En dat hebben wij geweten.
Na een paar uur geslapen te hebben staan we om 4 uur 's nachts gepakt en gezakt weerop straat. Alleen, want Chengdu slaapt. Ons chauffeurke brengt ons in een mum van tijd naar de luchthaven .... domestic. Wachten, inchecken , permit?, wachten, pascontrole, permit?, douane, permit.?, koffietje oeps deze kan zonder permit.
En op een klein uurtje vliegen we naar Tibet. Best een vermoeinde onderneming.
Bij het verlaten van de luchthaven mogen we nog een keer de permits laten zien. En zoals we ondertussen al gewoon zijn staat onze gids voor 10 dagen ons op te wachten met een bordje een en big smile. Ziet er een leuke kerel uit.
Onze chauffeur heet Poetsie en de gids Pemma en we worden rondgereden in een heuse jeep 😊.
Inchecken in Yakhotel en dan 2 dagen vrij om te relaxen en te acclimatiseren, en veel te drinken. Ik dacht al zoiets toen ik veeschrikkelijk op mijn adem trapte als ik 1 verdiep moest stijgen (paar weken geleden als een turbo in het paleis naar de kleine zaal op het 5de). We gaan de straat op want we moeten onze jet lag wegwerken, maar dat is naast de vermoeidheid en de hoogte gerekend. Het dak van de wereld slaagt onverbiddelijk toe. Hoofdpijn, misselijk, niet vooruit kunnen, maar echt niet vooruit kunnen. In bed dan maar, drinken, rusten. Stefan komt er iets beter vanaf maar ..... . Niet kunnen slapen, de volgende dag een beetje slapen, niets kunnen eten en toch kotsen. Er komt een zuurstoffles naast mijn bed .... dat wordt mijn vriend😊. Weer een hele nacht wakker gelegen en eigenlijk... wil ik naar huis. Maar ik wil het toch proberen, neem rustig een douche dat gaat, een half ontbijtje dat gaat, terug naarboven tanden poetsen dat gaat.
Toch maar proberen dan Pemma vertelt wat de planing is vandaag en ik fa er voor, we bezoeken en klooster en het zomerpaleis van dalai lama. En dan is mijn pijp uit, op gedaan schluss. Ik nog een ietsepietsie en kruip dan mijn bed in met mijn nieuwe vriend. Stefan gaat nog een klooster bezoeken waar de moniken kan zien debateren. Jammer maar helaas. Het was leuk. Geraak moeilijk uit mijn bed. Gemma komt ons halen om ergens te geen eten. Leuk restaurantje. En dan ven ik er weer helemaal door. Pfffff.
Hiouden zo, want morgen de Potala. We zijn benieuwd.
donderdag 29 oktober 2015
Het dak van de wereld
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten