Reisstress

Vandaag vliegen we naar Pokhara.
Bedoeling is dat chauffeurke ons oppikt en naar de luchthaven brengt voor domestic flight. Er is wat onduidelijkheid over uur van pickup kan 8 uur zijn kan ook 9 uur zijn. Geen erg we zijn toch wakker, van de belletjes en de klokken die klinkelen heel de morgen en de blaffende honden niet te vergeten.
We ontbijten op de rooftop en babbelen met de eigenaar van het hotel. Hij runt en foundation voor gehandicapte kinderen en het hotel dient om de foundation te fondsen. Vermits dar om 8 uur het chauffeurke er niet is besluiten we dat het 9 uur zal worden.
We zitten in de "lobby" van het hotel en komen daar een nederlander tegen die net afgestudeerd en vrijwilligerswerk komt doen in de foundation.  Eerst een maand helpen en dan met zijn vriendin Azie rondtrekken.  Mooi toch.
Ondertussen wordt het later en later en nog altijd geen chauffeurke.
Mijn instinct zegt me dat er iets niet klopt, stefan maakt er geen punt van. Uiteindelijk laat ik toch maar eens bellen naar de tour organisatie. Ze zoeken het uit en bellen terug. Wachten en later worden.
Enfin, blijkt dat het chauffeurke in de rij staat te wachten voor fuel en er dus niet geraakt.  Fijn om weten.
Het hotel regelt een taxi voor ons, we moeten naar het plein en daar staat hijcte wachten. Geen probleem het is domestic dus we zullen het wel halen. Als ik de taxi zie vraag ik toch effe aan Stefan, want die kent daar meer van als ik, of hij denkt dat de wagen de rit gaat halen?
Enfin we stappen in en zijn weg, nog even de broer van chauffeurke oppikken. De klok tikt.
Enfin uiteindelijk zijn we weg, de oude stad uit geraken is geen sinecure maar het lukt. En we zijn onderweg naar de luchthaven,  so far so good. De klok tikt.
Halverwege ergens tijdens het schakelen gekraak en krak. Koppeling weg. Wat nu, gewoon in 1ste vitesse de rest van de weg naar de luchthaven afgelegd.  Alles kan hier.  De klok tikt.
Maar we geraken wel op tijd in de luchthaven, checken in en straks boarden. Goed voor toch wat vakantie stress😯

Ondertussen na een vluchje van 30 minuten in een propellervliegtuig geland in Pokhara,  ingecheckt,  powernapke gedaan, gegeten en nu aeen heerlijk bakje koffie in zalige zeteltjes van de himalayan joe