29/9/2017 Maun

Onze laatste dag bij J&K. Normaal pas morgen maar Air Botswana heeft goed wat roet in onze planning gegoten. Enfin t is wat het is en Stefan en ik vertrekken een dag eerder naar Gabarone, kunnen we uitslapen de 3de keer deze vakantie. 
Ondertussen weer een avontuur beleefd, ik ga alvast NOOIT meer wandelen in de bush ....
Even chronologisch .... in Haina Lodge gaan we nog op drive, vinden we ons koppel leeuwen terug, leren we van onze spaanse vrienden dat een konijn een muis is, wordt Jeroen 's nachts in zijn bed gebeten door een konijn, hebben we niettegenstaande de alomaanwezigheid van Tania een leuke avond.  Rond de middag rijden we terug naar Maun, Stefan en Jeroen helemaal in verbinding rond 4x4 en automatic en overdrive en high en low en 2de vitesse. Ik snap er de ballen van maar zij kunnen er 3 uur en 150 km zoet mee zijn.
'S avonds vieren we de hereniging met Katrijn met een flesje cava en een overdadige Braai. Tegen alle verwachtingen in is Tania de hoofdrolspeelster van de avond, we liggen onder tafel van t lachen.
Onze laatste dag hebben we een boottocht gepland naar de Delta, J & K zetten ons af en gaan dan werken. 1st varen we een uurtje met de fast boot  dieper de delta in. Mooi hoor. Mooie natuur, vanop het water kijken geeft toch weer een heel ander beeld. We passeren dorpjes, maar ook lodges en prachtige optrekjes, het doet me eventjes aan ons tochtje langs de Leie denken, maar dan anders.
Na en uurtje komen we aan in een dorpje en daar stappen we over in een Mokorro, een soort kano, onze gids staat er achteraan op en met een lange stok bestuurt hij de Mokorro.  Zo varen we verder de delta in tussen  het riet en de waterlelies heel mooi, duurt wel net iets te lang. Als we bijna aan het eiland zijn staat er ineens voor ons een grote olifant in het water tussen het riet, best indrukwekkend want je zit daar maar in een onozel booike klein te wezen. De gids vaart er omheen. Op het eiland zetten we ons grief onder een boom en gaan we wandelen. T is pal middag,  eigenlijk bad timing want dan zijn de dieren er niet, hadden we moeten weten. We leren vanalles over kaka en plantjes dat we omdertussen alweer vergeten zijn. We zien in de verte zebra's en gnoes en antilopes , die laatste hadden we dit jaar nog niet gehad. Ondertussen beginnen we zowat te koken, en beginnen we aan de terugtocht ongeveer een uurtje wandelen was voorzien.  Maar als we in de verte onze boom zien, zien we aan de andere boom de olifant staan. Een grote oude bull. Tja .... now way dat we aan ons grief geraken of aan onze Mokorro.  Onze gids boezemt ons niet echt vertrouwen in, wil ons achterlaten om dan het bootje te halen maar dat vond ik geen goed idee. Dan probeert hij de olifant weg te jagen en dan is het hek echt van de dam. Hij komt onze richting uit. Wij kregen geen Safety instructies en weten niet wat te doen. Verder naar achter, we verstoppen ons achter wat bomen en struiken. De olifant lijkt  weg te gaan maar besluit dan toch onze richting uit te komen. Verder naar achter, ik bekijk de boom en denk daar kan ik wel in, .... tot mijn frank valt dat we hier wel met een olifant te maken hebben.  Hij blijft ons in de gaten houden en vindt ons blijkbaar interessant,  komt naar ons toe. Verder achteruit.  Dit is echt niet meer leuk, mijn hart klopt in mijn keel, de adrelanine giert door mijn lijf ik denk aan Storm en Wolf, ik ben ontzettend bang en vrees echt het ergste.  Ik zie dat Stefan ook best bezorgd is. Hier kan hij mijn redder niet zijn. De gids straalt niet echt vertrouwen uit, maar we kunnen  alleen op hem terugvallen. De olifant blijft komen.
We besluiten helemaal achter rond te lopen naar de andere kant, ondertussen koken we over van de middagzon en begint ons water op te geraken. Als we achter het hoekje kijken heeft die olifant het ook in het snuitje. Hij is echt geviseerd op ons. Er komen nog 2 wandelaars met een gids aan, we zijn nu met 6, maar ... maakt eigenlijk niet veel uit. Het zijn stomme hollanders die er een beetje lacherig over doen. Waarschijnlijk hun manier om ermee om te gaan. We wachten en onze gids vangt nog een koppel met gids op, die anders gewoon op de olifant waren toegelopen.  We zijn nu met 9 maakt niet uit. De 3 gidsen komen niet echt zelfzeker over dus  boezemen niet meer vertrouwen in.  Wij wachten, de olifant ook steeds ons in de gaten houdend. Onze gids wil verder om lopen dus we maken ons verder uit de voeten, de olifant blijft ons in de gaten houden.Ondertussen zijn we 2 uur bezig, op de middag,  keiharde zon, geen eten. Je kan je voorstellen.
Maar je kan niet blijven rondlopen, we zitten tenslotte op een eiland, dus wordt er besloten om door het water naar de overkant te gaan. ... en wat met de krokodillen en de nijlpaarden??????? Er is wat discussie aan de waterkant, met of zonder schoenen .... enfin, Stefan en ik trekken onze stoute schoenen uit. Ik wil alleen maar weg van de olifant onze gids baant zich een weg door het riet en wij volgen. Het verfrissende water tot aan mijn onderbroek , net iets onder die van Stefan. Ik wil alleen maar naar de overkant. De anderen volgen niet, de gids had gezegd als je je schoenen niet wil uitdoen gaan we niet door het water en kunnen we proberen langs de olifant te gaan.  De anderen hebben blijkbaar voor die optie gekozen. Ik snap het niet.
Als we aan de andere kant zijn, zien we de anderen terug richting olifant lopen. Deuh. Ik ben blij dat ik aan de andere kant ben, maar ben me nu eens te meer bewust dat ik niet weet wat er achter de struiken en bomem schuilt. We wandelen verder naar een campsite. De olifant wordt kleiner en kleiner. Plots zien we 6 figuurtjes aan de overkant, op een rijtje achter elkaar rennen als zotten terug waar ze van komen,  de 2 gidsen voorop. Het doet me denken aan de filmpjes van Benny Hill. De olifant komt hun richting uit. Man ben ik blij dat ik niet ben terug gegaan. Wij komen aan in het camp, en daar voel ik mij relatief veilig.  Onze gids haalt de mokorro ons grief en lunch op.
Een tijdje later komen de anderen ook aan. Wat een toestand.
Nadat we wat bekomen zijn, vertrekken we terug in de Mokorro richting terug. Onderweg passeren we nog olifanten in het water, ik zie en hoor ze maar no Elephanten for me meer.
J&k staan ons op te wachten,  snel naar de winkel, naar huis , flesje bubbels, opfrissen want verjaardagsfeestje in the old bridge.
René en Marije zijn ook van de partij. Weer een zalig feestje in fijn gezelschap.  Marije tovert een fles bubbels en 6 champagne glazen uit haar zak. Tja vorige keer hadden ze hier geen bubbels dus brengen we ze zelf maar mee. En dat kan hier allemaal. We eten lekker en Marije tovert deze crème brulée op tafel want dat kennen ze hier niet. Zalig.

Deze ochtend mogen we uitslapen maar 7 uur ben ik wakker. J&K zijn er nog, we drinken samen koffie voor ze naar het werk vertrekken. 
De voormiddag organiseren we onze zakken,  deze keer vertek ik met quasi propere zakken dankzij IT, de poetsvrouw van j&k, alleen de kleren van gisteren met olifanten angstzweet😉. We drinken koffie, amuzeren ons met de honden en babbelen na over wat een zalige vakantie we weer hebben gehad.  Fantaseren over een volgende trip naar Afrika,  wat we nog wel zouden doen en wat we anders zouden aanpakken. Maar dat we weer 3 prachtige weken achter de rug hebben staat boven kijf

26/9/2017 Haina Lodge Central Khalahari

K sta weer achter. Tis zo.
Eergisteren naar Maun gereden,  langs de Trans Khalahari highway. Niet te veel van voorstellen he, maar ook niet te weinig.  Het is een schoon makadammeke, enkele baanmet hier en daar te vermijden putholes, en overal cattle; koeien, geiten ,ezels, paarden grazend langs de highway en die, als zij dat zo besluiten, de baan over steken. De Babs heeft er 9 uur over gedaan. Effe knop omdraaien, want geen airco en weinig plaats, en verzengend warm. Srefan heeft zijne mindfullness opgezet, Jeroen Katrijn en ik spelen kinderspelletjes. Zo gaat de tijd ook vooruit.
Thuis in Maun worden we enthousiast begroet door Monster en Spotty. Ze hebben duidelijk hun baasjes gemist.
Leuk huis hebben J&K, we hebben onze eigen kamer en eigen badkamer. We eten buiten en het voelt voor ons ook een beetje als thuis, echt fijn.
De volgende dag is werkendag voor Katrijn en vertrekken wij richting Khalahari.
Na 3,5 uur en 150 km komen we aan in de lodge. We zijn de enige gasten vandaag waardoor wij kunnen bepalen wat wanneer en hoe?
De tenten zijn prachtig, groot met binnen en buitendouche .... de lodge heeft een waterhole waar impala's sttan te drinken, zwembadje. We zijn verwende nesten.
Na de high tea gaan we op drive. Het is hier mooi maar anders, veel struiken en boompjes en gras, moeilijk om de dieren te vinden. Ze zijn ook veel meer schuchter.  Maar we zien toch beetje dieren en net als we denken dat het erop zit springer er 2 leeuwen recht vlak naast de auto.  Verschieten voor idereen ook voor de leeuwen.  Het mannetje is gewond, mankt. Het vrouwtje is enorm zenuwachtig en blijft ons zeer vijandig aankijken, vreemd. Het blijken nieuwe leeuwen te zijn, niet van de normale pride. Best interessant.
Na de drive effe douchen en dan worden we opgehaald om te gaan eten. Tja opgehaald,  not fenced, dus vanaf het donker is mogen we niet alleen op pad.
Het kampvuur brand als we aankomen, gezellig maar natuurlijk veel te warm. Het eten is heerlijk, jammer dat de manager van het kamp de hint van Jeroen niet begreep.  Ze dineert met ons, daar heeft alleen zij een boodschap aan.
Vandaag om 6 uur uit de veren voor de game drive. Veel gezien, leuke ontmoetingen aan de waterholes met giraffen, Kudus Oryx en Zebra's.  We vinden onze 2 leeuwen terug, nog steeds niet op hun gemak.
Overdadige lunch en dan zwembad, rust , .... en straks doen we alles nog eens opnieuw

