Still alive

Maar toch even van de wereld geweest.
Ondertussen alles in orde, maar het heeft voor mij 48 uur geduurd voor ik het strand van Goa zag.
Na al die jaren reizen, en hoewel we heel voorzichtig geweest zijn heeft het indische Water toegeslaan. Ellendig, maar ik heb het overleefd. Dus van Goa hebben we niets gezien buiten onze hut en het resort. We gingen 1 dag strand doen en dan een brommerke huren en wat rondrijden en nog wat souveniertjes kopen, maar niets daarvan. Jammer, maar van als het dan toch moest gebeuren was dit de beste plek, stel dat ik Taj, of de tijger, of "er is ons iets overkomen" of de lijkverbranding, of ..... had moeten missen.
Binnen een half uurtje is de auto er om ons naar de luchthaven van Goa te brengen, en dan vliegen we naar Mumbai en daar even wachten en dan naar Bruusel.

De handtas

InIn Jaisalmer hebben we absoluut het onze  gedacht omdat een Nederlandse haar valies op slot gedaan had en de sleutels staken in de valies. Hoe dom kun je zijn.
Vandaag is weer trekken. Om 8 uur worden we opgepikt om naar de luchthaven gebracht te worden. Ik krijg bij het uitchecken nog een boek van een heilige, ik moet er zorg voor dragen want het is een heilig boek. Onze local agent vertelt nog dat het een zeer interessant boek is en dat ik het goed moet bestuderen want dan kan ik alle problemen aan. Wel een werkje hoor.
We doen de telling, 2 grote en 2 kleine rugzakken. OKAY. Ik heb nog eens mijn handtas om, die zit normaal in de valies op slot (met de sleutel in Stefan's buidel en een reserve in de dagrugzak). Vandaag niet want al onze bank- en creditcards gaan we niet niet meegeven in de bagage stel je voor dat ze de valies kwijt spelen. Nee, nee, Stefan trekt nog een laatste foto van onze "HouseGaht". We stappen in en tetteren 100uit over Varanasi, het leven, onze belefenissen, de andere wereld,  enfin gezellig. Na een uurtje zijn we aan de luchthaven. Koffers uit de koffer, 2+2 en nog een paar truien. Dag chauffeurke en local agent. We moeten door de security, passen, ticket, anders kom je er niet in. OKAY alles in orde. En dan ..... oaaaaaaahhh mijn handtas, waar is die, Shit die ligt nog in de auto. PANIEK, STRESS, ADRELANINE, ADEMEN, ADEMEN, Ademen. De security van de luchthaven erbij. What happened madam. Where is the car? Which car? Car is weg en ik weet niet meer welke. Wat nu "you stupid woman"!. Snel denken, bellen, wie?   Waar is dat security nummer, ik weet het niet, in de map, waar is de map, in de valies, welke....Het holy boek, ik heb gezien dat hij daar een kaartje van het hotel in geniet heeft. Klopt. Security man, belt het hotel, we weten niet wat ze zeggen maar veronderstellen dat die de local agent zullen bellen. Die kan nog niet ver zijn. Stress, angstzweet, hoe kan dat nu gebeuren, Tja het is gebeurt. Wachten, kunnen we nog iets doen? De zenuwen gieren door mijn lijf, en ik blijf zeggen tegen Stefan " het komt goed". We zoeken het security nummer en bellen. Als er wordt opgepakt, komt de auto aangereden,  onze local guide komt afgelopen zwaaiend met mij handtas, en een grote glimlach omdat hij ons heeft kunnen helpen. Oef. Ik heb nog nooit zo graag, zo gemeend, tip kunnen geven.
Ganesh is ons goed gezind, wat als ik het pas lated had gemerkt, in Goa of zo .....
Enfin, we checken in nog eens door de security; mannen en vrouwen apart. Stefan is 1st en zit te wachten, ik zet me naast hem en we klesten nog wzt over "wat als ...." als we merken dat ik de rugzak gewoon heb laten staan bij de security ..... foutje nummer 2.
We zitten nu opchet vliegtuig naar Goa; met 2 rugzakken waarvan in 1 de handtas. De grote rugzakken zitten hopelijk op onze vlucht.
Rond half 5 zijn we in Goa, en dan 2 dagen rust.

Ondertussen zitten we op ons resort in Goa, het is hier prachtig. We hebben een soort luxe-hut, met badkamer en echt fris gewassen lakens en bezoek van plons de kikker, en het ruisen van de zee en morgen ontbijt aan ons terras van de kamer
We hebben net gedineerd op het strand met de voeten in het zand, in t-shirt en korte broek, lekker warm.
Luxe, maar niet meer India voor ons. We hadden het door zodra het vliegtuig lande. Dit is te clean, te westers, te Bali-Thailand.  goed om uit te rusten, maar nier meer India

Varanasi: dag 2

Wake up call 05.00. We gaan bootje varen op de Holy Ganges om het eens van de andere kant te bekijken. Niets bijzonder, we zitten er liever tussen dan er naar te kijken vanop het water.
We maken nog een wandeling door de oude stad met een gids van niks: de wandeling hadden we, op een paar plekjes na gisteren al zelf gemaakt en "monkey" en "children go to school", kunnen we ook zelf bedenken. Als we het niet vragen zegt hij niets en de uitleg die hij dan geeft daar kunnen we niet veel van maken. Jammer maar het is zo.
Lekker ontbijt in ons hotel, en een powernapke.
Om 11 uur staan we terug op straat, weer langs de ghats wandelen. Het is drukker en zaterdag-wasdag. We pauzeren in de Lotus-lounge voor de goede stoelen. Stefan zwicht voor de chocolate cake. Weer weg, en poef we zitten weer in een Bollywood productie, grappig.
Weer verder, komen langs een andere crematiegaht, en dan gebeurt het; al de viezigheid, de constante stank van urine en uitwerpselen, de rochels en de voorbereiding ervan, de vrees dat er toch eens een in je nek terecht zal komen, het spugen, het snot schieten, de drukte; het kruipt in je, op je .... ik wil mijn eigen lippen niet nag maken omdat ik er vies van ben.
Maar even uitrusten op een rustiger stuk, een familie gade slaan, die zichzelf en hun kleren wasen en het gaat weer, we zoeken een ander plaatske om uit te rusten,  maar besluiten toch maar terug naar lotus loumge te gaan, rustig, zicht op de ganges, vriendelijke bediening, lekker eten en drinken en vooral lekkere stoelen. Onze rug en benen beginnen het op en af de trappen wandelen in Varanasi te voelen.
We chillen hier de rest van de middag, kletsen wat, spelen triominos (3-1 voor mij), zien de zon ondergaan en nu hst donker is komen de kleine vlotjes met lichtjes voorbij gedreven. Het heeft wel iets.
Straks, gaan we ons nog even in het gahtgebeuren storten en dan houden we het voor bekeken in Varanasi.
Morgen de laatste etappe: Goa. We zien er best naar uit!

