3 dagen hiken

Zitten in hotelletje in de bergen na een dagje hiken. Ik dacht hiken is easey going beetje wandelen maar het is heus bootcamp. Mijn pijp is uit. Snel bedje in want morgen om 7 uur op om er weer voor een hele dag tegen aan te gaan. T is diep gaan voor mij ..... en ook voor Stefan maar die kan iets beter diep gaan 😊

Katmandu Nepal

Ondertussen weer helemaal de oude in Katmandu. Gisterenmiddag aangekomen,  fijn hotelletje (goed geregeld door online), middagje rust, met illy koffie en EEN HELE NACHT GOED GESLAPENGESLAPENGESLAPENGESLAPEN.
Vandaag op verkenning in de stad, valt allemaal goed mee. Op zijn Indisch, dus rommelig beetje vuil en chaos. Hier en daar mis je een stuk en ligt er puin. Hebben natuurlijk nog maar een stukjevan de stad gezien. Tamel, het toeristische deel is alvast goed op gang, de winkeltjes en restaurants tjes draaien goed. We hebben alvast elk een trekkersbroek gekocht vandaag want morgen gaan we 3 dagen hiken

Tibet : het blijft een droom

De volgende ochtend ben ik helemaal kapot. Ik rekende op een goede nachtrust maar dat mocht geen zijn. Elk uur 5 minuten aan de zuurstof, wachten tot het uur om is dan weer. Rekenen wanneer je de volgende pijn stiller kan nemen, droog dorst drinken warm koud uitgedroogd wakker, rug, buik linkerzij; nee dan wordt ik misselijk, rechterzij nee dan voel ik de messen in mijn hoofd. Alleen op de rug. 's Morgends is de hel; doorbijten Hilde want de Potala wacht op je! Een douche doet me goed en ik voel me iets beter, nog een beetje zuurstof en dan haal ik misschien het ontbijt. Ik wring wat yoghurt naar binnen.
Als Pemma ons komt halen krijg ik het volgende advies : You must rest. I advice you not to go to Potala . Safety first. Normaal is dat een programma waar ik best mee kan lachen.  Deze keer niet.
Maar ik aanvaard het eigenlijk voel ik ook wel aan dat ik niet anders kan en ik kruip terug in mijn bed dat ik ondertussen begin te haten. Ik ben zo teleurgesteld dat ik dit moet missen maar troost me met de gedachte aan de geschenken die ik al wel gekregen heb: de Mezquita die voor ons open ging op kerstdag met het gregoriaanse koor, of onze zalige gids bij Palenque, of de Mexicaanse verpleegsters,  de Taj Mahal, Halong Bay met de kinderen, Carter, en een zalige crew, het strand van Hoi An met het sea fruit(nog altijd my happy place), ....
Ik rust en Stefan komt na 3 uur terug vol van ..... met mooie foto's en een boek voor mij. Lief zo ben ik er toch ook een klein beetje geweest. Hij vertelt hoe anders het is van al wat we al gezien hebben, de verhalen over de Daila Lama's, de rijkdom, de wijsheid, .... Normaal in het hoogseizoen moet je op een uurtje binnen en buiten, maar nu niet,  hij heeft echt de tijd kunnen nemen met zijn privé gids.
