Malaga shore

Onze laatste dag. We staan relatief vroeg op en ontbijten. We stappen uit de deur van ons hotel de poort van de mezquita binnen en slenteren nog wat rond op mooie binneplaats. We zien toch weer andere dingen. Via de hoofdingang slenteren we buiten richting parking. We zijn net geen 24 uur in Cordoba geweest maar het was top.

We stellen gps in op Malaga. Eta 11.44. Vlekeloos vinden we onze B&B. La caza azul. Een charmante oude woning met een aantal prachtig ingericht kamers. Carlos staat ons al op te wachten en maakt ons via de kaart wegwijs in Malaga. Hij is enorm enthousiast en vind het jammer dat we morgenochtend al om 8 uur op de luchthaven moeten zijn want nu missen we het ontbijt. Maar hij zal voor een picknick zorgen. We volgen de tips van Carlos op en laten de loneley planet en de trotter voor wat ze zijn.  Eerst naar het water. De zee is achter de straat waar we logeren.
En we wandelen naar de haven (wat had je gedacht), geen jas alleen een trui. Stralend weer.

  We besluiten op het strand sardinekes van de Bbq te eten met ons 1ste glaasje wijn. We kuieren terug naar la casa azul om onze jas op te pikken En de auto te verzetten (die mag voor de deur -wel zo gemakkelijk voor morgenvroeg. Stefan betaalt de rekening en we trekken via de tuinen en op aanraden van carlos decoude stad in op zoek naar de overdekte markt.  Gezellige drukte in Malaga.

 De markt is top heerlijke groenten fruit en vlees. We besluiten zoals de spanjaarden daar in de markt iets te drinken en een tapa te eten in 1 van de 2 Tapabarrekes die de markt rijk is. Het is er een drukte van jewelste. Ik had het al lang opgegeven maar Stefan niet hij wringt zich een weg naar de toog op jacht naar un vino bianco y una cervezza y un tappa tis eender. RESPECT. want dit was niet gemakkelijk. Maar het is gelukt en we hebben onze drank en op een bepaald moment ook 2 Sates met overheerlijke gambas wat brood en eens overheerlijkesausje smullen. Nog een wijntje en een gestolen pint. Maar wel lachen en een beetje keuvelen met de spanjaaarden. stefan die klapt met iedereen.


Een beetje dronken wandelen we terug naar de haven en belanden weer op het strand.  Daar drinken we een gin tonic en genieten van de ondergaande zon.  5 uur nu wordt het wat frisser.  We keren terug naar de stad want er is ergens een zigeuneroptreden.  Op de meir van Malaga heerst een drukte van jewelste, veel volk, bandjes, straatartiesten er is enorm veel sfeer en prachtige verlichting.

 Het optreden vinden we maar niets dus besluiten we te gaan eten in een visrestaurant (ook op aanraden van Carlos) we zijn te vroeg maar aande overkant is een ginbar dus .... Heerlijke huisgin.  We eten verukkelijk.  En fantastische afsluiter van een leuke vakantie.  Met vermoeide benen keren we terug naar onze casa. Spanje is ons uitermate bevallen .

Cordoba : Mezquita een kerstcadeau

Deze ochtend verlaten we Granada. De stad slaapt nog op kerstdag. Buiten een eenzame toerist is er niemand te zien. We pikken onze auto op in de garage, stellen de gps in en rijden naar onze volgende bestemming.  Ook de autostrade is alleen voor ons en de ontelbare olijfbomen erlangs. Rond 11.00 uur breiken we Cordoba. We rijden los de parkeergarage in, doen een pitstop in het eerste cafetje dat we tegen komen en vinden vlekkeloos ons hotel .... Was niet echt moeilijk nl hotel mezquita aan de voet van de ... Wat dacht je .... We kunnen van ons hotel de kathedraal aanraken de oostpoort is voor de deur.

