Gisteravond om 9 uur ging bij mij het licht uit. Na een zalige nacht weer helemaal paraat deze ochtend. We ontbijten op het gemakske op het dakterras; ze hebben hier yoghurt, heel lekker maar we weten niet of het goed of net niet goed zal zijn voor de darmflora ;-).
In de voormiddag zijn we vrij, we worden pas om 3 uur opgepikt voor een woestijnsafari.
We besluiten om het gouden fort en city palace te ontdekken. Gouden fort omdat het helemaal uit zandsteen gebouwd is, 1 met de woestijn. Het is nog een van de laatste bewoonde forten. En ze hebben (en moeten nog steeds) zware restauratiewerken uitgevoeren omdat het fort niet voorzien is om veel water te verwerken en nu met de moderne tijden en de komst van de toeristen begeven de zandstenen fundamenten het. Maar de huidige maharadja, nog steeds van adel en steenrijk, wiens voorouders nog in het fort woonden, investeren daarin.
Audiotoer, kennen we nu, en weg zijn we. En weer kan het ons bekoren. het is hier ook minder druk, dus leuker. Het is mooi en romantisch, met verhalen van prinsen en prinsessen en fiere dynastieën, die liever zichzelf de dood injoegen dan zich over te geven aan de vijand. 3 keer (eigenlijk 2,5) hebben ze dat gedaan. Na een belegering door de vijand zonder uitweg dan de nederlaag kozen ze voor de dood. De koningin, en de prinsessen maakten zich mooi om hun echtgenoot in het hiernamaals terug te zien, er werd een grote ceremonie gehouden en een groot vuur werd aangestoken, waarna ze fier in het vuur stapten. De mannen deden de volgende ochtend de poorten open en streden tot hun laatste snik om zo toch nog zoveel mogelijk doden te maken bij de vijand. Ze gingen door tot ze dood waren (2,5omdat er 1 keer geen tijd was voor de ceremonie en het vuur en dan hebben de mannen de keel van hun vrouwen overgesneden en dat telde niet helemaal). Echte wariors waren het; er was eens een maharadja die altijd met 2 zwaarden ten strijde trok stel dat zijn tegenstanders geen wapen had dan kon hij hem een geven anders zou het niet eervol zijn. Of de maharadja die weigerde met buskruit te strijden want van zo ver is er geen fuck aan.
Enfin we horen hier leuke verhalen in onze audiotoer. De huidige maharadja's spreken zelf ook een woordje, das plezant.
(Weeral vuurwerk)
Na het bezoek aan het citypalace genieten we van een overheerlijke lunch in free tibet (een aanradertje van lonley planet) voor amper 4 euro smullen we de heerlijkste vegetable pulau en noodle curry soup, met vers butter nan, mmmmmm we lusten de indische keuken wel.
We wandelen terug langs de kleine straatjes en steegjes en het lijken de middeleeuwen wel.
Om 3 uur worden we opgepikt door onze gids en een jeep voor de jeepsafari en camelride. Zoiets dat in de trip zit van india-online maar wat we zelf niet zouden doen. We rijden 40 km tot de thar woestijn en daar zijn we dan plots samen met veel kamelen en nog meer toersiten.
We stappen elk op onze kameel en we trekken de woestijn in, en op de een of de andere manier, zijn we toch weer alleen. Na een half uurtje wandelen houden onze drivers halt en stappen we af. In de verte zien we nog wel een hoopje toersiten maar die zijn achter ons. De sunset is van ons alleen. De bar komt langs en we kopen een grote pint voor ons en ne fanta en ne cola voor de drivers. De kamelen kunnen herkauwen. De dansmariekes met hun band komen een performance geven, het wordt best gezellig kletsen in het zand met onze drivers, foto's laten zien van thuis. En een mooie zonsondergang.
Romantisch.
We hebben het hier goed samen, genieten van elkaar en elkaars gezelschap, van een land dat ons beter bevalt dan we hadden gedacht, dat toch weer anders is en dat ons iedere dag blijft verrassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten