Mount Popa en Salay

Allez vandaag dan eindelijk een mindere dag. Pas op, als ik hier spreek over een mindere dag dan zijn wij nog altijd tevreden over wat we weeral gedaan en gezien hebben. Alleen wat het geen superlatiefke deze keer en hebben we te lang in de auto gezeten.

We rijden naar Mount Popa. Onze eerste stop is bij een winkeltoestand aan de kant van de weg waar ze ook demonsteren hoe ze hun producten maken. Een manneke klimt hoog in de palmbomen met een kom aan een haak en een machete. Boven in de boom hangen de vruchten waar het sap uit komt; hij snijdt er een nieuuw stukje af en hangt er een ander kommetje in en dan komt hij naar beneden met de volle kommetjes. Mmm lekker. We zien hoe alcohol stoken, suikersnoep maken, enz. Onderweg stoppen we om een wandeling in een dorp te maken. Het leuke aan met Myhimalaya reizen is het volgende; je stopt aan een dorp en daar maken we een wandeling. Als er iets te zien valt is dat leuk en zoniet dan is het ook goed. Vandaag was er een gezin, pindanootjes aan t pellen. Het was een familieacitviteit op zondag. Voor de rest gebeurde er niets in het dorp. Ze zaten daar echt niet op ons te wachten. Het is wat het is. Een vrouwtje in het dorp keek geamuseerd naar Stefan in zijn Longy. Ze vinden het fijn dat hij dat draagt als toerist maar ze lachen natuurlijk met zijn slordige knoop. Onze gids moest van het vrouwtje vragen waar hij zijn knoop had leren maken. Handmade by Stefan want de lessen van onze vorige gids Zarni slaagt hij in de wind.

We rijden door naar mount Popa, bovenop de rots staat een mooie pagode; de 700 trappen er naar toe doen we niet. Maar de mensen komen niet voor de pagode. Het gaat over de 37 nats die hier gehuisvest zijn. Nats dat moet ik een beetje uitleggen. Het zijn een soort goede geesten waar je gunsten aan kunt vragen. Je hebt voor vanalles wel eentje. Hier staan ze alle 37 in een schrijn uitgestald, aangeklede beelden met elk zijn eigen karakter. Lelijk natuurlijk maar heel aandoenlijk. Mensen tonen hun respect voor de nats, geven ze bloemen en drinken en geld natuurlijk en vragen dan om gunsten. Meestal staan ze dan dicht bij het beeld van hun keuze en fluisteren ze hele verhalen om hun gunst te verkrijgen. Het was daar een gezellige drukte. Moet je weer al meegemaakt hebben. 

We rijden verder naar Salay, waar we een prachtig 13de eeuws klooster bezoeken. Ingenieus houten bouwwerk met ontzettend mooie houtsculpturen, bewerkte deuren en plafonds. Prachtig. 

We lopen daar nog wat rond in ander tempels en pagodes. Eentje ervan herbergt een grote houten boeddha. Deze is hol, de bewaker maakt aan de achterkant een deurtje open en Stefan kan helemaal inde Boeddha kruipen. Tja ?

We eten weer een heerlijk Birmaanse Lunch in een mooie tuin aan de oevers van de rivier. Allez. We worden hier verwend. 

En nu, nu zitten we aan ons zwembadje en nemen we RUST. Want de bedoeling was om deze reis slowtravelling te doen maar eigenlijk zit ons programma proppensvol.