Enfin beetje dompertje (hoewel we er rekening mee hadden gehouden) maar vandaag is de Mezquita niet open voor publiek.  Niet erg we schakelen even en beslissen morgenochtend te gaan en dan maar wat korter in Malaga te zijn. Wel weer vroeg uit de veren dan. We mogen wel op de binnenplaats maar no tickets, no audiotour, no entry.
 De mis is bezig en we struinen wat rond op de binnenplaats vol appelsienenboompjes .... Ook al mooi op zich.  En dan gebeurt het .... De mis is uit ... De mensen komen buiten .... Een enkele toerist staat te kijken .... Wij staan daar in de buurt .... Ik wil door gaan want het is niet open .... Stefan keert terug ... Ik volg ... En kijk er gaan een paar mensen binnen .... Wij sluiten aan ... En voor we het goed en wel beseffen staan we binnen en weten we niet goed wat er ons overkomt. Stefan sluit nog aan om naar de belennekes te gaan kijken tot ik hem er op opmerkzaam maak dat we gewoon binnen zijn, we moeten kijken, want wie weet vliegen we direct weer buiten. Maar nee hoor.
Het koor is nog aan het zingen en het is onwezenlijk.

 De gezangen, de pilaren, het moskeegevoel en plots in het midden een weelderig altaar, kathedraal, de prachtige miashrab, je stapt in een gebouw van moskee in kerk in islam naar katholiek, van krullen naar strak, van donker naar licht. prachtig.

 Dit is het, dit is wat we toch nog niet gezien hebben.   Wat een mooi kertcadeau. We genieten nog meer en beseffen dat we een groot geluk hebben gehad dat we er juist op dat moment waren.  Om 2 uur wordt iedereen terug naar buiten gestuurd en als voorlaatste verlaten we het complex. De poorten sluiten tot morgenvroeg. Maar dan zijn wij op weg naar Malaga volgens ons oorspronkelijk plan.

De namiddag wandelen we rond in Cordoba waar op kerstdag quasi alles gesloten is, maar we genieten na van ons kerstcadeau, beseffen weer hoe mooi het hier moet zijn in de zomerperiode als alles in bloei staat. Maar we genieten van de kleine straatjes, de pleintjes en de binnenplaatsjes die we meepikken als er als eens ergens een deur openstaat. 

Granada - Alhambra

Vandaag grote dag. De wekker loopt vroeg af, douchen ontbijten en snel de straat op richting Alhambra. We hebben tickets voor 08.30 uur, en dan alleen kan je binnen. Het is een flinke klim (nepal?), maar we zijn goed op tijd. Schaffen ons een audioTour aan en we zijn met de eerste groep binnen. We. Bezoeken dus als eerste Nasrides Paleis, arabisch, details, fijn, symetrie, water, gangetjes, bogen, plafonds, hout, sculptuur. MOOI

.

Een beetje Rasjastan in t klein.we genieten maar we kennen het al allemaal, dat klinkt heel blaze maar zo bedoel ik het niet. Wij zijn gewoon heel verwend en hebben blijkbaar al veel gezien.





We wandelen naar de generalife (zomerpaleizen) en geneiten verder van de waterpaleizen en fontijnen. We zijn blij met relatief weinig toeristen maar vinden het jammer dat we de tuinen niet in volle bloei zien want dat moet prachtig zijn.

We slenteren verder naar de misplaatste bouwerken van Karel V en de alcazaba. We missen niets en begrijpen beter en beter het bolwerk. Na 3,5 uur houden we het voor bekeken.

Ik voel mijn rug en voeten niet meer.  We drinken koffie en smullen een paar tappas voor we weer albacin opwandelen om daar op een terras van de warme namiddagzon, un vino bianco y una cerveza te genieten met het zicht op Alhambra op de ander heuvel met daarachter de Sierra Nevada.

Hadden we het geweten zouden we er een dag aangeplakt hebben en daar gaan skieen. De sneeuw lonkt.

Vanavond hopen we ergens kebab of tajin te kunnen versieren want met kerstavond is alles gesloten. 

Granada - albacin

Vandaag vrije dag 😉. We slapen lekker uit. Veel te laat maar blijkbaar nodig. Na een ontbijt trekken we erop uit. Het is genieten een beetje heel de wereld zoals wij hem kennen komt hier samen. Overal zijn er Belems een soort kerststallen (maar dan erover) wel of niet verbonden aan een goed doel of een wedstrijd. Deze doen ons denken aan san christobal in Mexico.

 De mooie kleine straatjes met schitterende gebouwen brengen ons terug naar jaiselmer in India. De kebab en toeristenrommelwinkeltjes leiden ons naar Istanbul. En raar maar waar de overdadige kerken doen ons denken aan de tempels in azie.  Vandaag wandelen op albacin de andere berg tegenover alhambra. Kleine straatjes met een prachtig zicht over de stad en alhambra. Overal muziek en geen verkeer. Dat hebben ze hier echt goed greegeld. De zon schijnt en we krijgen wat we besteld hebben zon en warm. In t shirt op terras met zonnebril. Genieten.

We eten tappas en drinken wijn en zo gaat de dag voorbij. Moe

Brussel - Malaga - Granada

En we zijn weer vertrokken op onze volgende trip. Deze keer op de valreep een paar dagen Andalousie. Nog nooit geweest en nog lekker weertje. Alhambra moet de moeite zijn.

Jeroen brengt ons voor de laatste keer naar Zaventem. Tja daar zullen we in de toekomst een andere oplossing voor moeten vinden. Jammer.

Ryan air de 1ste keer: viel goed mee. Wel wat vertraging, handbagage toch in de laadruimte, goede vlucht harde landing. Auto opgepikt, gps geinstalleerd en weg zijn we. Granada here we come. Het landschap is alvast mooi om door te rijden met de olijvenvelden .... In Granada is het wel effe zoeken naar de juiste parking zonder juiste wegbeschrijving in de drukte en alle kleine straatjes, ik ben al blij dat we de kleinste auto gepakt hebben. Parking gevonden ik ben weeral blij dat ik niet in dat gatje moest manoeuvreren want daar had ik waarschijnlijk een paar uur mee verloren. taxi naar ons hotel.

Prachtig het is een oud paleis met binnenhof en kleine hoekjes en kantjes aan de voet van Alhambra en op een paar meter van de restaurantjes winkeltjes en tapabars.










En dat was ook het eerste dat we gedaan hebben een cerveza en een vino bianco in een lelijke plaatselijke tapatent tussen de jamon. Daarna nog wat rondgestruind tussen de andere toersiten .het doet ons een beetje aan istanbul denken maar ook weer niet.Paella gaan eten en terug naar het hotel om 8 uur liggen we erin. We zijn moe van de trip .... Of worden we toch een beetje oud?

De laatste dagen

Ik zet er een paar foto's op want de dagen zijn hier allemaal hetzelfde. Nog eens de markt, nog eens uitvaren, nog eens aperitieven.
Vandaag een klein hoogtepunt : stefan en ik zijn naar de bar tabac ne cola gaan drinken.
Vandaag komen Merel en Hanne aan en Wolf en Arne zijn eindelijk met 2 den berg op

De jeugd van tegenwoordig

Waren wij ook zo, ben ik het vergeten, zijn de tijden veranderd of word ik gewoom oud.
Picture it: 2 mooie jonge gasten, 15 en 16 jaar met alles er op en eraan komen een week naar de cote d'azur ze hebben ter hunner beschikking :
2 fietsen, een zwembad met ... meisjes van hun leeftijd, een strand op 10 minuten wandelen met wit zand en een heerlijke warme zee om in t zwemmen, met wat geluk een bekoorlijke monokini om naar te kijken met zekerheid een overvloed van .... schaarsgeklede meisjes, voor de sportievelingen een avontuurlijke bergtocht naar de vlag op de berg, een fietstochtje naar het mondaine St-Raphael, mogelijkheid om te surfen zeilen kajakken enz... mama en papa willen betalen, andere strandjes op fietsafstand, ....
Allez ik zou zo denken .... DOE UW DING!
Helaas, ze slapen uit (kan ik nog begrijpen) en dan blijven die hier bij mij zitten aan d'ouw krel en doen NIETS. Allez niets .... Arne leest, 

Wolf ligt in d'ouw krel en kijkt een filmpke. (Ja IN)  Wachten tot Stefan terug komt met de boot en zijn dutje gedaan heeft om dan op zee te gaan ... voor het hoogtepunt van de dag.