Varanasi

Gisteren na het hoogtepunt Taj, bezoeken we nog het fort van Agra waar Akbar, die van de ghost city van de dag ervoor en grootvader van Shah Jahan, en Shah Jahan en Mumtaz hun paleis hadden, veel verhalen, fijne gids.
Hierna nog even een handcraft winkeltje binnen waar we toch zwichten voor een aankoop ....  herinnering aan de taj.
Hars brengt ons terug naar het hotel en dan volgt het grote afscheid. Onnozel maar we zullen hem missen.
Op onze kamer genieten we nog even na.
Om 4 uur worden we opgepikt en naar de trein gebracht. De lokale agent heeft voor een lunchpakket gezorgd, 2 gigantische dozen.
Deze keer delen we onze couchette met een Indisch koppel en hun verwend zoontje. Ons lunchpakket is niet eetbaar dus het 2de doen we zelf niet open.
De trein vertrekt deze keer met zeker een half uur vertraging en blijft ook vertraging opbouwen ipv 6.30 wordt het 10.30. Wel lang tussen boerende, winden latende, rochelende, stinkende, spugende, smakkende, vriendelijke Indiërs.
Goed 12 uur checken we in. Onze kamer is klaar, 2 apparte bedjes, nee hoor wij zijn op honeymoon. Nog wachten want de andere kamer moet nog  gekuist worden. We kunnen lunchen op het dakterras. Daarna een douchke om al het vuil van de gore trein eraf te wassen en we zijn helemaal klaar om de gaths van de ganges te ontdekken.
Vuil, koeiestront, pis kak, afval zijn we ondertussen gewoon, maar dit gaat nog een categorie hoger. Ik wist niet dat er nog 1 hoger bestond.
We ondergaan het. We laveren tussen koeievlaaien, en plassen waar we de herkomst niet van willen weten. Onze verbijstering is groot als we plots een kind zien tussen het volk op een van de gaths, dat gehurkt in zijn blote poep en honddstrontje produceert. Ach ja alles kan.
Het is vrij rustig, het is dan ook vroeg. Hier en daar een paar badende mensen in het vuile water van de Ganges, ook tanden worden hier gepoetst,  Jak voor ons maar heilig voor hen.
In de Lotus lounge eten we een pannekoek en drinken we onze eerste lassi (als dat maar goed komt). Het is er goed chillen. Ik krijg mijn klopke, we besluiten terug te wandelen en ergens aan ons hotel iets te eten. Even langs de kleine straatjes, gezellig. Tot er een kalf is dat mij heel leuk vind maar ik het kalf niet. Gelukkig is er weer een Indier die mij er door helpt.
We keren terug naar de Ganges en wandelen terug, er is wat meer beweging.
We naderen Harishchandra Ghat, een van de oudste ghats waar crematies plaatsvinden. En weer doet India wat het al zo dikwijls gedaan heeft: ons verwonderen.
We zien dat er een aantal vuren branden, dus we begrijpen wat er aan de hand is. We komen dichter en dichter, eigenlijk heel dicht. We zien eerst een paar brandstapels en we snappen het nog niet helemaal tot we plots op 1 ervan 2 voeten uit het vuur zien steken, dat is even schrikken
Vervolgens zien we een aantal mannen met een bamboe draagberrie met daar een lijk op de Holy Ganges in gaan. Het lijk is in kleurrijke doeken gewikkeld. Ze dompelen het helemaal onder. En gaan er dan mee naar een brandstapel, deze worden volgens een bepaald systeem geprepareerd. Dan weer zien we mensen de trappen van de ghat afkomen met nog een lijk.
Plots merkt Stefan op dat onder onze neus ook een lijk klaarlicht en dan zien we er nog meer. Beetje bij beetje krijgen we een overzicht.
We blijven gebiologeerd kijken en voor we het goed en wel beseffen begint de ceremonie voor het lijk onder ons, op 4 meter afstand. Ze nemen de gekleurde doeken weg van het lichaam, dat in een witte doek gewikkeld is. Ik verschiet want hef hoofd van het lijk is te zien, het is een oude man. Ze nemen hem van de draagberrie en leggen hem op de houtstapel, maar heel voorzichtig met veel respect. Ze wikkelen zijn hoofd terug in de doek en leggen het zachtjes neer. Dan komt er een soort heilig man of priester met smeulend gras en loopt een aantal keren rond de brandstapel, met de mannen die alles klaargemaakt hebben achter hem. Ik weet niet of dat familie is of mannen van de crematie. Dan wordt het vuur aangemaakt met takken. Ze gieten nog een soort olie over het hoofd van de dode man en strooien kruiden in het vuur, en dan begint het hout vuur te vatten en de lijkverbranding is begonnen.  Ik weet niet hoe lang we er gestaan hebben, maar lang. Ondertussen, komen er nieuwe lijken, worden brandstapels voorbereid, vuren beheerst, lijken in de Holy Ganges gedompeld, ....
Er heerst een zeer serene sfeer, geen drama, geen gehuil. Gewoon respect en sereen. We gaan op een bank zitten wat verder van het vuur, en vanop een afstand beseffen wat we weer meemaken.

TAJ MAHAL

Vandaag is het zover.  Wake up call om 5.45. Harsch en de Agra-gids wachten ons op om 6,15. 5 minuutjes rijden (nu slaapt de stad nog). Een kleine wandeling tot de west-gate. Tickets kopen en aanschuiven, we zijn niet eerst maar toch goed op tijd. De poort is nog niet open, nog even wachten. Cornationstreet komt ook aan ;-).
Security,  zeer grondig, wachten. Ik ben er eerst door, de rij van de vrouwen gaat sneller, wachten. Ik wil al door maar dat is niet fijn voor stefan en de gids, zak en buidel nakijken, wachten. Ok ze zijn er. We wandelen richting south gate en daar staan we dan voor de grote poort van het wereldwonder waarvoor we deze reis maken. Ik kan me bijna niet bedwingen. Onze gids begint zoals het hoort het liefdesverhaal te vertellen van de mooie Mumtaz en Shah Jahan, jajajaja dat heb ik al gelezen in de lonley plannet. IK WIL NAAR BINNEN ! Maar onze gids is grondig en legt nog rustig van alles uit over de main gate en de kunst en de symmetrie.  Ik hou het niet meer. Stefan krijgt me rustig. En maar goed want achteraf krijgt die uitleg een belangrijke plaats in het geheel. En dan is het zover. We gaan door de poort, en ik heb er geen woorden voor. Wij hebben al zoveel moois gezien waardoor ik twijfelde of er nog iets dat kon overtreffen,  we hadden zeer hoge verwachtingen waardoor het al eens kan tegen vallen. Maar nee  hoor, de Taj mahal is het mooiste dat ik ooit gezien heb. Zo mooi dat we er emotioneel van worden.
Het verhaal : Als Shah Jahan en de mooie Mumtaz elkaar ontmoeten is het liefds op 1ste gezicht. Sindsdien zijn ze altijd bij elkaar geweest. Bij de geboorte van het 14de kind gaat het nief goed en op haar sterfbed belooft Shah Jahan dat hij voor haar een musoleum zou bouwen zo mooi dat hun liefde altijd herdachf zou worden en dat mensen van over heel de wereld er naar toe zouden komen. En kijk, 8 jaar is er aan gewerkt met 22.000 mensen. Shah Jahan leefde nog 35 jaar en stierf op 67-jarige leeftijd. De laatste jaren van zijn leven echter in gevangenschap. Zijn 4de zoon (na 1st zijn 3 oudere broers te vermoorden) nam via een samenzwering de macht over en zette zijn vader onder huisarrest in het paleis. Hij kon wel vanuit zijn kamers de Taj zien. 1 van de dochters had op het sterfbed van Mumtaz haar moeder beloofd om voor haar vader te zorgen. Ze heeft dat ook gedaan en is nooit getrouwd. Shah Jahan, stierf met zijn hoofd in haar schoot met als laatste blik op de Taj Ooooooooooh.
Zo romantisch.
Het gebouw zelf zit vol symboliek en is van een pracht waar ik niet aan begin om die te beschrijven. De zon die opkomt en de kleur die witter wordt naargelang het licht helderder wordt, de weerspiegeling in het water, de glinstering van de ingelegde stenen op het gebouw, ... je moet het gezien hebben.
We lopen er 2,5 uur rond, krijgen heel veel uitleg, die we gretig opslorpen.
Het laatsts half uur, zet ik mij op een bank en kijk. Als stefan met niet had meegenomen zat ik er nog. Als we naar de uitgang lopen vind ik het erg dat ik geen ogen in mijn rug heb en als we door de poorf terug buiten gaan, maak ik rechtsomkeert.  Ik ga nog een keer naar binnen om de Taj nog een keer mee te maken: als je door de poort binnen gaat is er ee  optisch bedrog waardoor het gebouw heel dicht bij lijkt, als je dan door de poort bent zie je dat het nog heel ver van je af is.

