de kinderen uit de dorpjes die we voorbij varen dat ze dit (nog) niet echt gewoon zijn. Dit is het sublieme einde van ons fantastsich verblijf in Viëtnam. We eten lekker en brengen de avond door op het dek met ons ge4en kletsend en de bilan opmakend van onze reis.
De nacht is wat kort en lawaaierig (de motor van de boot). 's Ochtends bezoeken we nog een viskwekerij en een Islamitishc Cham dorpje om dan op een kleinere boot over te stappen om 3,5 uur te varen naar de grens.
Daar lunchen we terwijl onze gids de grensformaliteiten regelt. En dan worden we naar de fast boot gebracht (waar we heel wat dollars voor bijbetaald hadden). En je weet nooit wat je kunt verwachten en meestal is het minder maar dit was zo erg dat ik voor de 1ste keer Stefan in een Franse colere heb zien schieten. Hij was buiten zijn zinnen .... maar je hebt geen keus dus ... je gaat. Na bijna 2 uur, een paar stijve poepen en 2 zere ruggen, kwamen we aan de ferry waar dan weer een Mercedes luxe Van stond te wachten (en waar we nog snel 2 pinten en 2 frisdranken voor onderweg konden kopen) die ons naar Phnom Penh bracht. Tot aan ons Hotel en dan ben je de rip off weer snel vergeten.
Vandaag brachten we een bezoek aan Tuol Sleng, het schooltje dat onder Pol Pot als gevangenis dienst gedaan heeft. Daar wordt je inmens stil van .... dat begrijp je langs geen kanten. Wij (Stefan en ik) waren thans 16 - 20 jaar in die periode .... ik kan dat niet uitleggen.
We proberen het koninklijk paleis te bezoeken maar dat had wat hindernissen: het was gesloten als we aankwamen, ons geld bleek op en toen Stefan terug kwam met dollars bleek zijn broek te kort . We proberen morgen nog is.
We wandelen verder naar Wat Ounalom, waar de bewaker de moeite neemt om de poort open te doen en ons meeneemt naar een piepkein tempeltje waar hij samen met ons wierook offert en ons zegent met water of dat denk ik toch (hij kan even goed iets totaal anders gezegd hebben). We werden er alle 4 stil van. Dit was trouwens de eerste keer dat we iemand wat geld gaven en die was er echt blij mee en hij vroeg zelf niet meer .
We wandelen nog verder naar Wat Phnom en dan naar de centrale markt dan zijn we echt wel moe en stappen een airco shopping binnen waar we op de 9de verdieping iets drinken met een prachtig uitzicht over de stad. De kinderen genieten ondertussen van de plaatselijke stunts van de rollerskaters op de rollerskatepiste die daar ook is .
Morgen gaan we op bezoek naar een Weeshuis.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Goed dat internet bestaat,we hoeven ons dan zeker niet ongerust te maken! Vietnam was allicht adembenemend mooi, je bent er bepaald lyrisch over, Hilde, en de foto's getuigen ervan.Toch ben ik meer benieuwd naar Cambodja,met Pol Pot,godzijdank verleden tijd,en de killing fields.De vietnamezen hebben een zinloze oorlog achter de rug,maar ze hebben kunnen vechten de cambodjanen werden gewoon afgeslacht,van genocide gesproken.Ik werd echt stil bij het besef dat jullie nu daar waren. En laat Storm en Wolf maar vuil wezen en stinken!!!Het is hun gegund.Wees voorzichtig,dat hoef ik jullie niet te zeggen en echt ongerust ben ik ook niet.Ik hou de blog wel in de gaten.
Liefs
Moekie
Haai die Hilde,
ben zelf net terug van vakantie en het heeft enorm deugd gedaan. Het lukt niet zo goed om mijn draai terug te vinden. Als ik dan lees wat jij allemaal meemaakt en voelt, heb ik direct zin om terug te vertrekken. Weekje was echt te kort. Ik maak vanavond tijd om alles eens goed na te lezen. Take care!!!!
Een reactie posten