Ok we zijn er volledig klaar voor. Nog wat bang gemaakt door een bende hollanders over wat een hel het is, maar ach het is nu eenmaal zo. We worden opgepikt om 16.30, met de auto naar het stationneke en de plaatselijke agent begeleid ons tot ons plaatske in de trein. We hadden dat ook zelf gekunt hoor maar t is wel gemakkelijk. Op de buitenkant van de wagon wordt de lijst met namen geplakt van de mensen die meerijden en we staan erop.
En ja we reizen 2de klas in een wagon met slaapbanken gescheiden door gordijntjes, we hebben gore dekentjes, en grauwe lakens en een hoofdkussen waar je niet over wil nadenken. Alles is oud, vuil en versleten. De vensters zijn stuk, de vuile was van de vorige nacht staat te wachten in 2grote linnen zakken daar waar onze bedjes zijn. Stefan is naar toiletje geweest en brengt verslag uit, te doen voor een trein in India; ik ga de uitdaging aan om te wachten tot in het hotelleke.
T is effe knop omdraaien, dus draaien we hem om : klaar
De trein vertrekt perfect op tijd 17.15
We spelen triominos (2-0 voor mij), babbelen met een indische dame die in australie woont, eten ons lunchpakket. Hier maken we eenbeginnersfout want we hebben allen maar onze handen als wapens en we hebben niet geoefend, dus dat loopt echt goed fout. Tot Stefan het marie-koekje een nieuwe functie geeft, gaat vlot, beetje zoet.
We lezen wat, sudoku, candycrush, we worden moe en dus bedtijd. We maken ons bedje (die zijden slaapzak die ik op de grote reis in Sapa gekocht heb bewijst zijn nut). De trein rijdt zacht, de bedden zijn hard, maar Stefan is snel in dromenland en snurkt alsof hij in zijn eigen bed ligt.
Om 04.30 gaat de wekker, ik spring in mijn broek, maak Stefan wakker en precies op tijd 04.50 rijdt de trein het station van jaipur binnen. Stefan haalt de zakken van de trein terwijl ik nog rap check of we niets vergeten zij. Als ik uitstap zegt hij "en kijk eens wie hier staat?" HAS, natuurlijk! Altijd is hij daar en altijd op tijd, iedere keer weer ben ik zo blij hem te zien. Wij vonden de treinrit dus best ok, volgens Has vinden de meeste toeristen het verschrikkelijk, wij zijn dus geen moeilijke mensen. Hij brengt ons naar het hotel waar we vorige week ook gelogeerd hebben en ze staan ons al op te wachten. Onze kamer is klaar en we kruipen nog even heerlijk in een echt bed. Zalig
Geen opmerkingen:
Een reactie posten