We gaan iets eten (of ik doe een poging tot) en hebben het onvermijdelijke gesprek over wat we moeten doen. Wat zijn de opties en de alternatieven. Morgen trekken we naar 4600meter. Das nog eens 1000 meter hoger. Ik besef dat dat er geen goed aanckan doen.
Als Pemma ons komt halen voor de namiddag sightseeing bespreken we het met hem. Hij ziet ook wel dat het niet gaat en we besluiten de alternatieven uit te zoeken om te vertrekken: vroeger weg, wanneer, kost, hoe? We gaan langs de lokale agent en er is een vlucht naar Katmandu de volgende dag of zaterdag (nee, das nog 4 dagen). Kunnen we omboeken, nieuwe vlucht betalen, is er plaats? Hij gaat het uitzoeken en wij gaan alvast naar Lhasa Public hospital. Dat is iets nieuws : Pemma neemt de lead, schrijft me in en loodst me door verschillende kamers naar een dokter. We vinden ergens iemand in de hoek van de kamer staat een plateau met eten , wij denken voor de hond. De dokter komt, we staan ergens in een deuropening,  wat chinees gebrabbel, spulletje aan mijn vinger om zuurstof te meten oei 70 % ( is dat te weinig ?). Brabbel brabbel, bloes omhoog, diep inademen, komt iemand binnen, brabbel brabbel Pemma vertaald, gaat iemand anders buiten, deur open. Ok. Enfin ik moet aan de zuurstof en het verdikt is gevallen. Hoogteziekte en zo snel mogelijk naar beneden. Ik wordt aan de fles gehangen, Pemma zorgt voor de papieren voor de verzekering (ben benieuwd alles is in het Chinees). Ondertussen belt de agent dat de tickets kunnen omgeboekt worden en dat ze hem effe komen halen voor de paspoorten en alles te regelen.
Ik bekom van de zuurstof en heb een zalig gesprek met Pemma, wat zou hij fijn gezelschap geweest zijn op onze tocht.
Ik voel me beter en we gaan terug naar het hotel, maar het gaat snel weer berg af. Stefan organiseert de valieskepak, en dat is hij duidelijk niet gewoon. ZAGEN als een oude schooljuffrouw. Moest ik me niet zo ellendig voelen ik kon ermee lachen. Achteraf legt hij me uit dat het sterker is dan zichzelf en dat het een manier is om zijn frustratie en teleurstelling te verwerken.
Als we gaan eten kom ik er een beetje boven op, de chickennoodlesoup smaakt me zelfs. Nog 1 nachtje en dan kunnen we weg. Op de kamer voor het slapen gaan merk ik dat mijn vriend de zuurstof fles leeg is. De nacht wordt een hel, met mindfullness duw ik de KOPKOPKOPPIJN weg. Het koude washandje zoals ik van moekie geleerd heb doet wonderen. Ik tel weer de uren. Ik ben een wrak. Maar we kunnen vluchten. Pemma en de chauffeur pikken ons op en brengen ons naar de luchthaven.
Wat een teleurstelling: het zou zo anders geweest zijn, de kloosters, de natuur, base camp, het pure boedhisme met Pemma en Poetsie, 2 toffe kerels waar we het helemaal mee zagen zitten.
Tibet is een droom en voor ons zal het een droom blijven