??/9/2017 Okambara125 km buiten windhoek

Tja off line en ook echt off line.
Dat  is hier echt wel zo. Je bent echt van de wereld. Deze keer heb ik onze avonturen niet bijgehouden, ze waren thans niet minder indrukwekkend.
Vandaag hebben stefan en ik onze 4x4 ingeleverd.  Beetje met pijn in het hart maar t is nu eenmaal zo. De volgende 800 km richting Botswana zittrn we op de 2de rij in de babs, luxe want we moeten gewoon niets doen, maar zweten want geen airco en geen car playlist.  Het is wat het is. Anyway we zitten vandaag in een Okunbara Elephant lodge; verschrikkelijk dubbel: het lijkt op het peperkoeken huisje, wel gezellig maar ook lelijk, lekkere dikke lelijke leren zetels. Onze kamers hebben ern gigantische gemeenschappelijke zitkamer en terras, maar door de vele glaspartijen zit je in een sauna en de groene kleur getuigd van slechte smaak.  Maar het is genieten in een heerlijke zetel op ons terras met zicht op de vallei.
Het zwembad is "te verfrissend" en beetje vuil, maar voor ons alleen en we breken onze fles witte wijn en voor stefan een pintje.
We bezoeken de dieren in gevangenschap een caracal, cheeta's en leopard. We mogen zelfs in de kooi van de caracal,  die zich laat aaien.  Wanneer krijg je de kans? Maar voor mij voelt het fout. Hiervoor kom ik niet naar Afrika.
Diner is super; er staat wild op het menu ; zebra,  gnoe en Oryx,  lekker hoor maar toch ook weer dubbel. 
Het zit hier vol Duitsers en de boel wordt gerund door stagiaires,  ik had wel eens de eigenaars willen zien. Raar

Onze laatste avond in Swakopmund hebben we de pensioenviering van de Moekie  uitmuntend gevierd in deJetty 1905. Het was feest. Alle remmen los, heerlijk, maar veel te veel gegeten,  Oesters, heerlijke seafood platters dessert en de nodige bubbels en drank. We vermakrn ons met het maken van een filmreportage maar niet elk filmpje haalt de selectie. Superavond maar de volgende dag(en) moeten we het verduren, de ene al wat meer dan de andere.
Onze volgende stop is Solitaire, een tankstation in de middle of Nowhere waar een heel verhaal aan vasthangt. Dat vertel ik wel als ik thuisben. In ieder geval kan je daar of all places, heerlijke warme appeltaart eten.
De tocht is best avontuurlijk.  Stefan moet gigantisch in de remmen gaan voor een Oryx die plots besluit de baan over te steken.  Dat scheelde weinig en een beetje verder een steen in de ruit. Allemaal niet zo erg of zoals Evita can Bushlore zegt : je hebt niet in Namibië gereden als je geen platte band of steeninslag hent gehad. Okay

Gisteren heeft stefan ons naar de sosusvallei gereden. Je weet wel de rode duinen van de Namibwoestijn. Weeral niet te vertellen maar te zien. Ik ga de uitdaging aan en klim de duin op. Het lukt me wonderbaarlijk goed. Effe ui de comfortzone als  ik de stijle wand loodrecht in het losse zand naar beneden moet.  Maar ik kom er zonder kleerscheuren vanaf.  We genieten van dead valley

20/9/2017 Swakopmund dag 2.

Gisterenavond heerlijk gedineerd in The Tug. "YOU WON'T GET IN WITHOUT RESERVATION" . Natuurlijk hebben wij reservation. alles erop en eraan: Cava , oesters,  visschotel, de beste wijn, heerlijke steak, moelleux irisch coffee. Voor 100 € ... voor 2. Heerlijke avond weeral.
Vanochtend vroeg uit de veren richting walvisbay. We hebben een catamaran geboekt om dolfijnen te spotten. We zijn niet alleen, maar hebben wel de beste boot niet te groot niet te klein en niet te veel mensen. We hebben een leuke gids, vertelt veel interessante dingen.  We hebben een 3tal pelikanen aan boord, grote vogels die overal tussen stappen en vliegen, anderen komen af en aan gevlogen.  We krijgen bezoek aan boord van 2 zeehonden.  Beetje fout maar ook wel leuk. We varen de zee op, langs een zeehonden kolonie,  we ontmoeten enkele dolfijnen en klap op de vuurpijl er is vandaag ook een bultrug walvis. Ik heb echt wel geluk ik tuur door de verrekijker en net waar ik tuur komt hij eruit, je kent dat wel zo'n grote gebogen rug met een vin (eigenlijk de staartvin).
We varen terug met de dolfijnen en de zeehonden.  We worden getrakteerd op heerlijke hapjes en lekkere cava. T is weer feest.
In de namiddag gaan we terug naar de spa. Stefan en ik hebben voor een duo full body massage gekozen,  en bam weerel een schot in de roos, want je weet het nooit he. De spa kan er goed uit zien, t is toch altijd de masseuse die het moet doen. En ze deden het, echt een uurtje, niet denken, en laten gebeuren.  Daarna nog wat nagenieten incde yacuzi met zicht op de oceaan. Verwende nesten zijn wij.
Straks weer gaan eten deze keer in de yetti 1908. Op de pier.
Morgen zijn we weer weg en dan vrees ik dat we weer een tijdje of line zullen zijn.