Jammer he, misschien hebben we ze te hard verwend, waarom doen die niets uit zichzelf.
Toen Storm hier was het weekend zei ik dat hij ook mocht blijven : nee want de ochtenden zijn hier zo saai. DOE UW DING!
En dan ... ze hebben taakjes .... de vuilbak leegmaken, brood halen en de afwas doen. Lijkt me niet overdreven ze zijn met 2. Nu ... als je niets zegt gebeurt er natuurlijk niets en stapelt het zich op ... dus vanmorgen moet er brood gehaald worden, de 2 vuilzakken restafval en pmd puilen uit er staat al wel wat glas en de afwas van gisteren is maar half gedaan. Tja .... uit ervaring weet ik als ik niets zeg gebeurt er niets.  Pas op dat is absoluut geen slechte wil, ze zien het echt niet.
Ik zeg bvb deze ochtend tegen Arne : "dat is nu toch niet overdreven dat jullie de afwas moeten doen, bij de chiro is dat toch ook?". Hij antwoord: "ja das waar, maar das gemakkelijker want daar doen we dat direkt na t eten". Oe doen die leiding dat? Da mag hier ook hoor, wij zijn vragende partij ;-)
Ik probeer voorzichtig. Arne staat op en t is zijn beurt voor de bakker. Vermits hij op de heenweg langs de vuilbakken moet geef ik hem de restafval mee en vraag ijs mee te brengen (winkeltje ligt op de terugweg). Gelukt, brave jongen en ik ben niet zijn mama. Nu Wolf aanmoedigen voor de pmd en het glas; ik zie mijn kans als hij naar het zwembad wil (niet om te zwemmen maar om zich te verfrissen van in d'ouw krel te zitten) maar niet zo' brave jongen en ik ben wel zijn mama. Dus nee.  Maar ik heb geluk vandaag; Niettegenstaande ik een zaag ben gaat hij zonder extra aanmoediging na zijn verfrissing uit eigen beweging de pmd weg brengen. Ik zie op tijd dat hij het glas vergeten is en dat is weer een beetje ne moeilijke maar als ik het aangeef wil hij het toch meenemen.
Nu nog den halve afwas van gisteren. Die moet voor 12 uur gebeuren. Ik moet nog een plan van aanpak bedenken.
Misschien wat oplossingsgericht coachen.
In the end zie ik ze wel graag♡

 

 

Even bijwerken

Tja, met de kids en Jeroen en Katrijn hier was het toch effe te druk om te bloggen. Te druk maar wel heel leuk. Vrijdagavond laat zijn ze met zijn 5en geland in Nice, na een redelijk zware vlucht met veel turbulentie. Voor Arne minder leuk want zijn 1ste keer vliegen, maar t was ok. Stefan is ze gaan halen en ik hier wachten. En dan is de drukte begonnen. Fijn om Storm en Wolf te zien na 11 dagen. Een mama blijft een mama ondervind ik hoe groot ze ook worden: ze zien er goed uit, beetje bruin, groot, nog helemaal heel, I like ;-) en ik maak mezelf wijs dat ze ook een heel klein beetje blij zijn ons te zien ....
En dan gaan de dagen verder zoals we gewoon zijn, maar iets onoverzichtelijk; Stefan is en blijft een duiker met veel rommel, euhm excuseer duikgrief, dat half d'ouw krel en het terras opeist en dan met 7en, kleine uitdaging om orde op zaken te stellen dus heb ik dat ook niet geprobeerd. Overal handdoeken, badkostuums en zwembroeken, droog of nat, dozen, kleren, zakken, sletsen, lichaamsdelen van tieners die ergens liggen te crashen... loslaten.
Maar het is leuk. Katrijn blijkt een ware zwemkampioen en samen trekken we elke ochtend onze baantjes, elk op haar eigen tempo. Heerlijk frans brood met kazen en worst van de markt. Siesta in de hangmat en op andere plekken om en rond de ouw krel. En dan met de boot en de band de baai in. De kinderen doen helse toeren op de banden (arne verliest op dag 1 al zijn watersloefkes) maar ze weten weer waarom ze het hier zo leuk vinden. En dan wat dobberen aan het keienstrand. Jeroen en Katrijn ontdekken andere voordelen van de band en hebben een romantisch momentje. Hapje tapje op de boot, met de boot naar de winkel en terug naar de camping. Kip en pizza eten, naar BENEDEN om een ijsje te eten, het avondmarktje mee te pikken en aan het strand Naiobi-plage 1tje te drinken. Ik durf zeggen, drukke bevredigende dag. 