Gost city : fatehpur sikri

Vandaag moeten we weer wat kms vreten.
Harsh pikt ons op om 09.00 uur, nog even een akkefietje met de receptie in ons hotel ivm de gids en de jeep van 2 dagen geleden, maar Harsh lost het piekfijn op, geen hustle voor zijn mensen (wij dus).
Op de middag stoppen we voor de lunch en wie zit daar buiten gezellig te kletsen en te eten; ja hoor coronation street, grappig en leuk. Zij zijn ook onderweg naar agra, ze checken nog even ons hotel want dat zouden ze de max vinden, maar nee wij zitten niet in Trident.
Rond 2 uur zijn we op 20 km van Agra. Hasch regelt een gids voor ons. Hij is er niet gerust in. In Rajastan is het veilig om te reizen volgens hem, zijnde ds grootste en zeer rijke staat, met veel toerisme, cultuur en traditionele waarden. Dit is niet zo voor deze staat waar we nu zijn. De staat is kleiner maar veel meer volk en arm. Hij heeft misschien wel een beetje gelijk. Er zijn veel meer bedelaars en kinderen die leuren, de verkopers zijn alsnog opdringeriger (ik heb wel 100 meter met een arm vol kettingen pal over een onderarm voor mijn neus gelopen, en het was niet mijn arm).
Het fort en paleis was weer buitengewoon, anders dan de andere dingen die we  gezien hebben, maar het verhaal schrijf ik later, want Harsch komt ons zo dadelijk oppikken voor te gaan eten.
Morgen om sunrise TAJ MAHAL, de verwachtingen zijn hoog gespannen. Iedereen blijft zeggen dat het het toppunt is van India. Ik weet het niet we hebben al zo veel mooie dingen gezien, kan het nog beter?

Tijger spotten

Om 5.45 wake up call. Tanden poetsen, kleren aan. Koud. Thee'tje en koekje terwijl we wachten op de canter, een soort openlucht jurrasicpark-truck waar we met een 20-tal andere toeristen tijgers mee gaan spotten. Om 7 uur zijn we goed en wel weg. Koud, het dekentje dat we meegekregen hebben komt uitstekend van pas. Het is een beetje een boring groep en dito ranger. We zijn nog niet goed en wel het park binnen of blijkbaar bingo: tja als we heel erg ons best doen zien we tussen het gras iets dat een tijger zou kunnen zijn een beetje "vind wally". Dus we hebben een tijger gezien. De safari gaat verder, we zien hertjes, en reetjes, en vogeltjes. Leuk maar na  50 hertjes en reetjes en vogeltjes zouden we liever een foto schieten van de tijger die deze diertjes verscheurd (oeps).
Rond 11 uur zijn we terug, uitgebreid ontbijt en uitrusten in onze tent, gezellig. We twijfelen of we de middag safari niet zouden skippen; een luie middag spreekt ons ook wel aan, de reis is best vermoeiend.
Stefan ligt heerlijk te snurken maar ik wek hem toch maar als het bijna tijd is. Wat zullen we doen? ..... Och laat ons toch maar gaan Niettegenstaande de aanslag op ons beider rug.
Deze keer zit de sfeer er beter in, de canter zit vol met een bende engels, we stappen precies een aflevering van coronation street binnen, maar ze zijn grappig en vriendelijk, love, om half 4 denk ik dat ze thee en scones zullen boven halen maar ze beperken zich tot biscuits en een banaantje.  Deze keer hebben we een ranger die zijn job graag doet, 100-uit verteld ovef de tijgers en overal dieren ziet, uiteraard, hertjes en reetjes, maar ook andere van die soort en antilopen en wilde zwijnen, en waterslangen, en softshell waterschipadden en krokodillen en een arend en een ijsvogel, en .... elk dier weet hij te vinden en over elk dier vertelt hij iets en we kunnen het nog verstaan ook, maar hij vertelt ook dat de zomer een betere periode is om de tijgers te zien, nu is er te veel gras en groen, en is het voldoende fris dus hoeft hij geen verkoeling te zoeken in het water, ..... enfin je voelt hem al komen.
En ik denk bij mezelf; we hebben al zo'n leuke vakantie gehad, en ganesha (god voor good luck) is ons tot hiertoe al altijd goeg gezind geweest, dat gaat nu ook zo zijn.
Ik zie dat onze rangers iets ontdekt op de weg, zegt iets tegen de driver, die rechtsomkeert maakt en hij begint te roepen "tiger, tiger, footprints, that way". De driver gaat er een gang vandoor langs het smalle padje en iets verder zien we een canter en 2 jeeps staan en ..... een heuse wilde tijger die tussen de wagens door de baan oversteekt, op zijn gemak. We hebben weeral zo'n geluk. Het is prachtig om te zien, iedereen is enorm opgewonden, de auto' s volgen de tijger op zijn wandeling. Hij trekt zich er niets van aan want er is best wat kabaal, de rangers die naar elkaar roepen, de toeristen die overexited zijn, het is een belevenis, dit is genieten, uniek, ik wordt er weliswaar emotioneel van, Probeer even te filmen maar vergeet het gewoon omdat ik wil kijken, kijken, kijken. Ik roep naar stefan dat hij moet stoppen met foto's trekken en kijken en genieten. Jeroen en Katrijn, ik snap het nu een beetje.
Dit is weer zo dat je maar 1 keer een 1ste keer mag meemaken, en die cadeau krijgen wij op onze honeymoon.
Uiteindelijk verdwijnt onze tijger het struikgews in. En we vervolgen onze trip, je kan je voorstellen dat de sfeer er nu helmaal inzit. Het wordt nog een leuke namiddag.
Rond 6 uur komen we aan in ons resort, we drinken thee met een koekje en nemen een douche in onze tentbadkamer. Warm water, laten  lopen, wachten, nog wachten. Niet echt warm maar ik zal dan maar eerst, rap douche douche, aankleden in onze tent slaapkamer, waar het chauffake alles lekker opgewarmd heeft. Kamperen?
Stefan gaat direkt na mij en hij staat er nog niet goed onder of het water wordt eindelijk lekker warm hij doet er zelfs koud bij. Verdorie dat is de 2de keer.
We blijven niet in de resort eten, buffet en dan weer zo'n dansmariekes, en een kampvuur. Vinden we kul. We gaan aan den overkant. Daar hebben ze bier en komen de indische toeristen. We eten ons buikje heerlijl rond.
We keren terug naar onze tent, pakken in en skypen nog even met de gasten. Maar er is te veel kabaal overal  muziek, vanallles door elkaar, keihard (binnenkort verkiezingen) we trillen bijna uit ons tentbed.

