Vandaag grote cultuurdag en morgen ook.
Na het ontbijt maken we eerst kennis met de gids die 5 dagen onze metgezel zal zijn tijdens de trekking. Ziet er toffe kerel uit.
Om 9 uur rijden gids en chauffeurke voor en beginnen we aan ons dagje cultuur.
Het begint al direkt goed met de monkey tempel of Swayambhunath. Prachtig ik laat het binnenlopen. Er is net ook een offerfeest aan de gang en vrouwen in het rood gekleed preparen minutieus hun offerschoteltje met allemaal minuscule belangrijke offerandes die ze daarna her en der in de tempel verspreiden. De geur van kaarsvet, wierrook en kruiden die gebrand worden, vermengd met gezangen en gebeden. Dit is prachtig. De tempel heeft de aardbeving goed doorstaan. Hier kan kan ik heel de dag blijven.
Daarna rijden we naar Durbar square. Durbar staat voor paleis, dus het paleizenplein. Maar hier zien we pas wat de aardbeving echt heeft aangericht. We kunnen ons goed inbeelden hoe prachtig het moet geweest zijn. De paleizen omringd door tempels en pagoden. Maar bijna niets staat nog overeind en wat er staat is gebroken, hangt scheef of is stuk. De wederopbouw is volop aan de gang maar dat gaat toch nog vele jaren duren. Onze gids vertelt ons hoe hij de aardbeving beleefd heeft, mooi verhaal.
We bezoeken ook de tempel van Kumari, de levende godin, een meisje dat op jonfe leeftijd gekozen wordt en dan in haar paleis wordt opgesloten wel voorzien van alle luxe, maar ze mag niet buiten of ze mag niet bloeden want dan is het gedaan. Ze komt even aan de venster kijken, mooi meisje helemaal opgemaakt met een lefe blik kijkt ze naar haar bezoekers en dan verdwijnt ze weer. Best zielig.
We bezoeken nog een tempel een grote stupa maar door de aardebeving is het topje eraf en dat maakt het net speciaal.
Als laatste staan de crematies op het programma. Indrukwekkend, sereen, beklijvend.
Het komt echter maar 1 keer binnen zoals de 1ste keer voor ons was dat in Varanasi in India. Deze keer slurpen we de informatie van de gids, die ons vertelt oa vertelt over de ziekenboeg waar mensen die op sterven liggen snel naar toe gebracht worden om daar te sterven, en over de holy men (die niet altijd even holy zijn).
Het wordt een mooie dag, ik kijk weeral uit naar morgen
1 opmerking:
Swyambunalh was het eerste wat wij zagen in Kathmandu en ik begrijp je enthousiasme.Ik onthoud vooral die gebedstrommels,toch indrukwekkend hé.
Wat mij echter pijn deed was je beschrijving van Durbarsquare.Onvoorstelbaar wat dat met die herinneringen doet....
en wat de levende godin betreft:een levend iets in een lege schrijn,dat is niet veranderd.
De crematie vond ik wel veel serener dan in Varanasi en vooral de "palliatieve" ruimte.Misschien omdat het minder omvangrijk en minder chaotisch oogt.
Enfin ik zie dat jullie het goed hebben,alle aardbevingen ten spijt.
Met ons gaat ook alles prima,behalve dat ons vader zich kapot hoest (de steeds weerkerende hoestbuien)maar hoestremmers en cortisone lossen dat wel op.Zaterdag komt paul hoffbauer naar hier en dan komt hij ook.
de drie "maten" in schelle stellen het wel.beneden is alles in orde en de was heeft sven gedaan.
En de rest zitten te wachten op jullie foto's en verhalen dus bloggen en shooten maar.
xxx
moekie
Een reactie posten