Het dak van de wereld

En dat hebben wij geweten.
Na een paar uur geslapen te hebben staan we om 4 uur 's nachts gepakt en gezakt weerop straat. Alleen, want Chengdu slaapt. Ons chauffeurke brengt ons in een mum van tijd naar de luchthaven .... domestic. Wachten, inchecken , permit?, wachten, pascontrole,  permit?, douane, permit.?, koffietje oeps deze kan zonder permit.
En op een klein uurtje vliegen we naar Tibet. Best een vermoeinde onderneming.
Bij het verlaten van de luchthaven mogen we nog een keer de permits laten zien. En zoals we ondertussen al gewoon zijn staat onze gids voor 10 dagen ons op te wachten met een bordje een en big smile. Ziet er een leuke kerel uit.
Onze chauffeur heet Poetsie en de gids Pemma en we worden rondgereden in een heuse jeep 😊.
Inchecken in Yakhotel en dan 2 dagen vrij om te relaxen en te acclimatiseren, en veel te drinken. Ik dacht al zoiets toen ik veeschrikkelijk op mijn adem trapte als ik 1 verdiep moest stijgen (paar weken geleden als een turbo in het paleis naar de kleine zaal op het 5de). We gaan de straat op want we moeten onze jet lag wegwerken, maar dat is naast de vermoeidheid en de hoogte gerekend. Het dak van de wereld slaagt onverbiddelijk toe. Hoofdpijn, misselijk, niet vooruit kunnen, maar echt niet vooruit kunnen. In bed dan maar, drinken, rusten. Stefan komt er iets beter vanaf maar ..... . Niet kunnen slapen, de volgende dag een beetje slapen, niets kunnen eten en toch kotsen. Er komt een zuurstoffles naast mijn bed .... dat wordt mijn vriend😊. Weer een hele nacht wakker gelegen en eigenlijk... wil ik naar huis.  Maar ik wil het toch proberen,  neem rustig een douche dat gaat,  een half ontbijtje dat gaat, terug naarboven tanden poetsen dat gaat.
Toch maar proberen dan Pemma vertelt wat de planing is vandaag en ik fa er voor, we bezoeken en klooster en het zomerpaleis van dalai lama. En dan is mijn pijp uit, op gedaan schluss. Ik nog een ietsepietsie en kruip dan mijn bed in met mijn nieuwe vriend. Stefan gaat nog een klooster bezoeken waar de moniken kan zien debateren.  Jammer maar helaas. Het was leuk. Geraak moeilijk uit mijn bed. Gemma komt ons halen om ergens te geen eten. Leuk restaurantje. En dan ven ik er weer helemaal door. Pfffff.
Hiouden zo, want morgen de Potala. We zijn benieuwd.

Schelle - Brussel - Abu Dabi - Chengdu - Lahsa

Gezien onze vaste taxi naar Botswana verhuist is heb ik een waardig alternatief gezocht en gevonden. Goed op tijd rijd Mimi voor en dropt ons vakkundig in Zaventem. Thanks Mimi. Alles verloopt smoothly. Etihad is echt een top-airline. We zitten nog ni goe neer aan de linkerkant van de vlieger of we krijgen de menu al voorgeschoteld.  Laat maar komen.  We vliegen in 6 uur naar Abu Dabi. Daar even in transfer. Dan nog eens 6 uur naar chengdu. Om 7 uur s avonds landen we.  We worden gedropt in een toeristische wijk in Chengdu-city.  Beetje bizar,  we moeten een grote oude poort door naar een oud stadsgedeelte maar zo artificeel allemaal. Overal winkeltjes met chinese rommeltjes, eetthuisjes a la macdo maar dan met noedels een starbucks, karaoke bars en veeeeeeeeeeeeel Chinese toeristen, denken we.
Enfin we lopen er wat rond, eten een noedeltje maar besluiten toch maar te gaan slapen want de volgende ochtend wake up call om 3.30 want pickup naar de luchthaven om 4.00 uur. 
Het doet zeer deze ochtend. Ik heb niet het gevoel dat ik veel geslapen heb, we zien wel. Als we vandaag uitzitten zijn we er morgen door.
Weetje (voor wie het niet wist) : de panda's in Paridaiza komen van Chengdu

Tibet - Nepal : Hindernissen en twijfels

De volgende droom om af te tjippen op ons lijstje is Nepal en we combineren het met Tibet .... dachten we zo.  Ik zoek, vind en boek de juiste vlucht. Nog wat knippen en plakken met online en in april boeken we onze reis. 3 dagen later slaat het onheil toe in Nepal. We laten het effe los met de miserie en het verlies van de plaatselijke bevolking in onze gedachte.
Maar op een bepaald moment moet je toch beslissen "Gaan of niet gaan". En zoals je ondertussen wel begrepen hebt we gaan; het zal anders zijn, we zullen niet alles kunnen zien en doen , maar we zullen andere dingen zien en als alle toeristen weg blijven zal het nog moeilijker worden voor het land om terug op te bouwen.  De Friendship road tussen Tibet en Nepal is gesloten, vervelend want nu moeten we nen detour maken en vliegen op Kathmandu. Enfin we hebben beslist het op ons af te laten komen en straks om 22.00 uur TAKE OFF!