Om 5.45 wake up call. Tanden poetsen, kleren aan. Koud. Thee'tje en koekje terwijl we wachten op de canter, een soort openlucht jurrasicpark-truck waar we met een 20-tal andere toeristen tijgers mee gaan spotten. Om 7 uur zijn we goed en wel weg. Koud, het dekentje dat we meegekregen hebben komt uitstekend van pas. Het is een beetje een boring groep en dito ranger. We zijn nog niet goed en wel het park binnen of blijkbaar bingo: tja als we heel erg ons best doen zien we tussen het gras iets dat een tijger zou kunnen zijn een beetje "vind wally". Dus we hebben een tijger gezien. De safari gaat verder, we zien hertjes, en reetjes, en vogeltjes. Leuk maar na 50 hertjes en reetjes en vogeltjes zouden we liever een foto schieten van de tijger die deze diertjes verscheurd (oeps).
Rond 11 uur zijn we terug, uitgebreid ontbijt en uitrusten in onze tent, gezellig. We twijfelen of we de middag safari niet zouden skippen; een luie middag spreekt ons ook wel aan, de reis is best vermoeiend.
Stefan ligt heerlijk te snurken maar ik wek hem toch maar als het bijna tijd is. Wat zullen we doen? ..... Och laat ons toch maar gaan Niettegenstaande de aanslag op ons beider rug.
Deze keer zit de sfeer er beter in, de canter zit vol met een bende engels, we stappen precies een aflevering van coronation street binnen, maar ze zijn grappig en vriendelijk, love, om half 4 denk ik dat ze thee en scones zullen boven halen maar ze beperken zich tot biscuits en een banaantje. Deze keer hebben we een ranger die zijn job graag doet, 100-uit verteld ovef de tijgers en overal dieren ziet, uiteraard, hertjes en reetjes, maar ook andere van die soort en antilopen en wilde zwijnen, en waterslangen, en softshell waterschipadden en krokodillen en een arend en een ijsvogel, en .... elk dier weet hij te vinden en over elk dier vertelt hij iets en we kunnen het nog verstaan ook, maar hij vertelt ook dat de zomer een betere periode is om de tijgers te zien, nu is er te veel gras en groen, en is het voldoende fris dus hoeft hij geen verkoeling te zoeken in het water, ..... enfin je voelt hem al komen.
En ik denk bij mezelf; we hebben al zo'n leuke vakantie gehad, en ganesha (god voor good luck) is ons tot hiertoe al altijd goeg gezind geweest, dat gaat nu ook zo zijn.
Ik zie dat onze rangers iets ontdekt op de weg, zegt iets tegen de driver, die rechtsomkeert maakt en hij begint te roepen "tiger, tiger, footprints, that way". De driver gaat er een gang vandoor langs het smalle padje en iets verder zien we een canter en 2 jeeps staan en ..... een heuse wilde tijger die tussen de wagens door de baan oversteekt, op zijn gemak. We hebben weeral zo'n geluk. Het is prachtig om te zien, iedereen is enorm opgewonden, de auto' s volgen de tijger op zijn wandeling. Hij trekt zich er niets van aan want er is best wat kabaal, de rangers die naar elkaar roepen, de toeristen die overexited zijn, het is een belevenis, dit is genieten, uniek, ik wordt er weliswaar emotioneel van, Probeer even te filmen maar vergeet het gewoon omdat ik wil kijken, kijken, kijken. Ik roep naar stefan dat hij moet stoppen met foto's trekken en kijken en genieten. Jeroen en Katrijn, ik snap het nu een beetje.
Dit is weer zo dat je maar 1 keer een 1ste keer mag meemaken, en die cadeau krijgen wij op onze honeymoon.
Uiteindelijk verdwijnt onze tijger het struikgews in. En we vervolgen onze trip, je kan je voorstellen dat de sfeer er nu helmaal inzit. Het wordt nog een leuke namiddag.
Rond 6 uur komen we aan in ons resort, we drinken thee met een koekje en nemen een douche in onze tentbadkamer. Warm water, laten lopen, wachten, nog wachten. Niet echt warm maar ik zal dan maar eerst, rap douche douche, aankleden in onze tent slaapkamer, waar het chauffake alles lekker opgewarmd heeft. Kamperen?
Stefan gaat direkt na mij en hij staat er nog niet goed onder of het water wordt eindelijk lekker warm hij doet er zelfs koud bij. Verdorie dat is de 2de keer.
We blijven niet in de resort eten, buffet en dan weer zo'n dansmariekes, en een kampvuur. Vinden we kul. We gaan aan den overkant. Daar hebben ze bier en komen de indische toeristen. We eten ons buikje heerlijl rond.
We keren terug naar onze tent, pakken in en skypen nog even met de gasten. Maar er is te veel kabaal overal muziek, vanallles door elkaar, keihard (binnenkort verkiezingen) we trillen bijna uit ons tentbed.
dinsdag 19 november 2013
Tijger spotten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Kippenvel!! wat een uniek moment he!?
Een reactie posten