Zondag doen we de ochtend over en dan wordt het al tijd om Jeroen en Katrijn en Storm naar de luchthaven te brengen. Gezien de grote weerstand voor de trein en de subtiele aanpak van Katrijn rijden Stefan en ik braafjes tot Nice-cote d'azur, terminal 2.
Leuk om ze hier te hebben, zeker leuk om Storm even gezien te hebben.
En nu rekenen we op vernieuwde rust, t zal niet hetzelfde zijn als de 1ste week, nu Arne en Wolf erbij zijn maar toch minder druk als met zijn 7en.
's Avonds zijn we onder ons gaat eten in ..... den Belle Vie. Er was life muziek, plezant en keigoed. De gasten hebben ons, uiteraard beperkt, verslag gedaan van het kamp. Het beste kamp tot nu toe, dus ik ben zeker dat we maar een half verslag gekregen hebben maar even zeker dat ze het weer fantastisch gevonden hebben.
En verder doen we hier verder wat we hier goed kunnen ttz veel hetzelfde doen, soms een beetje anders maar niet overdrijven.
Gisteren was den aperitief bij ons, superleuk, en is geëindigd dat we hier weer met 7en aan t tafel zaten. Das Stefan dan he, als niemand zin heeft om nog te koken verzamelt hij overal ingrediënten en tovert lekkere spaghetti op tafel voor iedereen die wil blijven eten.
Voila bijgewerkt.

Dito en welkom

Vandaag hetzelfde als gisteren tot en met den apero bij de leyssen. Daarna koken en caravan in orde brengen voor de kinderen en jeroen en katrijn. Ze zijn onderweg.

Genieten

Zo onder ons 2tjes is toch plezant. Geen gezaag en geen gedoe. Gewoon doen waar we zin in hebben wanneer we er zin in hebben.
Gisteren heeft Stefan de mexicaanse hangmat ontdekt, jammer voor mij en niet bevorderlijk voor de rust op de camping. Ik vrees dat ik vanaf nu een ander plekje zal moeten zoeken voor de siesta.
We zijn weer samen uitgevaren naar het keienstrandje. Met een zuid-afrikaanse mok met capuchino, en een koekse en een meloentje en een pintje en een boekske en een parassolleke. Op t gemakske. Rust op dien boot. Just the 2 of us. We hebben tot 6 uur op t water gezeten. Voor den 1ste keer heeft Stefan een boekske gelezen. 

Koen en youjka .... er zijn zekerheden in het leven ;-) en als we terug vaarden efkes bootje geparkeerd bij de leyssen voor een aperitiefke.
Vanaf morgen is het gedaan dan is het weer een gedoe om alles in die coolbox te krijgen, de handdoeken, wie neemt/heeft wat mee, half de camping meevaren, bootje bol met joeng, vlieg ik weer overboord in mijnen opblaasbare zetel, word ik nat gespetterd door spelende kinderen, is er gekrijs en gegil en BOMMEKE.
's Avonds lekker gaan smullen in den Belle Vie, teveel rose.

2014: Jaar van de ontdekkingen en de Sportiviteit

Wat is dat allemaal dit jaar. Ik doe hier na 20 jaar allemaal ontdekkingen en nieuwe dingen, zoals ....
- er is hier een torenke dat elk half uur het uur slaagt .... nooit gehoord
- ben voor de aller1ste keer in 20 jaar alleen met Stefan met de boot de zee op gegaan. Stond wel wat veel wind maar we hebben toch ons ankerke uitgegooid en in alle rust met 2 op de zetel, naast elkaar, ons pintje gedronken, fruitje en koeske gegeten. Mijn boek is niet uit het tonneke gekomen.
- IK ben teruggevaren. Als een stoere bootvrouw op de console, gas geven en sturen over de wilde zee (want er stond dus wel wat wind) over de baai in.
- stefan is mij aan t leren, ik kan al een knoop over de bolder leggen (straks nog wat oefenen), weet nu wat lager wal is waarom je daar beter wegblijft.
- dat het hier eigenlijk niet te warm is in juli, ook niet druk dus zeker veel te duur
- ik snap nu wat het is als je verslaafd bent aan sport: zat om 10 uur al in het zwembad en heb er op slag 10 baantjes bijgedaan. Daarna brood gaan halen, niet in t winkeltje van de camping, nee den berg op ... te voet .... niet in het 1ste winkeltje, was niet ver genoeg maar bij de artisanale bakker nog eens zover. Zou ik vroeger NOOIT gedaan hebben.
- ....