Ranthanbore: weer een ford en tijgers

Harsh, want vandaag zijn we te weten gekomen dat dat zijn naam is en dat we al 14 dagen goed fout bezig zijn, maar dat aanvaard hij allemaal, staat klaar om 9 uur. We beginnen aan onze volgende etappe. Ranthanbore, national park om tijgers te spotten, we slapen 2 nachten in een tent. Ga ik dat wel leuk vinden? In een tentje kruipen, op een matje, ergens in de jungle met apen en tijgers en insecten die 's nachts rond onze tent sluipen. We zullen wel zien.
Vandaag, na wat aanmoediging vertelt Harsch ons wat meer over zichzelf, boeiend; hij is 42 jaar en wil nog 3 jaar als chauffeurke werken, dan stopt hij ermee om in het dorp waar hij woont op zijn land te werken, dat doet hij ook gedurende de 3 zomermaanden als hij verlof heeft en er geen toeristen zijn. Dat doet hij trouwens het liefst. Hij woont in een traditioneel dorp van ongeveer 500 inwoners. Hij is zeer fier om tot de kaste van de wariors te behoren; dit is de 2de kaste (er zijn er 4). Dit houdt oa in dat hij oa in toerisme kan werken, in het leger (zoals zijn grootvader die in wo2 heeft meegevohten)of in het onderwijs zoals zijn vader. Zijn vrouw had hij nog nooit gezien tot de dag dat hij met haar getrouwd is, zijn ouders wonen bij hem en zijn vrouw heeft nog nooit met zijn vader gesproken (de communicatie gaat via de schoonmoeder) en zij sluiert zich als de vader aanwezig is. Zijn dochter studeert medicijnen (zeer uitzonderlijk) dit onder impuls van de grootvader. Het is ook hij die een man zal zoeken voor haar. In de kaste van de wariors is het traditie dat de vrouw het huishouden doet en niet buitenshuis werkt dus als haar toekomstige beslist dat zij niet mag werken als dokter dan wordt zij huisvrouw. Mensen van een lagere kaste mogen langskomen bij mensen van een hogere kaste, maar komen niet binnen. Andersom mag maar is niet gebruikelijk. Je trouwt altijd met iemand van je eigen kaste. Respect is er voor iedereen.
Voor ons is dit raar, voor hen a way of life
Kort na de middag komen we aan in ons tentenkamp: tja.... wat zal ik zeggen. We melden ons aan in de lobby en ik zie tenten in de buurt van het gebouw, tiens we zitten toch nog niet in het park, maar op de baan er naar toe, naast hotelscen resorts... is dit het?
Onze tent is super de lux, en hotelkamer in een tent, met badkamer met wc en douche, verwarming, ac, betonnen vloer, veranda. Wel romantiach maar kamperen im de jungle met het geluid van wilde dieren in de stilte van de nacht ... nee de brommers en toerende autos rijden op een paar meter afstand van ons.
We bezoeken deze middag het fort.

auto harsch - jeep met indische toeristen tigef met imagination high 5 - fort met de poorten (achter t u oekske, olifant voor de deur, afgrond achter poort en helling voor de poort 

onneembaar fort - belefering geen overgave onwinbare strijd vlag vrouwen zelfmoord en koning onthoofd

ganeshactempel zoals pretpark

Bollywood at the movies

HetHet gaat hier zo snel dat als ik niet snel genoeg schrijf het volgende al gebeurt is en ik het vorige al vergeten ben. Daarom dat ik snel de treinervaring gepost heb omdat we vandaag ook naar de film gaan.
We slapen uit, ontbijten en worden bediend door ons gedienstig garconneke, chatten even met Sven op FB, altijd leuk, pakken nen tuktuk naar de bazaars om daar een wandeling te maken. We hebben pech want het is zondag en de winkels zijn niet open, eerlijk gezegd vinden we dat niet erg.
We stoppen bij het paleis der winden, vorige keer dat we hier waren was ik een beetje op mijn honger blijven zitten (auto uit, foto, auto in, klaar). Deze keer zetten we ons even aan de overkant van de straat en laten ons helemaal overweldigen door de schoonheid van het paleis. Iedereen zegt ons steed dat het alleen een voorkant is en dat binnen niets te zien is, maar vandaag gaan we toch binnen (50 cent/pp) en nu snap ik het concept. Het was voor ons absoluut de moeite. 
We lopen door de bras-straat en kopen een "sunstar" die steekt ons hier al een paar dagen de ogen uit.
Na 3 uur wandelen vinden we een leuk eettentje waar we ons voor een kleine 5 euro volledig laten gaan.
Terug naar huis, even verfrissen want Has pikt ons om 3 uur voor de cinema, we weten niet goed wat we moeten verwachten; de man die voor onze tickets gezorgd had zei ons dat het "a documentary" was en dat wechetcwel zouden kunnen volgen. We staan er alvast voor open.
Op tijd, zoals we van hem gewoon zijn, brengt Has ons naar de bioscoop; Has vertelt ons dat de film 3 uur duurt (oei) maar na 1,5 is het pauze en als we het niet verstaan mogen we bij de pauze naar buiten komen en wacht hij op ons en als we het verstaan blijven we zitten en wacht hij ook op ons, onze trouwe Has. De bioscop ziet eruit als een gigantische cup cake met veel volk, we passeren de security (overal hier waar wat volk bijeen komt; metro, museum, cinema, ...) en komen binnen in de lobby, zoals bij ons met barrekes waar je frisdrank en popcorn, maar ook taart en anders lekkers kunt kopen. Maar voor de rest weet ik niet hoe je het moet beschrijven, missschien als alle cupcakes van marie-jeanne te samen. We moeten weer op de foto met enkele locals, doen we ondertussen met plezier (we snappen er niets van, iedereen wil met ons en andere toeristen op de foto).
We snappen snel dat we via de "emerald"-deur (niet ruby en ook niet diamond) binnen moeten en vinden onze stoelen v38 en v39.
Zoals alles hier begint de vertoning op tijd. Het begint met een reclamefilmpje voor lichtschakelaars, boring zou je zeggen. Maar niet in India, het is een sensueel/ludiek filmpje en de zaal ..... die gaat uit zijn dak, fluiten roepen joelen aanmoedigen, wij weten even niet wat er gebeurt maar begrijpen snel dat dat de setting is.
De film begint, en iedereen blijft babbelen, beetje kijken tot de hoofdfiguur KRISS, plots in zijn bloot bovenlijf te zien is, gespierd, blokjes, TE; het dak gaat er deze keer af, roepen, fluiten , joelen, Crazy, waanzinnig, maar zo plezant. Er komt weer een glimlach op mijn gezicht die er weer lange tijd opblijft. Dit is zo'n leuke manier om naar een film te kijken.
Het verhaal : KRISS is een indo-superman, die goed doet voor de mensen en uiteraard tegen de slechterik moet opkomen, maar ook thuis woont met een intelligente vader en getrouwd is met een prachtige vrouw. Voor de rest is het veel van alles; beetje kill bill, the matrix, sissi (want ook romantisch), emo (kriss en zijn papa wenen af en toe), musical (we zingen een liedje en doen en danske), sensueel (ze gaan ver maar niet te ver), traditioneel, (het sensuele meisje doet ook een paar scenses in sarong), ....
En bij alles wat gebeurt gaat de zaal mee, roepen, tieren, verschieten, en vooral als Kriss in de actie schiet dan is het kot te klein, ik vind het fantastisch en begin mee te roepen en te joelen. Dit is pas en film beleven, kippenvel met momenten.
Als het intermezzo er aan komt twijfelen we geen seconde, deze pret willen we niet missen, we zitten met plezier de 3 uur uit. Op het einde van de film na DE grote actiescene, is er nog een intiem romatisch moment, maar daar liggen ze niet echt van wakker, ze staan op en gaan rustig voor het zingen de kerk uit.
Enfin, je begrijpt het, we hebben weer genoten.
Has brengt ons terug, we drinken een pintje, lekker eten, slapen en morgen naar Ranthanbore, een fort bekijken en dan de tijgers!
Wat hebben wij hier de tijd van ons leven, een superhuwelijksreis.

