PISCO

Gisteren, was reisdag van Puno naar Pisco met de luxebus, dikke zetels die helemaal konden liggen. We rijden door prachtig landschap maar ik slaap veel, tja zo gaat dat dan.
We komen laat in de namiddag aan in Pisco en ik ben nog moe. We nemen een taxi naar het hotel helemaal boven in een uithoek van de stad. Het verkeer is hier nog niet te doen, de straatjes zijn klein, glibberig als iemand moet uitstappen moeten de auto’s erachter wachten, als vanuit een bepaalde straat naar links moet, moet je eerst rechts de wagen draaien want anders kan je de bocht niet pakken en iedereen wachtenden toeteren. Er is een smalle doch iets bredere straat die 2-richting is maar dat is helemaal niet te doen, vooruit achteruit, opzij, spiegels naar binnen. Daarbovenop gaan de meeste straatjes ook nog eens stijl naar boven of beneden. Op een helling vertrekken is volgens mij het eerste dat je leert. Onze taxi rijdt achteruit de straat van ons hotel in en dan konden we er nog niet uit. Allez om u maar een idee te geven. Omdat ons hotel helemaal boven ligt nemen we altijd een taxi terug voor 5 soles (1,5 €), er zijn wel taxi’s die de rit weigeren maar we vinden er altijd wel één.
Vandaag verkenn we Pisco. DE Incastad, ze heeft een beetje van haar geheimen prijs gegeven.
We slapen wel tot we wakker worden want het is best een vermoeiende reis; ik ben dan gelukkig niet ziek geworden van de hoogte maar we weten wel van de hoogte.  Alles wat je doet is een inspanning, gewoon naar het 1ste en je trapt op je adem,  we zijn ook veel meer moe. Tja niks aan te doen.
We pakken een taxi naar de ruïnes net buiten de stad. We bezoeken eerst Qenco en Sacsayhuman. Het eerste was een offerplaats voor aarde, klein beetje bizarre constructie. Sacsayhuman was dan weer een gigantisch tempelcomplex voor de zon en de bliksem,  de muren zijn een zigzag van 3 rijen gigantische rotsblokken die perfect in elkaar passen. Fantastische  toch. Met je fantasie kom je ver, je moet wel want de Spanjaarden hebben alles afgebroken om te gebruiken bij de bouw van hun stad, op de grondvesten van de oude Incastad. Eigenlijk wel mooi hoe ze dat verwerkt hebben, koloniale gebouwen op de grote stenen puzzel van wat Incahuizen geweest zijn.
Het ultieme voorbeeld daarvan is Koricancha, op de grondvesten van een oude Incatempel die vroeger met goud bedekt was is een klooster en kerk opgetrokken, maar het is wel goed gedaan, alleen hebben die Spanjaarden veel afgebroken en met het goud gaan lopen natuurlijk. Maar toch zijn we onder de indruk.
Als we terug wandelen naar de plaza des Armas,  zie ik een onooglijk restaurantje met alleen locals,  ik roep Stefan en tja ze hebben daar kippensoep,en de man van het restaurantje zegt pak 1 portie voor 2 dat is ok want de Peruanen eten veel ge gaat dat niet op krijgen,  daar kan hij niet nee tegen zeggen. Ik heb al spijt van mijn beslissing, maar het leuk en best lekker, hoewel niet alles wat we in de soep terugvinden smaakt. Maar voor 22 soles hebben we gegeten, daar wordt hij gelukkig van.
We bezoeken de kathedraal, je kan niet anders, maar we hebben het gehad met kerken, en de overdaad en bling en druk …. We zoeken nog wel het schilderij van het laatste avondmaal, want ipv van brood staat de tafel vol met Peruaanse producten waaronder een cavia met zijn pootjes omhoog.
Het laatste op ons programma is het Incamuseum en daar hebben we van genoten, mooie dingen, goed gepresenteerd. Het houdt ons 1,5 uur zoet.
En dan is het tijd voor koffie en taart, wat wandelen, een piscosour en een avontuurlijke taxirit naar boven. We maken onze zak voor de heilige vallei, want je mag maar 5 kilo meenemen.
Straks nog iets gaan eten in de straat en morgen zijn we weg voor 4 dagen. MatchuPitchu we komen eraan.