Varanasi

Gisteren na het hoogtepunt Taj, bezoeken we nog het fort van Agra waar Akbar, die van de ghost city van de dag ervoor en grootvader van Shah Jahan, en Shah Jahan en Mumtaz hun paleis hadden, veel verhalen, fijne gids.
Hierna nog even een handcraft winkeltje binnen waar we toch zwichten voor een aankoop ....  herinnering aan de taj.
Hars brengt ons terug naar het hotel en dan volgt het grote afscheid. Onnozel maar we zullen hem missen.
Op onze kamer genieten we nog even na.
Om 4 uur worden we opgepikt en naar de trein gebracht. De lokale agent heeft voor een lunchpakket gezorgd, 2 gigantische dozen.
Deze keer delen we onze couchette met een Indisch koppel en hun verwend zoontje. Ons lunchpakket is niet eetbaar dus het 2de doen we zelf niet open.
De trein vertrekt deze keer met zeker een half uur vertraging en blijft ook vertraging opbouwen ipv 6.30 wordt het 10.30. Wel lang tussen boerende, winden latende, rochelende, stinkende, spugende, smakkende, vriendelijke Indiërs.
Goed 12 uur checken we in. Onze kamer is klaar, 2 apparte bedjes, nee hoor wij zijn op honeymoon. Nog wachten want de andere kamer moet nog  gekuist worden. We kunnen lunchen op het dakterras. Daarna een douchke om al het vuil van de gore trein eraf te wassen en we zijn helemaal klaar om de gaths van de ganges te ontdekken.
Vuil, koeiestront, pis kak, afval zijn we ondertussen gewoon, maar dit gaat nog een categorie hoger. Ik wist niet dat er nog 1 hoger bestond.
We ondergaan het. We laveren tussen koeievlaaien, en plassen waar we de herkomst niet van willen weten. Onze verbijstering is groot als we plots een kind zien tussen het volk op een van de gaths, dat gehurkt in zijn blote poep en honddstrontje produceert. Ach ja alles kan.
Het is vrij rustig, het is dan ook vroeg. Hier en daar een paar badende mensen in het vuile water van de Ganges, ook tanden worden hier gepoetst,  Jak voor ons maar heilig voor hen.
In de Lotus lounge eten we een pannekoek en drinken we onze eerste lassi (als dat maar goed komt). Het is er goed chillen. Ik krijg mijn klopke, we besluiten terug te wandelen en ergens aan ons hotel iets te eten. Even langs de kleine straatjes, gezellig. Tot er een kalf is dat mij heel leuk vind maar ik het kalf niet. Gelukkig is er weer een Indier die mij er door helpt.
We keren terug naar de Ganges en wandelen terug, er is wat meer beweging.
We naderen Harishchandra Ghat, een van de oudste ghats waar crematies plaatsvinden. En weer doet India wat het al zo dikwijls gedaan heeft: ons verwonderen.
We zien dat er een aantal vuren branden, dus we begrijpen wat er aan de hand is. We komen dichter en dichter, eigenlijk heel dicht. We zien eerst een paar brandstapels en we snappen het nog niet helemaal tot we plots op 1 ervan 2 voeten uit het vuur zien steken, dat is even schrikken
Vervolgens zien we een aantal mannen met een bamboe draagberrie met daar een lijk op de Holy Ganges in gaan. Het lijk is in kleurrijke doeken gewikkeld. Ze dompelen het helemaal onder. En gaan er dan mee naar een brandstapel, deze worden volgens een bepaald systeem geprepareerd. Dan weer zien we mensen de trappen van de ghat afkomen met nog een lijk.
Plots merkt Stefan op dat onder onze neus ook een lijk klaarlicht en dan zien we er nog meer. Beetje bij beetje krijgen we een overzicht.
We blijven gebiologeerd kijken en voor we het goed en wel beseffen begint de ceremonie voor het lijk onder ons, op 4 meter afstand. Ze nemen de gekleurde doeken weg van het lichaam, dat in een witte doek gewikkeld is. Ik verschiet want hef hoofd van het lijk is te zien, het is een oude man. Ze nemen hem van de draagberrie en leggen hem op de houtstapel, maar heel voorzichtig met veel respect. Ze wikkelen zijn hoofd terug in de doek en leggen het zachtjes neer. Dan komt er een soort heilig man of priester met smeulend gras en loopt een aantal keren rond de brandstapel, met de mannen die alles klaargemaakt hebben achter hem. Ik weet niet of dat familie is of mannen van de crematie. Dan wordt het vuur aangemaakt met takken. Ze gieten nog een soort olie over het hoofd van de dode man en strooien kruiden in het vuur, en dan begint het hout vuur te vatten en de lijkverbranding is begonnen.  Ik weet niet hoe lang we er gestaan hebben, maar lang. Ondertussen, komen er nieuwe lijken, worden brandstapels voorbereid, vuren beheerst, lijken in de Holy Ganges gedompeld, ....
Er heerst een zeer serene sfeer, geen drama, geen gehuil. Gewoon respect en sereen. We gaan op een bank zitten wat verder van het vuur, en vanop een afstand beseffen wat we weer meemaken.