Met de trein naar Jaipur

Ok we zijn er volledig klaar voor. Nog wat bang gemaakt door een bende hollanders over wat een hel het is, maar ach het is nu eenmaal zo. We worden opgepikt om 16.30, met de auto naar het stationneke en de plaatselijke agent begeleid ons tot ons plaatske in de trein. We hadden dat ook zelf gekunt hoor maar t is wel gemakkelijk. Op de buitenkant van de wagon wordt de lijst met namen geplakt van de mensen die meerijden en we staan erop.
En ja we reizen 2de klas in een wagon met slaapbanken gescheiden door gordijntjes, we hebben gore dekentjes, en grauwe lakens en een hoofdkussen waar je niet over wil nadenken. Alles is oud, vuil en versleten. De vensters zijn stuk, de vuile was van de vorige nacht staat te wachten in 2grote linnen zakken daar waar onze bedjes zijn. Stefan is naar toiletje geweest en brengt verslag uit, te doen voor een trein in India; ik ga de uitdaging aan om te wachten tot in het hotelleke.
T is effe knop omdraaien, dus draaien we hem om : klaar
De trein vertrekt perfect op tijd 17.15
We spelen triominos (2-0 voor mij), babbelen met een indische dame die in australie woont, eten ons lunchpakket.  Hier maken we eenbeginnersfout  want we hebben allen maar onze handen als wapens en we hebben niet geoefend, dus dat loopt echt goed fout. Tot Stefan het marie-koekje een nieuwe functie geeft, gaat vlot, beetje zoet.
We lezen wat, sudoku, candycrush, we worden moe en dus bedtijd. We maken ons bedje (die zijden slaapzak die ik op de grote reis in Sapa gekocht heb bewijst zijn nut). De trein rijdt zacht, de bedden zijn hard, maar Stefan is snel in dromenland en snurkt alsof hij in zijn eigen bed ligt.
Om 04.30 gaat de wekker, ik spring in mijn broek, maak Stefan wakker en precies op tijd 04.50 rijdt de trein het station van jaipur binnen. Stefan haalt de zakken van de trein terwijl ik nog rap check of we niets vergeten zij. Als ik uitstap zegt hij "en kijk eens wie hier staat?" HAS, natuurlijk! Altijd is hij daar en altijd op tijd, iedere keer weer ben ik zo blij hem te zien. Wij vonden de treinrit dus best ok, volgens Has vinden de meeste toeristen het verschrikkelijk, wij zijn dus geen moeilijke mensen. Hij brengt ons naar het hotel waar we vorige week ook gelogeerd hebben en ze staan ons al op te wachten. Onze kamer is klaar en we kruipen nog even heerlijk in een echt bed. Zalig

Jaisalmer dag 2

Weer uitslapen deze ochtend tot 09.00. Ontbijt op het dak, inpakken want straks met de trein.
We duiken weer de straten in op zoek naar een kleurig geschenk, we hebben kleurindicatie doorgekregen.
Daarna bezoeken we nog een haveli, huis van de nobelen, bijna zo mooi als een paleis, slenteren verder de stad in langs kleine steegjes, weg van de drukte. Zelfs de gewone huizen hier zijn prachtig, allemaal in zandsteen, gesculptuurd, details, je kan het je niet voorstellen.
We bezoeken nog een jaintempel. Eigenlijk zijn het er 7 die op de ene of de andere manier met elkaar verbonden zijn. Mooi, ik val in herhaling.
We lunchen ergens in de stad en kijken neer op verbouwingswerken: een nieuwe voordeur.
We slenteren weer naar onze haveli. Even zijn we de weg kwijt maar toch ook niet. Het is hier rustiger, je kan dwalen in de straatjes zonder lastig gevallen te worden, en dan draai je een hoek om en begint de hustle weer helemaal opnieuw; madaam, give you good price, see my shop, inside more color, ...pfffff maar het hoort er nu eenmaal bij.
Ben benieuwd naar de treinreis, ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. je kan het morgen lezen