19/9/2017 Swakopmund

We zijn aan de kust. Badplaatsje Swakopmund. Het Oostende van Namibië. 
Op dit moment zit ik een dikke leren zetel met zicht op de Atlantische Oceaan die stevig op het strand beukt te genieten van een gigantische en lekkere capuchino in het Sea side resort and spa. Yep een beetje me time. Ben net 2 uur naar de spa geweest;  ze hebben eerst een uur aan mijn voeten gefrutseld, heerlijk, ..... ze zijn wel nog niet helemaal proper maar ik kan ermee leven en dan heb ik nog eens een uurtje mijn gezichtje onder handen laten nemen. Helemaal gecleansed en gevoed nu. Ik geniet van het internet, whatsappen met de girls, en kletsen via messenger met de jongens en de moekie, na 5 dagen ofline doet dat echt goed.
Ondertussen zijn de anderen gaan spelen met de quads in de duinen.  Ben benieuwd naar hun avonturen, maar denkend an het quad avontuur op de zoutpan vorig jaar,  heb ik wijslijk deze kelk aan mij voorbij laten gaan. Het zou toch net iets te veel mijn grenzen verleggen zijn.
Gisterenochtend waren we om 7.08 op de baan, want best wel een eind rijden van Grootberg naar Swakopmund. Maar wat een scenerie. Ik weet ik val in herhaling, maar doe maar eens google afbeelding op Grootberg Namibië en dan klappen we nog eens. En Stefan maar rijden met zijn jeep, berg op berg af, van links naar rechts ... de rit door de bergen had een vrij hoog railwaygehalte voor mij. En onderweg maar genieten want hoewel we nu niet meer in het National park zijn blijft de wildlife ons verrassen ; giraffen aan de rand van een dorp, mountainzebra's, oryx,  koedoe, jackhal, springbok, hyena, ..... het blijft maar duren. Stefan moet nog een bandje vervangen,  maar hij kan dat als geen ander. Tegen dat de Namibische dollar gevallen is in de Babs, is hij al klaar voor de handjes te wassen en kan Jeroen met zijn toverstokje het nieuwe bandje aflaten.
Het landschap verandert om de haverklap tot het op een gegeven moment stilletjesaan meer en meer  duinen worden. En zo komen we aan Skeleton Coast, gekend om de vele wrakken die gestrand zijn door de mist die hier quasi constant hangt. Maar ondertussen schiet er van die notoire wrakken echt weinig over, beetje teleurstelling voor Stefan, want het was ne keer op een andere manier naar wrakken kijken. Hij kan wel eens op het strand spelen met de 4x4. Ook plezant. 
Het wordt een lange, redelijk saaie trip, maar dat hoort er nu eenmaal ook bij.
In de vroege namiddag houden we halt bij Cape Cross, de grootse zeehonden kolonie. Manmanman, wat een zottekot. Zoveel zeehonden, die bleven maar komen,  en dan achterhoekske nog, en dan zit de helft nog in de zee. En wat een lawaai, gekrijs en geblaf, pottendoof wordt je ervan. En dat wriemelt over en onder en langs en op mekaar. En dat vecht en slaapt en zoekt naar melk. En dat komt elke keer aangespoeld op het strand bij elke golf. EN DAT STINKT. Maar leuk en grappig om te zien.
We lunchen, en rijden dan weer verder. Eindelijk komen we aan,rond 6 uur. Rap nog langs de spa onze verzorging boeken om dan rap rap de sleutels van ons huisje op te pikken.  En Bam weer een schot in de roos. Ons huisje staat op het strand, .... tussen een 20tal andere huisjes. De enigste huisjes hier op het strand. Lucky us.
T is van den duits dat zie je aan de inrichting, maar geen erg, t is proper, echte donsdekentjes en een wasmachine en droogkast. ... en een security man want blijkbaar is dat hier wel nodig. Beetje bummer.
Maar in de dag geen zorgen en s avonds gezond verstand gebruiken. Komt goed.
Deze avond koken Jeroen en ik. Het wordt sla met charcuterie.  Hihi.
We zijn weer moe en kruipen er vroeg in. Mmmmmm bedje in met het geluid van de zee op de achtergrond.

Ondertussen zijn de anderen terug van hun quadavontuur. Grappig, Katrijn braaf achter de gids, Jeroen beetje buiten het spoor en Stefan beetje meer buiten spoor.  Enfin boys will be boys. Ze hebben hun goed geamuseerd en ik ben ontzettend blij dat ik niet mee geweest ben.
We lunchen in de fish en delli, gaan wat shoppen voor zover dat kan.....ik scoor alvast een nieuwe trui, want morgen gaan we met de boot de zee op op zoek naar dolfijnen en maanvissen en wie weet walvissen. Ik heb er zin in

