Vientiane

Daar wij hier de indruk krijgen dat onze Grotereissoap zwaar gevolgd wordt in het thuisland voelen we ons ook verantwoordelijk om regelmatig te bloggen. Hier is het geen probleem want we hebben een hotel met free internet. Allez hotel .... kamer ... we schrikken altijd een beetje als we aankomen want we zijn een beetje verwend: het is altijd oud, versleten en grauw maar eens je er bent merk je dat oud best proper is en dat grauw ook goed slaapt en dat versleten ook goed doucht....
En we hebben een zwembad .... het ziet er niet uit maar het zwemt wel.
Deze ochtend zijn we gaan ontbijten in het centrum en daar gaan wandelen. Je komt vanzelf wel een aantal tempels tegen of beter gezegd .... tussen de tempels vind je wel een beetje huisjes en winkeltjes. Stefan heeft zijn boek geruild (hij begint al aan zijn 3de boek en ik heb "De duivel draagt Prada" nog niet uit).
We zijn een hapje gaan eten in een restaurantje dat gerund wordt door ex-straatkinderen. Hier in Laos lopen er een aantal projecten gesteund door verschillende grote en kleinere buitenlandse organisaties ter verbetering van het land (Stay Another Day Laos). Sommige zijn voor olifanten dan weer voor gehandicapte vrouwen ..... en dit restaurantje is voortgevloeid uit een programma voor straatkinderen en hun familie: zij hebben ook een mobiele school, zorgen voor medische verzorging, hebben een klein trainingcenter en zorgen ervoor dat de kinderen van de straat komen en terug geïntegreerd in de maatschappij. Ze werken ook nauw samen met de ouders van de kinderen. Ik had er over gelezen (ipv PRADA) en vermits Storm en Wolf op school ook zo'n project hadden gesteund in Zuid-Amerika leek het me een goed idee om dat project eens te bezoeken.
Daarna hebben we een tuk tuk genomen naar de PHa That Luang een gigantisch grote gouden stupa. Stefan was vanochtend tijdens het ontbijt met een hollander die hier woont aan de praat geraakt en die had gezegd; het stelt niet echt veel voor maar je moet het wel gezien hebben en dat is waar. Het was wel de moeite.

We zijn terug gereden langs de Laotiaanse Arc de Triomphe of Patuxai want Stefan wilde die graag zien.

En dat was genoeg cultuur voor 1 dag. Frisse duik in het zwembad en meer moest dat weer niet zijn vandaag.

Stefan laat zijn baard nog even trimmen bij de plaatselijke barbier achter de hoek (we hebben 4 lokaties nodig gehad om hem te overtuigen). Nu ziet hij het wel verder zitten denk ik.

Vanvond nemen we een tuk tuk naar het centrum om te eten; de kinderen kiezen een pizzeria.

Voor vertrek had Caroline me nog gevraagd of ik het niet beu zou worden om iedere dag op restaurant te moeten gaan ... ik vond dat een rare vraag maar nu begrijp ik wat ze bedoelde ... iedere dag opnieuw in quasi dezelfde menukaarten kiezen weliswaar voor een appel en een ei maar ja je wordt dat een beetje beu.

We wandelen nog wat rond langs de oevers van de Mekong en zijn getuige van een plaatselijke aerobic sessie.

Jongeren hier zijn identiek aan jongeren bij ons ; op een parkeerplaats stonden een groepje gabbers te showen met hun rollerscates en ze deden exact dezelfde trucs (of toch een poging tot) als Wim en Bart bij ons op straat. Ze hadden zelf de graintbar als Stefan gemaakt heeft om hun trucs te doen.

Morgen is ons 3de land aan de beurt. Here we come Viëtnam