Jaisalmer: de gouden stad, en het schip van de woestijn

Gisteravond om 9 uur ging bij mij het licht uit. Na een zalige nacht weer helemaal paraat deze ochtend. We ontbijten op het gemakske op het dakterras; ze hebben hier yoghurt,  heel lekker maar we weten niet of het goed of net niet goed zal zijn voor de darmflora ;-).
In de voormiddag zijn we vrij, we worden pas om 3 uur opgepikt voor een woestijnsafari.
We besluiten om het gouden fort en city palace te ontdekken. Gouden fort omdat het helemaal uit zandsteen gebouwd is, 1 met de woestijn. Het is nog een van de laatste bewoonde forten. En ze hebben (en moeten nog steeds) zware restauratiewerken uitgevoeren omdat het fort niet voorzien is om veel water te verwerken en nu met de moderne tijden en de komst van de toeristen begeven de zandstenen fundamenten het. Maar de huidige maharadja,  nog steeds van adel en steenrijk, wiens voorouders nog in het fort woonden, investeren daarin.
Audiotoer,  kennen we nu, en weg zijn we. En weer kan het ons bekoren. het is hier ook minder druk, dus leuker. Het is mooi en romantisch, met verhalen van prinsen en prinsessen en fiere dynastieën,  die liever zichzelf de dood injoegen dan zich over te geven aan de vijand. 3 keer (eigenlijk 2,5) hebben ze dat gedaan. Na een belegering door de vijand zonder uitweg dan de nederlaag kozen ze voor de dood. De koningin, en de prinsessen maakten zich mooi om hun echtgenoot in het hiernamaals terug te zien, er werd een grote ceremonie gehouden en een groot vuur werd aangestoken, waarna ze fier in het vuur stapten. De mannen deden de volgende ochtend de poorten open en streden tot hun laatste snik om zo toch nog zoveel mogelijk doden te maken bij de vijand. Ze gingen door tot ze dood waren (2,5omdat er 1 keer geen tijd was voor de ceremonie en het vuur en dan hebben de mannen de keel van hun vrouwen overgesneden en dat telde niet helemaal).  Echte wariors waren het; er was eens een maharadja die altijd met 2 zwaarden ten strijde trok stel dat zijn tegenstanders geen wapen had dan kon hij hem een geven anders zou het niet eervol zijn. Of de maharadja die weigerde met buskruit te strijden want van zo ver is er geen fuck aan.
Enfin we horen hier leuke verhalen in onze audiotoer.  De huidige maharadja's spreken zelf ook een woordje, das plezant.
(Weeral vuurwerk)
Na het bezoek aan het citypalace genieten we van een overheerlijke lunch in free tibet (een aanradertje van lonley planet) voor amper 4 euro smullen we de heerlijkste vegetable pulau en noodle curry soup, met vers butter nan, mmmmmm we lusten de indische keuken wel.
We wandelen terug langs de kleine straatjes en steegjes en het lijken de middeleeuwen wel.
Om 3 uur worden we opgepikt door onze gids en een jeep voor de jeepsafari en camelride. Zoiets dat in de trip zit van india-online maar wat we zelf niet zouden doen. We rijden 40 km tot de thar woestijn en daar zijn we dan plots samen met veel kamelen en nog meer toersiten.
We stappen elk op onze kameel en we trekken de woestijn in, en op de een of de andere manier, zijn we toch weer alleen. Na een half uurtje wandelen houden onze drivers halt en stappen we af. In de verte zien we nog wel een hoopje toersiten maar die zijn achter ons. De sunset is van ons alleen. De bar komt langs en we kopen een grote pint voor ons en ne fanta en ne cola voor de drivers. De kamelen kunnen herkauwen. De dansmariekes met hun band komen een performance geven, het wordt best gezellig kletsen in het zand met onze drivers, foto's laten zien van thuis. En een mooie zonsondergang. 
Romantisch.
We hebben het hier goed samen, genieten van elkaar en elkaars gezelschap, van een land dat ons beter  bevalt dan we hadden gedacht, dat toch weer anders is en dat ons iedere dag blijft verrassen.

Mehrangarh

Lekker geslapen, Niettegenstaande het kabaal op straat.  Het was dan ook de laatste dag van diwali, soort feest van het licht. Maar we zijn zo moe dat WOIII naast ons kan beginnen, we zouden het niet merken.
Has staat ons weer trouw op te wachten als we gepakt en gezakt ons schitterende haveli verlaten. Vandaagis het de beurt aan het fort dat we gisteren zagen liggen als we dineerden op het dakterras.
En weer slaagt india erin ons te verrassen en te verwonderen; het is een prachtig, romantisch, kleurrijk, rijkelijk, sierlijk, paleis. Deze keer geen gids maar een audiotoer inbegrepen in de inkom, dus nemen we die maar. We verwachten er niet echt veel van 37 stops, ik zeg nog tegen Stefan dat we dat na stop zoveel wel kotsbeu zullen zijn. 2,5 uur en 37 stops later (+de extra's die je kon beluisteren) staan we terug buiten. Meer moet ik niet vertellen. De laatste maharadja woont nog steeds in jodpur maar heeft een schitterend paleis aan de andere kant van de stad.
Enfin, Has komt ons al toegereden. Hij slaagt er altijd in ons 1st te zien voor wij hem kunnem vinden.
Nu volgt een lange rit van 5,5 uur, saai, beetje spannend, koeien, olifant, kameel, .... we zijn er al aan gewoon.
We komen aan in een volgende prachtige locatie, en genieten nu van een lekkere pint als een echte maharadja en zijn prinses.

Jodpur: de blauwe stad

Vandaag weer een dag om dankbaar voor te zijn.
We hebben alle 2 zalig geslapen na onze suprise dinner van gisteren avond. We worden opgepikt door een tuktuk want in de dag geraakt de auto er niet. Al achter de hoek staan we stil, niet erg, wat zou er aan de hand zijn? Als we door kunnen komen we terecht in filmopnamen.  Bollywood here we come.
Has staat ons op te wachten, altijd blij hem weer te zien.
En we zijn weer weg. Rond de middag bereiken we Ranakpur, een van de grootste en belangrijkste Jain tempel complex. Jain zijn zeer rijke indiers, maar wel speciaal want eten geen vlees en geen voedsel dat uit de grond komt, blijft volgens mij niet veel over. Maar tempels kunnen ze bouwen.  Deze is volledig uit melkwitte marmer met 1444 zuilen waarvan er geen 2 dezelfde zijn. Ivoren olifanten, .... het houd niet op. Ik  hoor Stefan nog zeggen, ettelijke jaren geleden " ik ga ni naar stenen kijken", maar vandaag heb ik hem toch weer zien genieten, dit soort tempels daar houden wij echt van. 2 uur zijn we er gebleven en we hebben genoten. De tempel wordt nog gebruikt en er waren ook ceremonies aan de gang. Maakt het nog realistischer. 
We rijden nog 3 uur verder tot in Jodpur. We beginnen het verkeer beter te snappen, ik zou er zelf niet in kunnen rijden maar ik ben minder bang. Je moet bij het voorbij steken de snelheid van diegene die je voorbijsteekt en van ke tegenligger goed kunnen inschatten, rekening houden met een eventuele koe, kameel met kar, schapen, geiten, een hond die in het midden van de baan ligt te slapen, een voertuig dat van in tegengestelde richting op jou baanvak rijdt of invoegt. Maar in al die gekte is er wel totaal geen verkeersagressie. Ze houden zelfs enigszins rekening met de andere en fouten (maar misschien is dat hier noet fout) worden niet kwalijk genomen. Fijn zo.
Ons hotel is er weer een uit ds 1000, google maar eens Pal haveli in Jodpur, en wordt dan maar een jaloers. Midden in de oude stad. We checken in en gaan zoals het hoort direct de straat op, direct op de markt. Leuk, druk, we kopen wat snoep, koekjes, watef een sjaal en een sari.
We eten op het dakterras van ons hotel, lekker en gezellig en mooi vuetje op het oude ford en de stad. Weeral vuurwerk; het is laatste dag van diwali. We zijn moe.

City of the lakes, waar ons iets is overkomen

Vandaag city tour en boottochtje op het meer.