??/9/2017 Grootberg

Ik ben den tel kwijt. Niet erg,  zelfs goed ..... hoewel ... door effe niet te schrijven weet ik niet goed meer wat ik al wel of niet verteld heb.
Op dit moment zitten we in de lodge van grootberg, met een vuetje, ..... tja geen woorden. We genieten van de lusten  van de lodge zonder de financiële lasten.
Gisterenochtend denk ik, verlaten we olifantrus richting Grootberg.  Het is nog best een eindje door Etosha National Park, dus checken we elke waterhole die we passeren. En we spelen het weer klaar om aan gereden te komen als leeuwen het schouwtoneel opkomen terwijl de hyena, haar plaats kennend, net de scène verlaat.  Speciaal voor ons en ons alleen. Het is een jonge groep van 5 onvolwassen leeuwen, 2 jongens en 3 meisjes. Ze drinken samen wat en verlaten het plein langs de andere kant, echte pupers, stoer want ze zijn leeuw maar toch spelend en plagend rollend over de grond, pootje lap zetten, verstoppertje,  kiekeboe, plezant om zien. Doen me denken aan Storm en Wolf, elkaar plagen, beetje macho, maar als t erop aan komt broers door dik en dun. Als de leeuwen bijna uit het zicht zijn komt de volgende auto de plek opgereden
De volgende waterhole, is het weer bingo. Er staan een paar auto's maar die beslissen dat er niets te zien is en vertrekken.  Jammer want nog geen minuut later spot K 2 cheeta's,  t zijn er uiteindelijk 3. Weer voor ons alleen. Ze lopen wat van links naar rechts,  moeilijk te spotten maar we hebben ze gezien en kunnen ze weeral van ons lijsjte schrappen.
Volgende stop is Kamanjab, daar gaan we proberen inkopen te doen. We verdelen onze aankopen over 2 verschillende supermarkten. Niettegenstaande volgens Lidlnormen Boudewijn asap zijn c4 zou krijgen, vind ik het ongelooflijk wat je toch nog wel kan kopen in een "supermarkt" in een dorpje dat eigenlijk niet meer is dan een kruispunt. Ik zou foto's moeten maken, maar vind dat nu net niet kunnen. 
In de vroege namiddag komen we aan op onze campsite.  Knap hoor. Moeilijk uit te leggen, plekken gecreëerd tussen de rotsconstructies. Wc, kookunit, douche, alles ergens achter een hoekje en kantje ingewerkt.
We spenderen de namiddag aan de "swimmingpool". Niet te veel van voorstellen hoor. De receptionist had ons al een beetje discreet voorbereid: " you can sit in it and splash a little bit". Het zwembad is ingenieus ingemetseld rekening houdend met de rotsconstructies,  niet meer of niet minder dan een groot bad dat maar half gevuld blijkt. Op zich ook geen probleem we Zetten gewoon de kraan open en na een half uurtje is het al wat voller. Van zwemmen is geen sprake,  maar het verfrist wel. Rust, dat wel, op dit moment alles wat we nodig hebben.
En vandaag doen we er nog zo'n dagje bij, in de Grootberg lodge. We slapen uit, ontbijten spek met eieren of yoghourt met muesli, drinken koffie. Stefan en ik nemen plichtsbewust onze taak op ons : de afwas. En dan maken we ons klaar voor de activiteit van vandaag, we hebben gekozen  voor Lunch at the lodge. En geen spijt van, we zitten hier op de top van Grootberg met een zicht dat je nooit op papier kan vastleggen, niet kan beschrijven en zo graag in je hoofd wil inprenten maar je weet dat je daarin niet kan slagen. Het zal altijd een afkooksel blijven. Maar we blijven hier heel de dag, dat is ons plan. We lunchen,  drinken, genieten van het ijskoude water in het zwembad, laten ons opwarmen in de zon en wind, eigenen ons een zalig ligstoel toe, krijgen hamddoeken van de lodge en genieten van wat ons overkomt. Weer eentje om in te kaderen. 

17/9/2017 Olifantrus Ethosha National Park.

We zijn weer op een plek beland ..... ik kan het niet uitvinden. In het midden van het National Park is 1 kampsite met 10 plaaten, een  whaterhole met een uitkijkpost. En daar zitten wij, stefan en ik zitten in onze luie stoel in de uitkijkpost met een lekker windje en een wit wijntje ..... uit te rusten. Je kan dat thuis ook he maar dit is net even anders. Lekkere temperatuur, eigenlijk te warm maar met het windje gewoon perfect, en voor onze neus komt het voorbij .... of niet. De receptioniste van de campsite reageerde zeer gevat toen Jeroen vroeg hoe het ervoor stond met the wildlife aan de waterhole "the longer you stay, the more you' ll see"😊.
Tegen zonsondergang spot stefan in de verte Rhino. Je kan hem bijna aanraken. Het is een zwarte, beetje drinken, beetje rondkijken en daar ligt hij nu beneden een beetje te rusten terwijl hij door 2 kraaien een schoonheidsbehandeling krijgt.

Onderweg hiernaartoe rijden we een whaterhole tegemoet waar het krioelt van zebra',  oryx, gnoes, springbokken, zo'n echt afrika tarereeltje aan het water. Mooi en vredig. Met dat we op rijden zie ik plots samen met ons een 2 mannetjesleeuwen  dezelfde richting uit struinen, heel op t gemakske, coole gasten.  En plots verandert heel de sfeer. Van vredig maar waakzaam naar nerveus, stress tot volledige paniek en chaos. Op een mum van tijd stuift de meute naar alle kanten, met moeite ontwijken ze onze jeep. Overal stof en rennend wild. Een demonstratie van de koning van de jungle en nog geen klein beetje. De 2 heren wandelen rustig verder naar het water, hun manen en poten hangen nog vol bloed van hun vorige kill, ze komen alleen wat drinken aan de pool die ze nu voor hun helemaal alleen hebben. Stoer hoor. De andere onderdanige landgenoten bekijken het vanop een veilige afstand, maar niemand waagt het om het water te naderen. Dat is nu alleen voor koning leeuw en zijn jongere broer.
Wat ik niet snap is dat het voledige menu gewoon blijft staan. Ik zou mij uit de voeten maken als ik wist dat ik plat 39 was, weliswaar van 1000 keuzes maar ze zullen maar eens hun oog op nr 39 gelegd hebben.
T is toch mooi. 