Gisteren was er vanalles te beleven. Woensdag is het markt in Agay. Zo'n pseudo-provencaalse lokale markt, als je begrijpt wat ik bedoel. Niks te beleven maar het breekt de sleur. Dus ik ernaar toe. Dit jaar in mijn 1tje (meestal gaat wolf mee op jacht in de hoop iets achter over te slaan. Mijn buit had ik op 30 minuten binnen: 4 worsten, 2 kazen, 1 meloen, 1 baguette en een pain au viges, 1 cavaillon, 2 porties paella en een zakske olijven. Voila 50 euro armer zat ik een 1,5 te vroeg een perrierke te drinken en te wachten op de mannen die mij na den duik oppikken aan het strand. Enfin voorzienig als ik ben had ik mijn sudoku boekske bij.
Gisteren is Kim (dochter Koen) aangekomen met haar gezin. Leuk want 4 jaar geleden was het hier dat ze ontdekte dat ze zwanger was.

Ge leest het dolle pret hier ;-)

Storm?

Wat moeten we hier nu weer van denken? Wind, waaien en storm op zee. Stefan en de Leyssen zijn wel gaan duiken maar in de namiddag is er te veel wind om buiten te varen.
Ik ben deze ochtend gaan baantjes trekken in t zwembad. En voor de rest begin ik mij na 3 dagen caravan zitten stierlijk te vervelen.  Rust is goed maar ik ben het rap beu. Straks aperitieven aan de mobilehome van de leyssen en dan zit boring dag 3 er op

Of hoe het toch nog leuk kan worden:

Den apero bij de leyssen was lachen

Onderweg naar de caravan aan den babbel met nen oude engelsman met nen motto die mij wel ziet zitten achterop zijn machien stevig tegen hem aangedrukt ...

Lekker koken en diner by candle light aan de oevers van het riviereke .... just the 2 of us 

Dolce far niente

Het zalig nietsdoen is begonnen. De routine is een beetje anders dan de laatste jaren omdat we hier nu zonder kids zitten en de leyssen investeert 2 dagen quality-time in zijn vrouwen en gaat pas morgen mee duiken. Dus we slapen uit, ontbijten, doen iets; vandaag zijn we naar de leclercq geweest voor inkopen en gisteren naar beneden een zwembroek gaan kopen voor Stefan. Dat is een unicum, meestal moet ik er 2 weken in investeren voor ik hem meekrijg. Dan is het tijd voor de lunch met een zalige baguette zoals je ze alleen in Frankrijk vindt, en lekkere franse kazen, mmmmmmm. Dan vertrekt het manneke met de boot naar de zee voor zijn duikske en is het voor mij hoog tijd om uit te rusten. Koffietje, boekske lezen,  sudoku maken, dutje in de Mexicaanse hangmat.  Straks is hij er terug en is mijn me-time voorbij. Dan is het tijd voor pastis met de vrienden, douchke, haartjeknip door Pascale, eten of gaan eten. En moe.
Dat is het eigenlijk, en dat dan iedere dag opnieuw. Niet te snappen als je het vergelijkt met onze andere reizen. We zijn dan ook al volop aan het brainstormen over onze volgende trip; peru en galapagos, nepal, afrika, .... wat zal het worden?
Ik vrees ook dat de verslaggeving vrij saai wordt en misschien is het toch niet zo'n goed plan. We zien wel

Bandeke wisselen

Tja, eigenlijk wisten we het gisteren al maar de verleidingen in ons hofke van eden waren te aantrekkelijk. Dus voor we de route du soleil terug oprijden toch even bandje vervangen. Stefan kan dat zo snel dat ik nog niet de tijd heb om een bericht te schrijven en een foto te trekken.  En we zijn weg. Onderweg nog een  pitstoppeke en smullen van de koude kip, Kerstomaatje en komkommer. Om 13.00 uur komen we aan. Altijd spannend welk caravanneke we krijgen. Maar ik ben content, beetje een ouw krel maar wel aan t riviereke, met veel schaduw, en dat is het belangrijkste.  De leysen en pascale komen ons direct begroeten met een straf verhaal ; ze zijn vannacht overvallen in hun mobil home; maar alles ok ze hebben niets en de buit was alleen maar een weliswaar dure horloge. Enfin, we drinken het weg met het 1ste wit wijntje en pils. Dan is het al tijd om de boot in het water te leggen. Alles uitpakken, instaleren en voila hier zit ik dan in la douce france, op mijn terras, t is lekker weer (ni te warm want daar was ik wat bang voor in juli), verfrissend windje, in mijn franscretenlaancstoel. T is goe