Onze gids pikt ons op en we beginnen met de tempel waar we gisteren ook al geweest zijn, maar deze keer zien we andere dingen en leren we weer heel veel bij over het hindoeïsme,  worshipping, visnoe die iedere dag wordt gewassen aan en uitgekleed, en hoe de vijgen en urine van de koe een perfect vervangmiddel is voor water uit de ganges. Voor ons is de cirkel nu rond.
Daarna brengen we een bezoek aan de city palace: een deel is museum en kunnen we bezoeken, een deel is nog bewoond door de nakomelingen van de maharadja's en een deel is hotel, maar het blijft zo mooi, spreekt tot de verbeelding, slaat ons met verstomming. Deze dynastie is de op een na oudste in de wereld,  en gaat terug tot de 7de eeuw. Indrukwekkend.  In het paleis vinden we overal kleine sunstars, voor ons toch best belangrijk.
Dan is het tijd voor het boottochtje, uiterst toeristisch,  niets voor ons maar ach .... we brengen een kort bezoek aan een van de zomerpaleizen op het water. Mooi .
We worden opgepikt door Has, ik ven altijd blij als ik hen zie, hij is ons punt van herkenning in India. Hij rijdt ons naar een restaurantje waar we lunchen met een Sloveense. Daarna brengen we nog een bezoek aan een park met prachtige priëlen en fonteinen, die dienst deden ter ontspanning van de vrouwen van de maharadja.  Mooi
We zijn kapot. We rusten even in ons hotelleke en maken ons klaar want om 7 uur worden we opgepikt. Ondertussen zijn we al het een en het ander te weten gekomen, het is een surprise diner, we gaan met de boot en Has pikt ons daarna op.

De baas van het reisbureau wandelt met ons naar het citypalace waar we eindelijk helemaal alleen doorwandelen. Stil, geen toeristen alleen de bewakers,  het prachtige paleis, maanlicht, en wij: een beleving. Aan de stijger ligt een bootje te wachten op ons en brengt ons naar het waterpaleis alleen wij met ons 2tjes; SUPERROMANTISCH.
Ook op het waterpaleis zijn we alleen, zalig, mooi, genieten, ik heb een glimlach op mijn gezicht die er de rest van de avond niet meer afgegaan is.
We worden verwacht in het poepchique restaurant, aan de waterkant met zicht op het mooi verlichte City palace.  Geen toerist te zien hier nu wel de rijke indier die hier komt eten. Een tafeltje voor 2, een menu op naam van Mr. S. De Blende en Mrs. H. Vervloet ..... 19 items staan erop. Ik vraag nog hoe we moeten kiezen, maar Nee we krijgen alles. Mensen wat hebben wij genoten. Na de soep (item 5) was het voor mij gedaan. Ik heb nog wel van alles geproefd en het was allemaal even lekker, maar ik kreeg het niet meer verwerkt. Stefan daarentegen ligt nu op bed, kan geen pap meer zeggen maar heeft zoveel gegeten ... ik weet niet waar hij het bleef steken. We hadden onze persoonlijke garçon, die alleen ten dienste stond van ons. Dit was zo leuk, zo romantisch, zo genieten.  Ik voelde me een beetje prinses en Stefan heeft gegeten als een maharadja. We hebben deze avond al uitgeroepen tot DE avond van onze reis. Dit is ons echt "overkomen", dus Leen en Inge, we denken dan ook dat we dit aan jullie te danken hebben. Fantastisch gedaan. 
Het bootje brengt ons terug en onze trouwe Has staat ons al op te wachten om ons naar het hotelleke te brengen.
WAT EEN AVOND

Udaipur

We hebben ons vast chauffeurke terug : Has. Wel zo leuk want we hebben hem echt wel graag. De auto is hersteld 2 nieuwe deuren en een zijspiegel.
Vandaag hebben we een rit van 7,5 uur voor de boeg. Geen sinecure in een "Need for speed, most wanted"-setting. Maar Has rijdt voorbeeldig, is soms te braf in dit agressieve verkeer maar dat vind ik niet erg; een man met verantwoordelijkheid.
Has maakt voor ons nog een kleine detour langs een kleine tempel met een dramatisch verhaal. De tempel van de schoonmoeders en schoondochters; prachtig met schitterende sculpturen.  En .... we zijn er alleen .... en we genieten ... dit is echt ons ding.
Rond 4 uur komen we aan in de meest romantische stad van India: Lake city, de stad van de 1000 meren. We logeren in een idyllische havelli met romatisch zicht op het meer,. We zien uit op 2 eilanden, 1 ervan gaan we morgen bezoeken het ander is een schitterende vesting waar een hotel van gemaakt is (voor de happy few natuurlijk) maar wij genieten alvast van het mooie zicht vanuit onze slaapkamer en vanop het roofterras van ons havelli.TOP.
We gaan toch maar op verkenning in deze schitterende stad, we vinden het city palace, maar dat is voor morgen.  We bezoeken nog een tempel en we like it, met een prachtig beeld van garuda, het transportmiddel van vishnu.
En dan duiken we de oude stad in, lopen verloren en na 2 uur vinden we onze weg terug. Deel van de pret en zo zie je wat, de toeristen waren weer ver zoek.
Ik beslis een massage te nemen, maar eigenlijk was het een redelijk hardhandige insmering met olie, you win some you lose some. ;-)
Er is ons precies ook iets aan t overkomen want Has vroeg ons of morgen een speciale dag voor ons is en dat we om 6 uur moeten klaar zijn .... en als we aan onze havelli aankomen staatde lokale agent ons op te wachten met het programma voor morgen en het bericht dat we tegen 7 uur moeten klaarstaan dat we worden opgepikt voor een suprise dinner. Wij vermoeden dat Leen en Inge hier voor iets tussen zitten. We zijn benieuwd en al de hele middag aan het bedenken ....

Camel fair

Uitslapen, eindelijk: 09.30. t was nodig.

Vandaag camel fair, we hebben er zin in. En weer geeft India ons iets wat we nog niet kennen. Het is inderdaad gigantisch, daar is Schelle jaarmarkt niets tegen. We slenteren tussen honderden kamelen,  tussen de tenten van de nomaden, hun kinderen, hun leven, slangenbezweerders, dansende vrouwen, mannen die muziek maken, prachtige paarden, dekhengsten, veel testosteron. 

Kijk ne rosse 

Wel oppassen want foto trekken is betalen. We weten niet waar eerst kijken, we lopen er een hele tijd rond en komen uiteindelijk in een grote arena terecht waar we gaan zitten en beetje uit de drukte. Een beetje verder is er een circusact aan de gang (zeer lenige kinderen en 10ers die achterstevoren gebogen op elkaar staan enz). En PLOP, het gebeurt weer, zonder we het in de gaten hebben zitten we midden een massa mensen en voor onze neus is er muziek en dansende vrouwen; AMBIANCE. De act gaat ongezien over naar een meisje dat met van alles op haar hoofd koorddanst. Midden in de arena komen en gaan prachtige paarden die het beste van zichzelf laten zien, best wild. En toeristen die een ritje op of achter de kameel willen maken.

We lunchen in een achterhoekje voor een kleine 3 euro, 2 sprites inbegrepen. En we shoppen, 2 broeken en een sjaal is mijn winst vandaag en Stefan werkte uitstekend mee.

We besluiten via het heilige meer op zoek te gaan naar een leuk terras om de middag af te sluiten, de rituelen blijven ons boeien. We kunnen blijven kijken.