14/9/2017 Okaukuejo dag 2

Vandaag gaan we met 1 jeep op drive. De onze. Om 6.47 uur mogen we het kamp uit. Wakker worden, aankleden, koffie drinken daktent afbreken en om 7.02 zijn we buiten. Goed gedaan van ons.
Eerst stop is een van de waterholes waar we  gisteren de leeuwen aangetroffen hebben. We zijn er eerst en worden getrakteerd op 4 mooie gespierde leeuwinnen. Uren kan je er naar blijven kijken. Even later komt het alpha mannetje uit de verte aangestruind. langs de andere kant nog meer leeuwen. Het wordt vandaag leeuwendag. We treffen nog 3 speelse broers, een parend koppel .... het kan niet op.
Rond 11 uur tijd voor Brunch.  De picknick plek is idyllisch. Vuur maken, omeletje boterhammeke met kaas, verse koffie allemaal met zicht op het liefdeskoppel in de verte.  Wat een prachtige ochtend.
Als we terugvin het kamp aankomen is het al door 1 uur.
Stefan hangt mijn hangmat onder de bomen en Met het geploeter van de olifanten in de poel op doe ik één stevig dutje.  Stefan en Jeroen bakken brood. Douchen en tijd voor apero in het zwembad.  Klesten en lachen,  wat kan ik meer zeggen.
Na het zwemmen nog even dieren kijken bij zonsondergang  aan de waterhole.

13/9/2017 Okauleugo

Wat een dag. Beter kan het echt niet worden.
T is vroeg opstaan want we willen voor dag en dauw weg zijn.  Kamp opbreken, amper kofgie drinken, afrekenen en hop ethosha natuurpark in. Wat schermutselingen aan de ingang over sadq resident of niet. Not far. Racisme langs een andere kant. Enfin we laten het niet aan ons hartje komen en beginnen aan onze trip. Op t gemakske geen verwachtingen. .., maar we krijgen alles te zien zoveel dat ik hetniet ksn onthouden : springbokken, Kudus, oryx, jachals, zwarte neushoorn, kori bustards, steppe zebra's,  gnoes,  struisvogels , korhoen, alleen, in groep of gemengd aan een waterhole.... het kan niet op. We spotten een groep leeuwen en vinden het top. We ontbijten ergens op een picknick plek in de bush.  K maakt op een mum gan tij vuur, J zet verse koffie en voor we het weten smullen we spek en eieren middrn in etosha nationaal park. Ik zie andere toeristen benijdenswaardig naar ons kijken en besef dat zonder onze locale vrienden ik dit ook nooit zou klaarspelen, maar k geniet er wel van.
Na ee zalig ontbijt vervolgen we onze trip. En wat voor een trip wordt het langs de zoutpan, precies aan zee met hééél laag water, oneindige einders. Onderweg komen we een troep olifanten tegen, vrouwen met baby's. ... ze steken de weg over vlak voor onze neus. We moeten achteruit want ze komen wel heel dicht. Bangelijk en fantastisch tegelijk. My god. We vervolgen obze trip. Stefan en ik bewonderen nog 2 white headed gieren dat achteraf gewoon 2 secretarybirds op hun nest bleken te zijn. Tot groot joleit voor K&j .Ach ja we zijn nog bleu. Plots lsngs dr kant van de weg ..,. Heel uitzonderlijk een hyena. .. dat had ik nog niet gezien .... en overdag,  mijn dag kwn niet meer stuk. Vorig jaar kregen we de big 5 en mijn plus zou een hyena geweest zijn .,., bingo hij is binnen.  We zijn zo'n verwende nesten dat stefan bij de volgende sringbok spreekt over "zone flauwe kul". We lachen ermee want onze dag is meer dan bonus. Tot .... in de verte ....veel auto's... we naderen en zien onder een boom in de schaduw een prachtige mannetjesleeuw .... maar daar staan de auto's niet .... we naderen .... en yep ..... 3 leeuwinnen die zich te goed doen aan hun kill .... een zebra .... ze scheuren de stukken vlees er zonder enige moeite af , op nog geen 5 meter vsn ins verwijderd  ... ze zijn zo dicht dat je de stank kan ruiken. Bij een plotse beweging vsn één van de leeuwinnen sluiten we snel onze rasmpjes uit schrik. Wat een dag dit kan echt niet beter.
Vrij snel komen we aan in O. Een enorm toeristisch gebeuren in het midden van het natuurpark. We zijn hier niet alleen. Jeroen ontdekt een witte Lidl bus. Hoe groot is de kans. LIDL reisbureau hier op stap met Lidl klanten. Iedereen wil hier natuurlijk zijn. Grote toeroperators die hier met soorten camions gevuld met toeristen af en aan rijden. De campsite is een bummer. Droog,  grijs, onpersoonlijk,  no privacy,  groot, na gisteren. ... het tegenovergestelde. ... het zij zo. De camping vult zich met de camiontoeristen die hun eigen tentje moeten opzetten vlak aan de abulutionblok. Ik vind het verschrikkelijk en ben dankbaar dat ik niet opcdie manier Namibië moet ontdekken. We eten een ijsje en drinken een cola maar het helpt niet echt. We trekken onze zwemgrief aan en gaan langs de whaterhole naar het zwembad. Het water is verfrissend en we kunnen nog eens 4 van de schasrse ligstoelen op de kop tikken.  Een wit wijntje en een pintje en we zijn de teleurstelling vergeten. 
Onder begeleiding vsn jeroen tovert stefan later die avond een heerlijke potchie op tafel, waarna we weer afzakken naar de verlichte  whaterhole by night,  er  staan 3giraffen en mama en baby neushoorn.  Als die voldaan zijn komt uit het donker een kleine groep olifanten afgezakt.  3 vrouwtjes met 4 kindjes. .... he kan daar naar blijven kijken.  Huo die weer weg komt er een mannetjes olifant af. Openlucht theater.  Zalig.  Wat een dag.

