AREQUIPA in 2 dagen

We proberen uit te slapen, wat een moeilijke is, we hebben toch wat last van het tijdsverschil. Dus we zitten om 8 uur gewassen en gestreken aan het ontbijt. We bellen met de kinderen en relaxen tot de taxi ons komt halen. Leuke vent ons chauffeurke, spraakzamer dan onze gids gisteren. Het verkeer is ontzettend druk en we doen er een uur over om aan de luchthaven te geraken. We verlaten Lima, de hoofdstad van Peru, 11 miljoen of 10 of 8 miljoen inwoners afhankelijk van wie je sprak. Het is een drukke stad en  een beetje somber ook, deels door de grijze nevel die er hangt afkomstig van de pacific.  Maar het leeft er ook, het centrum was echt de moeite om te zien en Miraflores was een leuke wijk om te zijn. We weten al wat we nog willen doen op onze laatste dag als we hier terug zijn.
Het is een uurtje vliegen naar Arequipa, BAM, zo warm hier  blauwe hemel, stralende zon. We worden opgepikt en naar ons hotel gebracht "Casa del Melgar ". Hier blijven we 2 volle dagen , rust en aan de hoogte wennen. We checken in en wandelen de stad in.  Ik voel het aan mijn ademhaling dat we hoog zitten. We keuvelen wat door de kleine straatjes, met weeral veel verkeer, maar minder als Lima. Het is druk maar toch anders. Ze hebben hier ook een soort mobiliteitsplan. Alles enkelrichting, tja je kan ook meestal niet met 2 naast elkaar. De Arequipanezen zijn een beetje de Antwerpenaars van Peru, ze vinden zich eigenlijk ook beter dan de rest. De stad ligt in de nabijheid van 3 vulkanen, waarvan de bekendste de Misti. Je ziet de besneeuwde bergtoppen altijd ergens hun kop opsteken, mooi hoor. De stad heeft van alles te bieden maar we houden het voor de volgende dagen. Vandaag zitten we op een bank op de mooie plaza de armas, met het zicht op de Kathedraal met daarachter de Misti. Super toch. We gaan op het balkon van een van de galerijen die de plaza omringen eentje drinken in het zonnetje. Tot plots de zon onder gaat en het direct kouder wordt. Ongelooflijk.  We vinden een gezellig restaurantje ergens achter een hoekje en kruipen er dan in.
Vandaag en morgen staan de stadswandelingen op het programma.
We hebben 2 dagen om de stad te verkennen, dus easygoing, we hebben tijd. We kennen onze weg al. Ni moeilijk want de stad bestaat uit blokken, rechte  parallelle straten die op een gegeven moment altijd uitkomen op de Plaza des Armas. Grote blokken, maar achter elke deur een verrassing een binnenplein met steeds gigantische ruimtes.
We hebben ni echt een plan, lopen wat rond gaan binnen waar het open is of ni.
De lokale overdekte markt doen we 2 keer, die vinden we echt leuk. Authentiek, uiteraard komen er toeristen maar het blijft de markt waar je alles kunt kopen en ruiken.  De fruitafdeling is onze favoriet, zoveel keus aan exotisch fruit,  het is er  kleurrijk en het ruikt er heerlijk. Vandaag kopen we banaantje, passievrucht, een zoete desserttomaat en een soort peer. Ik ben de oorspronkelijke  namen vergeten. Diegene die zijn best doet daar kopen we. Dus die van standje 38 liet ons spontaan proeven en die had prijs.
Bij het vlees en de vis kan je je ogen de kost geven, spijtig genoeg je neus ook. Bij de groenten vind je wel 100 soorten aardappelen.
Ik begrijp dat je als kok hier totallos  kan gaan, en dat Peru niet zomaar the gastronomical capital of Latin America genoemd wórdt. Als het lukt dineren we vanavond bij Chica, restaurant van Gaston Acurio, Peru’s Sergio Hermans.
Anyway we zaten nog op de markt, drinken een verse fruitsap aan een stalletje, bij t madammeke die het meest naar best deed. Hmmmm, eten en drinken, mango met aardbeien  en nog iets voor Stefan en meloen en ananas en nog iets voor mij.
We laten de restaurantjes en de foodstallekes op de markt aan ons voorbijgaan. Tja, we zijn toch minder diehard geworden.
Stefan koopt zijn eerste hoed. We wilden afdingen maar ze vroeg te weinig en nu stonden we daar. Allee we hebben er dan 4 soles af gekregen. Hij staat er alvast knap mee.
Monasterio de Santa Catalina, daar kun je niet aan voorbij. Het is een citadel in de stad. We nemen ons een gids die ons in uurtje alles uitlegt over het ontstaan, het leven, de wachtlijst, de “rijkdom", ….. en de hervorming van het kloosterleven.  Nooit gedacht. Boeiend en ook heel mooi natuurlijk. Als onze tour rond is keuvelen we zelf nog een uurtje rond.
De vuilkar, dat vind ik toch het vertellen waard. Uiteindelijk dag 3 snappen we het systeem. De vuilkar hadden we al een paar keer tegen gekomen. Je kan ze moeilijk niet tegen komen want ze rijdt constant rond als een crème gelaskar met het muziekje van Ariel, de zeemeermin keihard uit de luidsprekers,  dat die mannen daar niet zot van worden. Heel de dag Ariel, diep in de zee. Enfin de inwoners van Arequipa moeten als ze Ariel horen naar buiten rennen met hun vuilzak en aan de vuilnismannen geven. Deze middag zaten we ergens te eten en Ariel kwam langs en ze liepen gewoon door het restaurant met zo’n gigantische stinkende vuilbak op wieltjes. Tja …
De Kathedraal, altijd dicht als wij willen, maar t is dan toch gelukt. Ene keer zonder fototoestel en ene keer met. Mooi, wit, gebouwd met witte lavasteen zoals de meeste gebouwen in Arequipa, bijzonder omdat ze zich over haar ganse lengte uitstrekt over de plaza de Armas. En ook bijzonder door het gigantische orgel uit ….. jawel België.  Klein detail,  er is iets fout gelopen met overtocht op zee waardoor het blijkbaar 100 jaar valsgespeeld heeft.

Wat misschien de meeste indruk op ons gemaakt heeft is het Museo Santuarios Andino, van Juanita the Ice maden. Een 500 jaar oude mummie van een 12jarig meisje dat geofferd werd voor de goden door de inca's. Het verhaal pakt ons.
Na de toer nestelen we ons in de binnentuin van het museum op de beste zetels van Arequipa en genieten van de namiddagzon.
Vanavond zijn we dan toch in Chica gaan eten, gezellig tafelen, lekker maar niet uitmuntend. Geen erg t was gezellig.