We vinden ons terras drinken 2 cola's en eten cake tot de zon onder is. Op alle trappen van de gaths rondom het meer zijn kleine olielampjes aangestoken, zeer feeëriek.  Ik wist dat we moesten blijven tot het donker werd. Klap op de vuurpijl : vuurwerk. Maar wij zijn wel iets anders gewoon in Antwerpen en Agay. We staan trouwens zeer dicht bij, ik heb het er niet echt op en als er 1 niet de lucht in gaat maar beneden ontploft hou ik het voor bekeken. We nemen een tuktuk naar ons hotel. Het is weer goed geweest.

I

Pushkar

Vandaag trekken we verder naar Pushkar; hier kijken we vooral naar uit voor de camel fair, een soort jaarmarkt.
We komen aan rond 2 uur en na wat gegeten te hebben gaan we op ontdekking in het stadje.
Naast de camel fair is hier ook een heilig meer en Brahma tempel (zo zijn er maar weinig).Dus er valt wel wat te beleven. Drank en drugs zijn verboden en je mag hier alleen maar vegetarisch eten.
Er heerst hier een drukte van jewelste wegens de fair. We gaan eerst op zoek naar het heilige meer, waar gelovigen zich wassen en offers brengen aan hun goden. Als toerist mag je kijken, niet te dicht bij komen en geen foto's nemen. Maar voor we het weten worden we gescheiden van elkaar en zitten  we aan een gath (plaats voor de rituele wassing) met een "holy man" voor ons, een rode stip met rijst op ons voorhoofd, mantra's te herhalen, en te offeren. We spelen het spel even mee maar dit voelt niet goed, dit klopt niet. Deze hadden we niet zien aankomen. Als ze over donation beginnen wordt het duidelijk. Nu willen we best doneren maar zij gingen er zwaar over en dat is dan toch wel even naast Stefan gerekend. Hij laat zich niet doen, maar we gaan wel door met een slecht gevoel. Jammer, het zet een dumper op de pret.  We wandelen verder langs de verschillende gaths aan de oever van het heilge meer en proberen te genieten van de rituelen die voor ons plaatsvinden.
Terug de straat op, hectisch, volk, koeien, brommers, toeristen.  We volgen de stroom, het kan niet anders en komen aan de Brahma tempel.  We worden mee naar boven gezogen met de massa mensen, raar hoor. 

In de tempel zelf zien we de kans om uit de mensenstroom te ontsnappen,even te rusten, en alles te aanschouwen. En dan, zo plots als de drukte hier de kop kan opsteken zo plots kan het ook weer gedaan zijn. Raar land. We kuiereñ nog wat rond in de tempel, en wandelen dan verder op zoek naar de camel fair. En weer gebeurt het: gigantsich, langs de ene kant de sinksefoor, kraampjes, kraampjes, en dan kamelen, paarden, runderen, zover het oog kan zien, zolas in de film. We hebben er wat rondgewandeld en morgen gaan we terug. Ik zie er alvast naar uit.
India kan me verwonderen, het is facsinerend en anders dan wat we kennen.
De mensen zijn tweeërlei; enerzijds diegenen die iets (lees je geld) van je willen en diegenen die het gewoon leuk vinden om met je te praten of je te helpen zoals:
- deze ochtend een familie; vader, moeder, zoon en de grootouders, die we tegenkomen in een tempel, die ons vertellen over hun bezoek aan Europa en de Belgische chocolade en bier en waar je dan een klapke meedoet over de gewone dingen des levens (het 1ste dat haar zoon vraagt als hij van school komt is ook "wat eten we").
-een groepje jonge vrouwen offert in de tempel ik kijk en lach even naar hen en ze komen af, allemaal een handje een namaste, lief, vriendelijk niets meer niets minder
- de man die voor een soort American horse association werkt, hier op de fair om paarden medische hulp te geven en tegelijkertijd de eigenaars/handelaars te educeren. Heel de uitleg gekregen en we moesten niet doneren en zelfs niet betalen voor de foto.
- 3 professionele fotografen op de fair, gewoon een babel over de thee die we beter niet drinken, wat ze doen, wie ze zijn, en klaar
Soms korte maar heel leuke ontmoetingen.

Triominos Indialeague 2013 is begonnen

Jaipur: de roze stad

Om 7.15 de wekker, we mogen wel een beetje snoozen maar dan moeten we er toch aan beginnen. Douchen, ontbijten, klaar maken. Onze gids en chauffeurke wachten ons beneden al op om ons vandaag gelukkig te maken. 
1ste korte stop bij het paleis der winden (Hawa Mahal); gewoon een prachtige voorgevel van een paleis om de koninklijke vrouwen de kans te geven ongezien het stadsleven en optochten te bekijken. De gids trekt een foto van ons met het paleis op de achtergrond terwijl wij het zicht hebben op een dakloze die voor ons op de straat ligt te slapen. We zijn er al aan gewend na amper 3 dagen.

2de grote stop : Amber ford op de hills. We zijn onder de indruk. Leuk detail: toeristen komen op olifanten naar boven maar dat geeft wel een  goed beeldvan hoe het moet geweest zijn. Ons chauffeurke brengt ons langs achter naar boven samen met de anderen; ook daar waanzinnige chaos van toeristen en auto's en verkopers ... en je vraagt je af hoe dit kan ... maar het werkt wel want na ons bezoek dat trouwens zeer indrukwekkend was vinden we elkaar zonder problemen.
Nu weten we eindelijk dat er wel toeristen zijn in India. Tot vandaag waren we ze nog niet echt tegen gekomen (uitgez. even in het Red Ford in Delhi), niet op straat in Delhi, niet in de metro, niet tijdens ons toerke rond de blok in Jaipur, nu wel en op zijn Indisch : VEEL.
Vandaag ook onze 1ste slangebezweerder gezien.

3de stop: waterpaleis

4de stop : manufacturing of the gems .... ok ok , we weten wel dat dit niet bij de toer hoort en een bijverdienste is voor de gids dus ... ok we doen even mee. Maar toen we na de demonstratie, die eigenlijk een korte uitleg was in een miezerig atelier, door een armzalig deurtje opeens in een gigantische juwelierszaak terecht kwamen voelden we ons enorm opgelaten. Even hebben we het volgehouden maar dan hebben we toch maar tegen de gids gezegd dat we dit niet wilden en de andere fabriekjes hebben we aan ons voorbij laten gaan.
5de stop : Jantar Mantar : Frank Deboozere eat your hart out. Een observatorium met gigantisch veel instrumenten om de zon en de sterren te bestuderen, gebouwd door een maharja met een hobby in 1728. Indrukwekkend

5de stop : City Palace: ook mooi natuurlijk. Er staan 2 gigantische zilveren kruiken, waar de maharja water van de ganges heeft in vevoerd toen hij begin 1900 naar Engeland moest voor een kroning. Grappig

6destop :het zwembad aan ons hotelleke, met een pintje.
We hebben dat echt nodig, langer in die drukte blijven is moordend. We weten nu inderdaad waar die andere toeristen zijn als ze niet op de bezienswaardigheden te vinden zijn.