12/9/2017 :onguma

En mijn ziel is nu helemaal aangekomen.
Maandagochtend is het vroeg op. Efficiënt het kamp opbreken, stefan en ik moeten er nog wat inkomen. We moeten een 300-tal km rijden en geen asfaltweg, nee we gaan voor de banden plat en de gravel. De Babs neemt natuurlijk de leiding, en voor is het volg de stofwolk. Maar het is absoluut de moeite, het landschap is prachtig en met momenten zelf adembenemend, felpaarse bomen, die wil ik ook in mijn tuin. We passeren farms en merken het verschil met Botswana. Daar is het allemaal natuurpark waar de mensen hun domein omheinen om de wilde dieren buiten te houden. In Namibië is het net andersom, hier omheinen ze de natuurparken om de wilde dieren binnen te houden. Tja .... Stefan en ik, genieten van de scenery, de spotifyplaylist, en van het kletsen met elkaar, we doen creatief aan jobcreation voor de bevolking want dat blijkt hier een groot probleem te zijn.
Stefan geniet van het gravelparcours, Katrijn zeurt wat over de vele poorten, jeroen bepaalt de route en ik laat het gebeuren. Onderweg leert Stefan dat je het matje onder de koppelingspedaal moet uithalen anders kan je niet starten. Best effe spannend in de middle of nowhere. J&K waren al in paniek want een plasje mag maar 2 minuten duren.
Onze eerste stop is aan de Meteoriet. De grootste die op de wereld is ingeslagen. Die moeten we zien. Eigenlijk best indrukwekkend had ik niet verwacht.  Een gigantische brok ijzer onwrikbaar, en dan ligt er nog blijkbaar een meter onder grond. We mogen erop en af kruipen en doen een kleinde fotoshoot. Precies Japanners.
We krijgen een hongerke. Laat het aan Jeroen om in den bled in Namibië waar absolut niks maar dan ook niks te beleven valt een paradijs te vinden.  Een resort, goed onderhouden,  zwembad met poolbar. Gigantische tuin ..... en geen kat. Ze willen wel een sandwich voor ons ineen knutslen en een griekse sla, maar dan moeten wel een half uurtje wachten . Geen erg, voeten in t zwembad.
En dan "lunch is served." Op de patio, tafeltje voor 4 met Wit tafellakentje,  worden we culinair verwend en bonus dame blancke. Hier hou ik van, zo van die verassingen die je echt niet zelf kan bedenken.
In Tsumeb gaan we shoppen voor 5 dagen. De frigo's puilen uit maar het kan niet anders. Nog even tanken, banden terug oppompen, naar de plaatselijke beenhouwer en de laatse 100 km naar Ethosa, het wildpark waar we 5 dagen gaan vertoeven.
Ongama, de lodge waar onze campsite bijhoort is weer  het paradijs. Wat is het hier mooi, restaurant,  bar en zwembad aan een whaterhole. Ydillisch. De campsites prachtig, Steenbok. Damned we zijn hout vergeten voor den braai  straks .... stefan en ik gaan erom ..... oh ze gaan het brengen .... en tja .... die whaterhole ... en de bar .... en de heerlijke stoelen .... een wit wijntje en een pintje ..... man dit is genieten happy place, zebra's, en hertjes komen af en aan . Je moet gewoon blijven zitten en het gebeurt. Als J&k hun tent hebben opgezet vervoegen ze ons. Weer een momentje om in te kaderen.
SAvonds braai met veel groenten of dat was toch het plan ..... 1 ding weten we zeker Jeroen kan Koken zelfs als hij gedronken heeft .... alleen was de 2de portie groenten wel heel knapperig.
Al goed dat wij de enigste op de campsite waren, want het feestgehalte was vrij hoog.

Vandaag slapen we uit. Heerlijk, tot wel 9 uur doet eens goed. We hebben een luie ochtend. Hoewel, de afwas wordt gedaan, een beetje de was, kip koken en tomatensaus maken voor de volgende dagen,  uitgebreid douchen, blog schrijven, plannen smeden, lunchen, opruimen, en dan ..... naar t zwembaf aan de whaterpool. Lekker verfrissend en Terwijl we hier liggen komt er een Orynx langs. Wat is dit toch heerlijk.

Straks gaan we op drive en diner in het restaurant. Maar nu rusten en genieten aan het zwembad.

Waterberg 10/10

Om 7 uur maakt Katrijn ons wakker. We hebben niet zo heel goed geslapen. Snel ontbijten want de tocht begint iets vroeger. Eerlijk ....
Ik zie het niet zo heel erg zitten. En gelijk krijg ik , de tocht is best pittig. Er is een soort pad naar boven, stijl en rotsig. Het doet me aan Nepal denken maar dan droog. Ik ben bang. De andere 3 niet natuurlijk. Mijn testosterongehalte is veel te laag voor zulke avonturen.  Maar ik moet toegeven het zicht is fenomenaal.  Boven hiken we een 2-tal uurtjes, alles onder controle.  Maar dan is het tijd om weer af te dalen. Best niet met het hoofd eerst Hilde. Met de hulp van Jeroen lukt het me. Dalen is moelijker en erger voor de benen. Maar niet alleen voor mij blijkbaar.  Oververhit komen we aan het kamp aan. Stefan installeert mijn hangmat. Zalig. Iedereen is moe. Het is ook ontzettend warm. Ik doe blijkbaar een dutje. Ik dacht van niet maar de 3 anderen zijn overtuigd van wel.
In de late namiddag gaan we op rhinotrekking en met succes. 3 kolossen en een baby. Maar zeer bizar. We mogen uitstappen. Ik snap er niks van maar doe toch mee en daar staan we dan in de bush op 5 meter afstand van 2 kolossen. Klopt langs geen kanten. De Rhino 's zelf maken er niks van, het gras is interessanter dan wij. Zij wandelen rustig verder. Best spectaculair. Blijkbaar gaat er iedere ochtend iemand te voet het park in en die vertrekt dan vanwaar ze gisteren de rhinos het laatst gezien hebben. Hij volgt de sporen en volgt ze de rest van de dag. Zo heb je altijd prijs.
Straks gaan we dineren en op tijd in bed want morgen vroeg op

Waterberg 9/9/217

En we zijn dan toch maar weer vertrokken op ons volgend avontuur. Het is best een dubbele geweest, en eerlijk .... als het aan mij gelegen had en we de tickets niet al in december geboekt hadden dan zaten we hier niet. Maar Stefan was vastberaden en Katrien heeft goed werk geleverd, en de goesting om te gaan is groter geworden dan de angst. En heel eerlijk ..... het hartje is groter dan ik dacht. Het wordt de reis van de grote test.

Donderdag 7 september we zijn goed georganiseerd.  Alles is klaar voor vertrek dus kunnen we nog even gaan werken. Om 12.30 hou ik het voor bekeken en bros de namiddag. Stefan komt op tijd thuis. Danku schat en om 10 voor 3 verlaten we de rollierstraat 19 richting Schelle centraal. Het is goed weer dus kunnen we lekker in het zonnetje op de trein wachten. De rit naar Zaventem verloopt vlekkeloos. Zeer goed op tijd. Al goed want als we goed en wel in Starbucks zitten, merkt Stefan dat hij zijn Ipad bij de douane heeft laten liggen. Nog geen routine met douane passeren met ICD.Mijn fout natuurlijk 😕.
Vliegen met Ethiopian was een ervaring, veel zitplaats dat wel en dan nog eens het geluk dat ik kon liggen in de middenbeuk want 3 lege zetels die we ons als eerste professioneel hebben toegeëigend. Dus ik heb lekker geslapen voor zover je kan slapen. Maar the food, de snelheid van bediening en International Airport is een ervaring op zich.
Na ongeveer 24 uur komen we aan in Windhoek.  Het is toch vermoeiend en bedenken toch of we het de moeite vinden. Ik zeg nog .... als we het onthouden dan moeten we er iets aan doen. Het uur aanschuiven bij de douane in windhoek wegens een nieuw systeem doet er geen goed aan. Gelukkig zijn wij het 1ste vliegtuig, die van BA en daarna SA hebben minder geluk. De lijn is tot op den tarmak in de blakende zon om 2 uur s middags.
Maar dan zijn we erdoor, en onze zakken staan te wachten ..... en dan daar staan ze ons op te wachten ....J&K .... Dikke knuffels, de babs in, en een half uur later zitten we met onze voeten in het water cava te drinken en heerlijk bij te keuvelen.  Het is hun huwelijkverjaardag, dus feestje.
Het tempo wordt direct bepaald een half uur krijg ik om te douchen en de zakken te organiseren.  Lukt me niet natuurlijk, maar ze zijn nog mild.
We dineren, het is ok en de super cute dienster maak alles wat beter kan beter. We zijn moe. K&J omdat 9 uur gewoon bedtijd is voor hun. Stefan en ik omdat 24 uur onderweg zijn gewoon vermoeiend is. Dus om 9 uur 10 boeken toe.
Vandaag ontbijt om 7.30. Ik heb zalig geslapen. We genieten 100uit van het ontbijt met dezelfde lieve dienster.
We pikken de Toyota op bij Bushlore, plunderen de spar in Windhoek en zetten aan naar Waterberg. Onderweg picknicken we langs de weg. Mijn ziel is nog niet aangekomen. Spotify lukt na verschillende pogingen en het is genieten rijden op de asfaltweg met je eigen muziek. Het laatste stuk is gravel.  Banden plat en of we go. Stefan vind het dolletjes, ik wat minder.
We instaleren ons op onze campsite en duiken het zwembadje in .... duiken is misschien niet het juiste woord gezien de geringe hoeveelheid water. Maar het is heerlijk verfrissend.
'S avonds nen braai op zijn jeroen en katrijns. Veel en lekker. Hoe spelen ze het toch klaar in de bush. Veel te laat gaan we slapen, want morgen staat er een wandeling naar het plateau van de waterberg op het programma.